29 พฤษภาคม 2553 21:17 น.
zilver
สายฝนหล่นร่วงราวฟ้าแกล้ง
แสร้งแสดงแฝงความในให้ครวญหา
คิดถึงซึ่งคนควรคู่อยู่ไกลตา
น้ำตาฟ้าพาใจให้ระทม
ดังเปาะแปะลมพัดอยู่ดังซู่ซู่
ฟ้าเหมือนรู้ร้องระบายมิให้สม
แสงส่องฟ้า แปลบ แปลบ แลบระงม
ให้โลกจม ระทมอยู่ มิรู้คลาย
มิได้หมายให้ฟ้าอย่าพิโรธ
อย่าได้โกรธเกรี้ยวกราดอาฆาตหมาย
แต่อยากให้ฟ้าหมองเศร้าเจ้ามลาย
อยากให้คลายความเศร้าให้เหงาจาง
หากว่าฟ้าเห็นใจคนที่ทนเศร้า
คนเหงา เหงา ที่เขาขาดคนเคียงข้าง
โปรดเห็นใจคนคิดถึงมิรู้จาง
ให้ฟ้ากว้างช่วยเช็ดเกร็ดน้ำตา
29 พฤษภาคม 2553 15:51 น.
zilver
ตะวัน มิเคยหยุดทอแสง
ตะวัน ยังร้อนแรงสู่วันใหม่
ตะวัน แม้ยามเศร้าหรือเสียใจ
ตะวัน ก็จะไม่..เคยเปลี่ยนแปร
ตะวัน ดวงเก่าในวันนั้น
ตะวัน ยังคงเป็นตะวันที่เที่ยงแท้
ตะวัน ให้ความอบอุ่นคอยดูแล
ตะวัน มิเคยอ่อนแอยังสู้ทน
ฉัน นั่งมองตะวันลาลับฟ้า
ฉัน รู้ดีว่าต้องสว่างอีกหน
ฉัน ไม่เคยท้อแท้หรืออับจน
ฉัน แม้ทุกข์ทน ก็ยังมี "ตะวัน
แม้ ยามที่ ใจซีมเศร้า
ตะวัน ก็ยังคงเป็นเหมือนเก่าเข้าใจฉัน
ฉันจึง..ไม่เคยลืมเธอ เจ้าตะวัน
แม้แสงที่เจ้าสองมาทางฉัน...นั้นแทบเลือนลาง
29 พฤษภาคม 2553 15:41 น.
zilver
ยามใดที่ใจเธอเศร้า
อยากให้รู้ว่ายังมีเราอยู่เคียงข้าง
ยามใดที่รักเราเริ่มจืดจาง
ยามที่อ้างว้าง ยังมีฉันอีกคน
ห่างกาย ใช่ว่าเราห่างใจ
เก็บรักไว้ในใจ ... ให้เอ่อล้น
เต็มเปี่ยมด้วยรัก..จักสู้ทน
ขอเพียงอย่าร้อนรน..หากมีคนก้าวเข้ามา
อย่าห่วงฉันว่าในยามห่าง
พื้นที่ใจที่เว้นว่าง..ยังคอยหา
ยังอยากอยู่เคียงใกล้..คนไกลตา
เพราะใจยังไม่ชินชา..กับความห่างไกล
ยังคงเก็บรักไว้ให้เอ่อล้น
ยังคงสู้ทนกับใจที่หวั่นไหว
แม้โชคชะตาทำให้เราห่างไกล
แต่รักเราล้นใจ..ห่างแค่ไหน..เรายังมีกัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟzilver
หน้าส่วนตัว
1891
