22 กันยายน 2551 12:55 น.
zilver
โลกสร้างสรรพสิ่งให้เคียงคู่
ทุกอณูทุกอย่างช่างเหมาะสม
น้ำคู่ปลาฟ้าเจิดแจ้งแสงคู่ลม
อาทิตย์กลมพรมหญ้าเขียวเลี้ยวเลาะไป
สุริยาจันทราหม่นบนฟากฟ้า
ล้วนสร้างมาให้คู่กันวันไหน-ไหน
สร้างสรรค์ให้คู่กันทุกคราไป
หล่อเลี้ยงเคียงคู่ในโลกสึคราม
เชื่อมั่นในทุกอย่างที่โลกสร้าง
โลกไม่ร้างหากใคร่จะไต่ข้าม
ข้ามขอบฝั่งแสนไกลเพื่อไล่ตาม
จะถามไถ่คอยไถ่ถามถึงทรามวัย
พรหมลิลิตขีดเขียนให้เรียนรู้
ถึงเนื้อคู่เพื่ออยู่เคียงเพื่อสร้างฝัน
คู่กันแล้วคงมิแคล้วจะคู่กัน
ทางจะกั้นไกลอย่างไรไม่หวั่นเกรง
เชื่อมั่นใน พรหมลิขิต ในรักแท้
ไม่ว่าใคร ก็ตามที่อยู่บนโลกใบนี้..ล้วนต้องเจอรัก
อาจระเป็นรักที่แท้จริงหรือไม่จริง..ไม่สำคัญ
ในบางครั้ง คนที่จะเป็นเนื้อคู่...อาจเป็นสิ่งที่เรามองข้าม
แล้วคุณล่ะ.. เชื่อมั่นในพรหมลิขิตใหม _?
18 กันยายน 2551 09:57 น.
zilver
ท้อแท้ท้อถอยกับร้อยปัญหา
ยามช่องว่างระหว่างฟ้ามากางกั้น
ใบไม้ไหวลอยพริ้วปลิดปลิวพลัน
ยิ่งใจหวั่นสั่นท้อแท้แลเหงาใจ
ธรรมชาติสร้างสรรพสิ่งให้สมดุล
ทุกทุกอย่างเจือจุนเกื้อกุลไว้
มีความเศร้าเคล้าความหวานระหว่างวัย
ความท้อแท้ต้องจางไปต้องจางลง
อยากกำจัดความท้อแท้ออกไป
ต้องมานั่งมองฟ้าไกลให้ช่วยส่ง
ทำใจให้ได้และอยากจะปลง
สักวันท้อแท้คงต้องจางไป
มานั่งถอนหายใจที่ปลายฟ้า
มานั่งเช็ดคราบน้ำตา..หยดใส-ใส
มานั่งให้ฟ้าช่วย..ลบความท้อในใจ
เฮ้อ..แต่ทำไมนะความท้อจึงไม่จางลง
10 กันยายน 2551 10:07 น.
zilver
แต่ก่อนมีเธอ...
ท้องฟ้ากว้างไกล..จริงหรือ
ทำไมฉันถึงคิดว่าใกล้..อย่างนี้
ก็มองทีไรมีเธออยู่..ทุกที
ทำให้ใจฉันคนนี้..ช่างสุขใจ
ยังฝากเมฆหมอกไปทายทัก
ไปทำความรู้จัก..กับแผ่นฟ้า
ฝากความคิดถึง..ในบางครา
คิดว่าท้องฟ้า..ไม่ไกลเลย
วันนี้ไม่มีเธอ..
ทำไมฟ้าช่างไกลเสียจริง
มองไปข้างบนทุกสิ่ง..มิเปิดเผย
ไม่เห็นเหมือนฟ้า..ที่คุ้ยเคย
ทุกสิ่งที่ชิดเชย..แลเงียบงัน
เคยฝากเมฆหมอกไปทักทาย
วันนี้คล้าย-คล้าย..ทลายความฝัน
ฟ้าเปล่าเปลี่ยวแล้ว..ตามคืนวัน
ทำให้ใจฉันนั้น..หวั่น-หวั่นหัวใจ
คงเป็นเพราะอำนาจแห่ง..รัก
ที่ทำให้แม้แต่ฟ้าต้องรู้จัก..หวั่นไหว
เรียนรู้ร่วมกัน- เมื่อถึงวันที่ห่างไกล
ฟ้ายังเหงาใจ..ฉันคนนี้จะเป็นอย่างไร
......... ไม่อยากคิดเลย.............
10 กันยายน 2551 09:45 น.
zilver
จากบ้านมาไกล
ต้องอยู่อย่างอ้างว้างหัวใจ..แล้ววันนี้
จากบ้านนานเนิ่น..มาหลายปี
เริ่มชินชากับสิ่งนี้..ที่เรียกว่า..ความเหงา
จากบ้านมานาน
ชะตาผันแปรให้ผันผ่าน..ความเศร้า
หลากหลายเรื่องราว..เกินบรรเทา
ได้แค่เก็บใจเก่า-เก่า... ไว้เพื่อรอ
ยังรอคอยกับคนหนึ่ง
คนที่เคยเป็นที่พึ่ง..ยามใจท้อ
ยามนี้สองใจห่าง..น้ำตาคลอ
สองแก้มยังคอยรอ..คนเช็ดน้ำตา
เมื่อไหร่หนอ..
จะจบสิ้นกับการรอ...กับใจที่ล้า
เมื่อไหร่หนอที่คราบน้ำตา
จะจางหายไปจากใบหน้า..และลบเลือนไป
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟzilver
หน้าส่วนตัว
1139
