13 กุมภาพันธ์ 2554 08:49 น.
zilver
อุปมา
หากแม้นว่าเราเป็นทวยเทพ
จะขอเสพความรักในแผ่นฟ้า
ประหนึ่งว่าตัวข้านี้เป็นดารา
ในโลกาหาได้มีใครเทียม
หากแม้นว่าบินไกลได้เหมือนนก
จะขอฉกเอาไออุ่นที่เต็มเปี่ยม
แม้ปีกที่บินไปจะใหม้เกรียม
จะตระเตรียมดวงใจไว้รักกัน
หากว่าใจเหมือนดั่งที่เราคิด
คงไม่ผิดที่ใจจะใฝ่ฝัน
เพราะว่าใจบอบบางทุกคืนวัน
ขอแค่นี้แค่นั้นก็พอเพียง
21 ธันวาคม 2553 10:46 น.
zilver
กี่คราหน้าหนาวถึงคราวสั่น
ผ่านอีกวันที่ใจฉันต้องหวั่นไหว
สั่นกายพอลุเลาฉันเข้าใจ
แต่ทำไมใจสั่นยากจะพรากไป
หนาวกายคลายหนาวด้วยผ้าห่ม
หนาวลมให้ห่มผ้ายังพอไหว
หนาวเหน็บเก็บอาการก็จางไป
แต่หนาวใจยากจะปิดและเก็บวาง
ลมหนาวพัดมาใจยิ่งเศร้า
เมื่อลมเหงาพัดเป่าไม่เว้นว่าง
หมอกขาวหนาแน่นมิรู้จาง
เหมือนความห่างที่กั้นกลางระหว่างใจ
มีกี่คนทนหนาวใจยามไกลห่าง
มีใครบ้างที่ยามเหงาไม่ร้องให้
หยาดน้ำค้างที่หยดเกลื่อนกลาดไป
ดั่งน้ำตาที่สาดใจยามหนาวทรวง
12 ธันวาคม 2553 17:08 น.
zilver
ทะเล ยังซัดสาด
แต่กระดาษ ยังว่างเปล่า
เหลิอเพียงแสงและเงา
กับคนเหงาที่เฝ้ารอ
นั่งมอง เหล่าเกลียวคลื่น
โศกสะอื้น จนใจท้อ
กี่วันแล้วที่ต้องรอ
ยังไม่พอ หรืออย่างไร
กวีเหงา ขีดเขียนกลอน
เหมือนกาลก่อนที่สดใส
วันนี้ช่าง แปลกไป
ทะเลไส แลเงียบงัน
เหลือเพียงแผ่นกระดาษ
บนริมหาด วางตรงนั้น
และคำว่า คิดถึงกัน
คลื่นซัดพลัน ก็มลาย
อักษรหรือรูปวาด
บนกระดาษ ยังจางหาย
ความเหงาและเดียวดาย
ไม่ห่างหาย บ้างนะใจ
22 พฤศจิกายน 2553 21:07 น.
zilver
ค่ำคืนนี้ คนดี นอนหลับใหม
อยากให้ในความคิดถึงยังมีฉัน
จะมองฟ้าเดือนดาวหรือดวงจันทร์
หนึ่งในนั้นให้เป็นฉันในห้วงใจ
ค่ำคืนนี้คนดีหากมองฟ้า
เห็นดาราหมู่ดาวสกาวไส
ขอเป็นดาวดวงน้อยที่ห่วงใย
ไออุ่นใจแม้เพียงน้อยหากยินดี
คำคืนนี้ คนดี ที่คิดถึง
ฝากถ้อยความคนึงที่ล้นปรี่
ฝากหัวใจแห่งรักและหวังดี
ให้เธอหลับฝันดีทุกค่ำคืน
คำคืนนี้หากคนดีนอนไม่หลับ
อยากให้นับความหวังดีที่คอยยื่น
นับหนึ่งสองสามสี่ไปในทุกคืน
แม้ยามตื่นให้ฝืนนับและหลับตา
ความคิดถึงความหวังดีที่คอยให้
ส่งผ่านไปให้คนไกลที่ใฝ่หา
แม้ยามตื่นหากเธอนับและหลับตา
จะรู้ว่ารักมีมากล้นเกินคณา
อยากให้เธอฝันดีทุกค่ำคืน
จึงมายืนวอนดวงดาวและฟากฟ้า
ส่งความรักห่วงใยผ่านดวงตา
เพื่อขอพรจากฟ้า...ให้เธอฝันดี
22 พฤศจิกายน 2553 20:32 น.
zilver
ห่างไกลห่างใจไม่ห่างรัก
คงยากนักหากว่าใจใฝ่แปรผัน
ระยะทางห่างไกลใช่สำคัญ
แม้คืนวันจะผันผ่านล่วงเลยไป
คงจะยากหากห้ามใจจะไม่รัก
จะห้ามหักให้คิดถึงและฝันไฝ่
ขอเธอนั้นจงคงมั่นและเชื่อใจ
ความห่างไกลมิอาจลบกลบภาพเธอ