29 มกราคม 2547 17:33 น.
zilver
มันห้ามจัยตัวเองไม่ได้
เพราะความคิดถึง...จึงต้องโทรหา
สื่อให้เธอรับรู้ไว้ว่า.....ตอนหลับตา
สำหรับฉันเธอมีค่า....เกินสิ่งใด
แต่เธอทำไมไม่ยอมรับ
โทรศัพท์เธอเอาไปไว้ที่ไหน
โทรไปตั้งหลายครั้ง...จนเหนื่อยหัวใจ
หรือเธออยู่กับใคร...ถึงไม่ยอมรับสายกัน
ไม่อยากได้ยินเสียงmisscall
ไม่อยากต้องรอ..อย่าทำอย่างนั้น
เค้าไม่ทำแบบนี้หรอกนะ....คนรักกัน
ฝากข้อความไว้แล้วกัน...ไม่โทรกลับมาหาฉัน
..........ล่ะน่าดู......( งอน)
28 มกราคม 2547 12:21 น.
zilver
อยู่คนเดียว...ทุกวัน
มีบ้างมั๋ยใครคนนั้น...ที่เฝ้าคอยหา
ไม่เคยมีความรักมาก่อน..ตอนนี้วันเวลา
ทำให้ได้เรียนรู้แล้วว่า..ความเหว่ว่าเป็นเช่นใด
ได้รับแต่บัตรเชิญงานแต่ง
รู้มั๊ยว่าทิ่มแทงใจ........แค่ไหน
เพราะเพื่อนๆและ.....ใครต่อใคร
ต่างก็มีความสุขใจ.มีคนรักกันทุกคน
จะหนีไปให้ไกล
ให้พ้นจากคำที่ใครต่อใครพูดหลายๆหน
พูดกันอยู่ได้..พูดกันทุกคน
รู้มั๊ยว่าสุดทน..คนๆนี้ไม่อยากได้ยิน
( คำว่า ขึ้นคาน)
28 มกราคม 2547 12:02 น.
zilver
เก็บเอาความทรงจำที่มีค่า
เก็บเอาวันเวลา....ของเธอและฉัน
เก็บทุกคำพูดความรู้สึกที่เราเคยลึกซึ้งอยู่ทุกวัน
เก็นเอาภาพความผูกพันเหล่านั้น...ไว้ให้นานเท่านาน
วันใดที่เราต้องห่างไกล
อย่างน้อยๆ..เราจะได้คิดถึงวันหวานๆ
ภาพเก่าในใจ..สัญญาว่าจะเก็บไว้ตลอดกาล
ฝากไว้เป็นการบ้าน..ใมห้เธออ่านและทำความเข้าใจ
โจทย์ข้อนี้ไม่ยากนัก
ทีรัก...สัญญานะว่าจะไม่จากไปไหน
แม้วันข้างหน้า..วันเวลาจะทำให้สิ่งต่างๆเปลี่ยนแปลงไป
สัญญาได้มั๊ยไม่ว่าจะเกิดอะไร...ทุกวินาทีของใจ จะมีเรา
28 มกราคม 2547 11:43 น.
zilver
สายลมพริ้วปลิวผ่านธารน้ำไส ฟ้ากว้างไกลรู้บ้างมั๊ยใจเหว่ว้า
คิดถึงบ้านถานถิ่นที่จากมา คิดถึงหน้าคนรักเก่าที่เข้าใจ
ขอบฟ้านั้นกว้างเพียงใดไม่เคยรู้ แหงนมองดูใบไผ่พริ้วปริวไสว
ไผ่ใบน้อยลอยล่องเรื่อยๆไป จากกถิ่นใกล้สู่ถิ่นไกลสุดสายตา
โอ้ชีวิตปลิดปลิวเหมือนใบไผ่ ลอยล่องไปสุดเคว้งคว้างเพื่อเสาะหา
คนๆหนึ่งคนๆนั้นเพื่อพึ่งพา รู้มั๊ยว่าเหว่าว้าน่าเศร้าใจ
เรือลำน้อยลอยในธารน้ำหลาก โขดหินมากริมทางเดินเกินรับไหว
พายุพัดกระหน่ำให้ช้ำใน ฟากฝั่งจ๋าอยู่ไหนใคร่ขอเจอ
ออกเดินทางจากจากบ้านมาต่างถิ่น แสนชานกับความเหงาเศร้าเสมอ
คนรักเก่าเขาทิ้งเราไม่ขอเจอ ได้แต่เพ้ออยากจะเจอคนของใจ
เปรียบชีวิตเหมือนดั่งเรือลำน้อย ที่รอคอยฟากฝั่งน้ำตามธารไส
เหมือนชีวิตที่เฝ้ารอคนของใจ รู้บ้างใหมอยากเจอคนรักกัน
อยากมีคนคอยเข้าใจไว้เพื่อรัก อยากรู้จักอยากเจอเธอในฝัน
ได้แต่เฝ้ารอดูอยู่ทุกวัน คนๆนั้นมีหรือไม่หรือไม่มี
25 มกราคม 2547 13:34 น.
zilver
เป็นแค่ผู้ชายคน ซื่อ
เป็นที่ปรึกษาหารือ.... ยามเธอเกิดปัญหา
คอยห่วงหาปลอบโยน..เข้าจัยเธอเสมอมา
คอยปลอบโยนเช็ดน้ำตา..ยามเธอเหว่ว้าและเศร้าจัย
คิดเข้าข้างตัวเองมาตลอด
มีเธออยู่ในอ้อมกอด..เธอคงไม่จากไปไหน
ทั้งๆที่ความเป็นจริง.....ก็รู้อยู่แก่จัย
ว่าคนที่เธอรักและห่วงยัย..ไม่ใช่ฉันเป็นอีกคน
ยังงัยก็ยังรักเธอ
ยังรักเธอคนเดียวเสมอ..แม้ในใจจะสับสน
ลืมเธอไม่ได้..คิดถึงทีไรใจ ...ร้อนรน
ว้าวุ่นวกวนคิดถึงเธอซะจน...แทบขาดจัย
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟzilver
705
