26 มิถุนายน 2548 15:02 น.
zilver
ลมพัดพริ้วผ่านห้วงธารน้ำนิ่ง
เหมือนชีวิตจริงที่ต้องสู้เพื่อวันใหม่
ตะวันลับทอแสงจางอ่อนรำไร
ยิ่งชวนให้ใจคนนี้ต้องร้าวราน
หลับตารับสายลมที่พานพัด
คอยสาดซัดผิวน้ำไหลให้สะท้าน
ผ่านมายังใจคนนี้ที่ทรมาน
จากมานานคิดถึงบ้านที่อยู่กิน
ยอดไม้ปลิวว่อนไม่หวนกลับ
เหมือนใจนับรอวันคืนสู่ถิ่น
เมื่อไหร่หนอวันที่รอช่างชาชิน
อยากโบยบินดั่งนกน้อยคอยกลับรัง
กลับรังได้แล้วเจ้านกน้อย
มีคนคอยเจ้าอยู่อีกฟากฝั่ง
แต่ฉันคงต้องอยู่เพียงลำพัง
ต้องทนนั่งทนเหงาเศร้าต่อไป
14 มิถุนายน 2548 18:32 น.
zilver
ฟ้ากว้างทางไกลใจหม่น
ใจคนเป็นยังไงบ้างหนอ
ให้มากฝากรักไว้เกินพอ
เฝ้ารอคอยวันรัก..สมดังใจ
เพียงครั้งที่ยังครุ่นคิด
ความสนิททุกความเอาใจไส่
ใครหนอจะมารักเข้าใจ
ห่างไกลใจห่วง...คนไกลตา
มั่นคงคงมั่นจนวันนี้
เชื่อใจคนดีที่ไม่เจอหน้า
ทางไกลใจใกล้เสมอมา
ฝากฟ้าทวงสัญญา..รักเรา
จะเป็นเหมือนเดิมใหม
กับใจที่เติมให้กันวันเหงา
สัญญารักระหว่างเรา
รักเก่าเก่า..บางเบาหรือคงเดิม