29 พฤศจิกายน 2548 12:34 น.
zilver
ยามป่วยไข้ใครเล่าคอยเฝ้ารัก
ยามอกหักใครที่คอยอยู่เคียงข้าง
ยามขาดแคลนสิ้นแสนและทรัพย์จาง
ยามไกลห่างใคนกันหนอที่รอคอย
ยามอ้างว้างใครบ้างที่คอยปลอบ
ยามที่สอบคอยบอกท้อแต่ห้ามถอย
ยามผิดพลั้งใครตามแก้แผลตามรอย
ยามรอคอยใครรอรักจากใจเรา
ยามลำบากใครหนอที่เคียงใกล้
ยามห่างไกลคอยห่วงใยใครกันเล่า
ยามไม่มียามอดท่านให้เรา
ยามซึมเซายามเหงาเขาเข้าใจ
ฉันรักพ่อเพราะพ่อคือทุกสิ่ง
ฉันรักพ่อพ่อดียิ่งเกินสิ่งไหน
ฉันรักพ่อเพราะพ่อมีหัวใจ
ฉันรักพ่อพ่อยิ่งใหญ่กว่าใครทุกคน
25 พฤศจิกายน 2548 12:56 น.
zilver
ลมหนาวมาเยือนอีกครั้ง
เราก็ยังยืนเดียวดายอยู่ตรงนี้
หนาวกายช่างหนาวสั่นสิ้นดี
เพราะปีนี้ไม่มีคนข้างกาย
น้ำค้างพราวพร่างเมื่อแสงส่อง
หมอกหนายึดครองเป็นเครือข่าย
ยิ่งทำให้ใจนี้ทุรนทุราย
สั่นทั้งกายคล้ายหนาวสั่นแสนหวั่นใจ
นอนคนเดียวอีกแล้ว...คืนนี้
หนาวใจเต็มที...ใจที่มีมันหวั่นไหว
หมอนข้างเก่าเก่า..กับคนไม่มีใคร
ยิ่งทำให้หัวใจ..อยากมีใครซักที
หนาวลมห่มผ้าหนาวกายาห่มรัก
ขอเพียงคนรู้จัก..บรรเทาเหงาในใจนี้
มาร่วมแบ่งปัน..ช่วยฉันได้ใหมคนดี
หน้าหนาวปีนี้...ฉันอยากมีคนรู้ใจ
24 พฤศจิกายน 2548 10:34 น.
zilver
เพราะน้ำตา..มิอาจห้าม
ในทุกยาม...ที่หวั่นไหว
เพราะบางครั้ง..ข้างในใจ
บอบบางไป..จึงเสียน้ำตา
เพราะหัวใจ...ไม่กล้าแกร่ง
ใจไม่กว้าง..เหมือนอย่างฟ้า
มิอาจกั้น.....น้ำในตา
จึงหลั่งมา...จนรดใจ
เพราะฉันมัน...อกหัก
ขาดเพียงรัก..ความเอาใจใส่
เป็นคนหนึ่ง..ไม่มีใคร
รักห่างไป...ใจเราห่างกัน
รักแท้..แพ้ชิดใกล้
ให้หมดใจ...ก็ไปทั้งนั้น
ห่างใจ....ในทุกวัน
เหมือนรักห่างกัน...ไม่กลับคืน
23 พฤศจิกายน 2548 10:59 น.
zilver
ลำนำนึกถึงความหลังครั้งกาลก่อน
เหมือนละครตอนเก่ามาเล่าใหม่
รึฟ้ากลัวว่ารักซ้อนซ่อนหัวใจ
เป็นอะไรที่เคยคุ้นและคุ้นเคย
กับเหตุการณ์วันวานที่ประสบ
ที่ได้พบคบเธอแล้วเผลอเอ่ย
คำว่ารักซักคำที่คุ้นเคย
รอเฉลยคำว่ารักที่ปักใจ
เจอเพียงหน้าบอกว่าชอบมอบดวงจิต
เหมือนลิมิตรักเราแค่ฝันใฝ่
อินฟินิตี้รักของพี่ที่ค้างใจ
มีให้ใครไม่เคยมากเมือนอย่างเธอ
ผิดหวังเสียน้ำตาแค่เด็กเด็ก
โอ๊ยเรื่องเล็กแค่หวั่นไหวแค่ใจเพ้อ
แค่ปลายก้อยละห้อยรักแค่มักเบรอ
แค่เบอว่ารักแถบแบบว่ารักเธอ..อยู่รำไป
17 พฤศจิกายน 2548 12:32 น.
zilver
ร้อยดาราดวงเด่นเป็นสายสร้อย
เดินบนดอยทางช้างเผือกตามทางฝัน
นั่งสองคนบนเสี้ยวเกี่ยวพระจันทร์
ช่างสุขสันต์คืนจันทร์วันของเรา
ลงจากฟ้ามาเดินเทียวบนชายหาด
คลืนก็สาดลมก็ซัดพัดปลิวเป่า
แผ่วพริ้วไหวซัดหัวใจให้บางเบา
นอนแนบเนาเคล้าใออุ่นคลุกอุ่นไอ
ยอดหญ้าพัดพริ้วปลิวว่อน
นั่งเขียนกลอนตอนคนดีอยู่เคียงใกล้
สบตาความคิดแล่นแทนกลอนใจ
คือความในคือกลอนรักที่ให้เธอ
สุขได้ทุกที่ที่มีไออุ่น
หอมละมุนด้วยกลิ่นไอทำใจเพ้อ
ที่ไหนก็ได้แค่เป็นเธอ
สุขเสมอแค่มีเธอคนของใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟzilver
หน้าส่วนตัว
2058
