ค้นใจ...ใครบางคน

zilver

ฉัน...เดินทางมาจากที่อันแสนจะห่างไกล..โดยมีจุดมุ่งหมายเพียงเพื่อ..อยากให้คนรอบๆตัวฉันได้เห็นความสำคัญของตัวฉันบ้าง..วันนี้ฉันเดินทางเข้าสู่ที่แห้งหนึ่งซึ่งมันเป็นที่ที่อบอุ้นมากแต่มันช่างแสนที่จะซับซ้อนมาก....

ฉันเดินเข้าไปก้าวแรก...ฉันพบกับความหนาวเหน็บ..ฉันพบว่าที่นี่ไม่มีใครอยู่เลยมีเพียงความอ้างว้าง....และความว่างเปล่า..มันช่างแสนที่จะเย็นยะเยือก..ฉันไม่รู้ว่าฉันจะมีชีวิตต่อไป..หรือไม่...พอดีฉันเหลือบไปเห็น..ประตู..แม้ไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไรแต่ฉันก็ต้องไป..เพราะถ้าฉันไม่ไปฉันคงต้องเสียชีวิตอยู่ที่นี่เป็นแน่....

ฉันเดินไปที่ประตู...พบส่าหลังประตูมีความร้อนของวาลามากมายฉันแทบจะอญุ่ไม่ได้เพราะความร้อนมันร้อนมากเกินไปเกินกว่าที่ฉันจะอยู่ที่นี่ได้....ฉันพบว่ายังมีประตูอีก..ฉันจึงเดินไปที่ประตู

ฉันก็เดินไปที่ประตูนั้นอีกพบว่าด้านหลังประตูมีแต่ความมืดสนิท มันมืดมากจนฉันไม่รู้จะเดินไปทางไหนแต่ฉันเห็นความสว่างของแสงแห่งความอบอุ่นฉันจึงเดินตรงไปที่แสงนั้นพบว่ามันเป็นประตูฉันฉันจะต้องเข้าไปอีก..ฉันเนื่อยเหลือเกิน

แต่เมื่อฉันเดินข้ามผ่านประตูนั้นไปฉันกลับพบกับความสว่างความอบอุ่น..และฉันก็พบว่า..มีใครคนหนึ่งอยู่ที่นั่น..และแน่นอน คนคนนั้น...นั่นคือ...ฉันเอง

....เพราะหัวใจของคนเรามีเพียง 4ห้อง..บางครั้งในการคบกับอาจมีการผิดพลาดได้..บางคนใรร้อน บางคนก็ใจเย็น..แต่ถ้าเราลองนั่งคิดไตร่ตรองสำรวจให้ดีแล้วจะพบว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย..จึงต้องอาศัยความเข้าใจ..ถ้าคุณลองสำรวจดูให้ดีคุณจะพบว่าคุณอยู่ในใจเขาเสมอ
.....แล้วคุณล่ะเคยสำรวจหัวใจแล้วหรือยัง