11 ตุลาคม 2548 11:19 น.
zilver
แว่วยินเสียงสำเนียงรักจากขอบฟ้า
ลำนำมาผ่านสายสมข่มใจหมอง
นั่งจับเจ่าเคล้าน้ำตาลาคู่ครอง
บทร้อยกรองกวีเศร้าเคล้าอารมณ์
ดึกมากแล้วแก้วใจใครจะกล่อม
จะโอบอ้อมไออุ่นรักที่สุขสม
กลิ่นหอมหวนรัญจวนรักที่เคยชม
ใครจะห่มใจคนดีเหมือนพี่ยา...
กวีเก่าเศร้าใจด้วยไกลห่าง
ด้วยหนทางที่กางกั้นรอฟันฝ่า
ฝากใจนี้ฝากรักถึงคนไกลตา
ฝากหัวใจหนุ่มบ้านนา....
..ให้สาวดอกหญ้าช่วยดูแล...
11 ตุลาคม 2548 10:54 น.
zilver
อาจมีเพียงแค่ความรู้สึก
ที่วันนี้ข้างในใจส่วนลึกมันร่ำหา
อาจมีแค่เศษของวันเวลา
มีแค่ใจที่อ่อนล้า..กับเวลาที่ห่างไกล
วอนธาราแห่งความฝัน
ช่วยมาเติมวันให้กันและกัน..ชิดใกล้
วอนฟากฟ้าเป็นผ้าห่ม..วอนสายลมช่วยเกี่ยวใจ
ร่นทางที่ห่างไกล..ร่นโลกกว้างไว้...ให้สองใจ
...............รู้สึกผูกพัน.................
6 กันยายน 2548 14:25 น.
zilver
ลาร้างท่ามกลางทางสายเปลี่ยว
ไหลเชี่ยวธารน้ำตาลาทางฝัน
หมดแล้วแก้วตาลาจากกัน
คืนและวันสุดเศร้าเคล้าใจมลาย
จากเคยเคลียคลอรอคนห่วง
อยู่ในห้วงรักชั่วฟ้าดินสลาย
ผูกคำมั่นพร่ำคำหวานอุ่นเพียงกาย
รักมลายทลายฝันวันเขาเข้ามา
น้ำตาตกอกระกำทำใจหวั่น
สัญญากันเพียงลมปากอยากตัญหา
เพียงของเล่นเห็นแล้วเบื่อเอือมระอา
ไม่เห็นค่าเหมือนครานั้นพี่หวั่นใจ
30 กรกฎาคม 2548 10:58 น.
zilver
อาการของใจที่เหงา
อาการของคนเศร้า...เฝ้าครวญคร่ำ
อาการที่ได้รับจาก..คนใจดำ
อาการที่ถูกคนใจร้ายทำ..ให้ปวดใจ
ความรู้สึกของคนที่ไม่รัก
ความในใจของคนที่ไม่เอาใจใส่
ความรู้สึกของคนหมดใจ
ความรู้สึกที่ในใจ..ฉันไม่อยากได้ยิน
มองแสงจันทรา ณ ปลายฟ้า
ในคำคืนอันเงียบงัน..คิดถึงความหลัง
คงมีแค่ตัวฉันที่อยู่เพียงลำพัง
กับคำที่ไม่อยากฟังที่ยังคงฝัง..ลึกในใจ
26 มิถุนายน 2548 15:02 น.
zilver
ลมพัดพริ้วผ่านห้วงธารน้ำนิ่ง
เหมือนชีวิตจริงที่ต้องสู้เพื่อวันใหม่
ตะวันลับทอแสงจางอ่อนรำไร
ยิ่งชวนให้ใจคนนี้ต้องร้าวราน
หลับตารับสายลมที่พานพัด
คอยสาดซัดผิวน้ำไหลให้สะท้าน
ผ่านมายังใจคนนี้ที่ทรมาน
จากมานานคิดถึงบ้านที่อยู่กิน
ยอดไม้ปลิวว่อนไม่หวนกลับ
เหมือนใจนับรอวันคืนสู่ถิ่น
เมื่อไหร่หนอวันที่รอช่างชาชิน
อยากโบยบินดั่งนกน้อยคอยกลับรัง
กลับรังได้แล้วเจ้านกน้อย
มีคนคอยเจ้าอยู่อีกฟากฝั่ง
แต่ฉันคงต้องอยู่เพียงลำพัง
ต้องทนนั่งทนเหงาเศร้าต่อไป