21 ธันวาคม 2553 10:46 น.
zilver
กี่คราหน้าหนาวถึงคราวสั่น
ผ่านอีกวันที่ใจฉันต้องหวั่นไหว
สั่นกายพอลุเลาฉันเข้าใจ
แต่ทำไมใจสั่นยากจะพรากไป
หนาวกายคลายหนาวด้วยผ้าห่ม
หนาวลมให้ห่มผ้ายังพอไหว
หนาวเหน็บเก็บอาการก็จางไป
แต่หนาวใจยากจะปิดและเก็บวาง
ลมหนาวพัดมาใจยิ่งเศร้า
เมื่อลมเหงาพัดเป่าไม่เว้นว่าง
หมอกขาวหนาแน่นมิรู้จาง
เหมือนความห่างที่กั้นกลางระหว่างใจ
มีกี่คนทนหนาวใจยามไกลห่าง
มีใครบ้างที่ยามเหงาไม่ร้องให้
หยาดน้ำค้างที่หยดเกลื่อนกลาดไป
ดั่งน้ำตาที่สาดใจยามหนาวทรวง
12 ธันวาคม 2553 17:08 น.
zilver
ทะเล ยังซัดสาด
แต่กระดาษ ยังว่างเปล่า
เหลิอเพียงแสงและเงา
กับคนเหงาที่เฝ้ารอ
นั่งมอง เหล่าเกลียวคลื่น
โศกสะอื้น จนใจท้อ
กี่วันแล้วที่ต้องรอ
ยังไม่พอ หรืออย่างไร
กวีเหงา ขีดเขียนกลอน
เหมือนกาลก่อนที่สดใส
วันนี้ช่าง แปลกไป
ทะเลไส แลเงียบงัน
เหลือเพียงแผ่นกระดาษ
บนริมหาด วางตรงนั้น
และคำว่า คิดถึงกัน
คลื่นซัดพลัน ก็มลาย
อักษรหรือรูปวาด
บนกระดาษ ยังจางหาย
ความเหงาและเดียวดาย
ไม่ห่างหาย บ้างนะใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟzilver
หน้าส่วนตัว
1063
