27 มิถุนายน 2549 12:18 น.
zilver
มองเพียงแค่กายภายนอก
แค่นี้คงไม่ได้บอกถึงนิสัย
ความสวยหล่อดูจากอะไร
คำว่ารักพูดอย่างไรให้น่าฟัง
เป็นเพียงแค่คนเดินเท้า
ผ่านเจอเรื่องราวและความหลัง
ความสวยที่ร่างกายไม่จีรัง
ทุกสิ่งล้วนยังไม่แน่นอน
ไม่อยากพูดว่ารักที่เปลือกนอก
ไม่อยากบอกว่ารักเหมือนกาลก่อน
ไม่อยากเสแสร้งเล่นละคร
ว่ารักว่าชอบเธอตอนเห็นหน้ากัน
มองไปให้ลึกถึลเนื้อใน
แล้วจะพบสิ่งที่อาจอยู่ใกล้ในนั้น
บางทีคำว่ารักที่บอกกัน
อาจเป็นแค่เพียงฝันหรือโลกมายา
ใสหน้ากากเข้าหากัน
หน้าตาสวยหล่อนั้นที่ฝันหา
ขางนอกสุกใสข้างในไร้ราคา
อย่ามองด้วยตา..แต่ให้มองที่ใจ
คุณค่าของคำว่า " รัก "
จะมากกว่าที่เธอรู้จัก...ที่ใจใฝ่
เรียนรู้ที่จะรัก...เรียนรู้ถึงหัวใจ
เรียนรู้ว่าควรรักใคร..และเลือกสิ่งที่หัวใจ
..............เธอต้องการ......................
16 มิถุนายน 2549 12:19 น.
zilver
ใกล้กันเพียงแค่ใจที่ได้กอด
รักตลอดกับคนไกลที่ใจฝัน
แม้คนดีตอนนี้เราไกลกัน
คอยนับวันเวลาใกล้ยามไกลตา
ตะวันลาลับฟ้ายามเย็นย่ำ
เมฆคล้อยต่ำลงนภาลาฟ้าไส
คิดถึงเธอที่รักปักห้วงใจ
เหมือนหัวใจถูกผ่าครึ่งจากหนึ่งดวง
อ้อมกอดที่เคยคุ้นใต้ผ่าห่ม
กับอมรมณ์ที่ใจรักในบางช่วง
คิดถึงคนที่รักสลักทรวง
เป็นห่วงคนเคยใกล้เมื่อไกลกัน
คนเขาบอกว่ารักแท้แพ้ความใกล้
ความไว้ใจที่มีให้ใจยังหวั่น
ได้แต่แอบร้องให้เมื่อไกลกัน
เหมือนรักนั้นยิ่งห่างใจ...และห่างไกล
ยังรออ้อมกอดที่เคยคุ้น
ไอรักหอมอุ่นอุ่นมาแนบใกล้
คำว่ารักหวานแว่วแผ่วในใจ
รอคนใกล้ที่ห่างไปเมื่อไกลกัน
15 มิถุนายน 2549 10:29 น.
zilver
อยากหยุดเวลาไว้เพียงแค่นี้
อยากหยุดวันที่ดีไว้ในความฝัน
ไม่อยากให้ลืมตาตื่นฟื้นจากความผูกพัน
ไม่อยากลบภาพเหล่านั้นจากความทรงจำในใจ
เป็นความรู้สึกของคนไหวอ่อน
เป็นเพียงละครจินตนาการ...ที่เก็บไว้
ในโลกความจริง..อาจมีเพียงแค่ความปวดใจ
แต่กับโลกใบใหม่...มีแต่หัวใจแห่งจินตนาการ
มีความสุข..กับความฝัน
กับการเพ้อเจ้อไปวันวัน...มีแต่ความหวาน
อาจไม่ใช่ความจริง.....เป็นแค่จินตนาการ
แต่ฝันดีแสนนาน...ก็ทำให้ใจเบิกบานอยู่ร่ำไป
6 มิถุนายน 2549 12:49 น.
zilver
สายลมพริ้วผ่านในธารน้ำ
ทุ่งบัวบานสานใจให้เพ้อหา
ปลดปล่อยลอยอารมณ์ชมธารา
จึงได้มาพักผ่อนเขียนกลอนใจ
กอนบทหนึ่งถึงคนที่เคยใกล้
จากหัวใจที่ฝากฝันเมื่อวันก่อน
แม้ว่าวันนี้ตัวฉันต้องจากจร
เขียนเป็นกลอนว่าจะรักสลักทรวง
กลอนบทสองมองธาราแล้วใจเจ็บ
ฉันเคยเก็บภาพเธอไว้ในบางช่วง
แม้วันนี้รักที่มีแค่รักลวง
ไม่อยากทวงรักครั้งเก่าเฝ้าหลอนใจ
กลอนบทสามถามใจว่าใครรัก
ใครที่จักรักเราจริงที่ใจใฝ่
ใครคนนั้นที่ฉันจะฝากใจ
ฝากรัก ฝากใจ ไว้ที่เธอ
กลอนบทสี่วันนี้ฉันพบแล้ว
มองเห็นแววของคู่รักใช่พลั้งเผลอ
คนคนนั้นที่ไหวหวั่นวันที่เจอ
ขอให้เธอรักฉันทุกวันคืน
กลอนบทห้าแทนวาจาว่าจะรัก
เขียนสลักเป็นกลอนใจให้ใจชื้น
อยู่ใกล้หัวใจทุกค่ำคืน
ทุกยามตื่นภาพที่เห็นเป็นหน้าเธอ
กลอนรักต้องจบลงเพราะต้องจาก
จึ้งขอฝากสัญญาใจไว้เสมอ
ครั้งหน้าสัญญาว่าจะมาเจอ
จะพาเธอคนที่รักมาพักใจ
คำสัญญาเป็นถ้อยวาจาที่เชื่อมใจเราไว้ด้วยกัน..
แม้ห่างกันเพียงไหน.... ฉันรักเธอ......
....................เบญจมาศ.....................................
5 มิถุนายน 2549 09:14 น.
zilver
สักครั้ง...เพียงใจยังมีความรัก
สักครั้ง....เพียงแค่ได้ทายทัก..พบหน้า
สักครั้ง...แม้เพียงเสี้ยวเวลา
สักครั้ง...แค่ได้มาเคียงข้างใจ
ความคิดถึง....ยังอุ่นร้อน
ความอาทร....ยังใหม่ๆ
ความรู้สึก...ยามห่างไกล
ความในใจ...ยังอยากให้เธอฟัง
ทุกเม็ดฝน....ที่หล่นร่วง
คือทุกช่วงที่....คิดถึงความหลัง
ฟ้าแลบฟ้าร้อง...ส่งเสียงดัง
คิดถึงแววตาคู่นั้น..ที่สั่นกลัว