24 กันยายน 2547 10:38 น.
zilver
หัวใจหม่น คนใจเหงา เศร้าใจแท้
หัวใจแปร แพ้ราบคาบ ใจวาบหวาม
หัวใจหนาว ราวใจแตก แยกใจงาม
มีคำถาม ยามใจปวด รวดร้าวนาน
เฝ้าถามไถ่ ว่าทำไม ใจต้องปวด
เสียงพระสวด เพลงเศร้า เฝ้าขับขาน
ใจยิ่งเจ็บ ใจยิ่งจำ ซ้ำทรมาน
รักวันวาน หวานรักเก่า รุมเร้าทรวง
อยากจะตาย วายชนม์ ให้พ้นโศก
ให้ลืมโลก ลืมรักนี้ ที่ห่วงหวง
ลืมแล้วลบ จบแล้วจาก พรากคนลวง
ให้พ้นดวง ทวงใจล้า เหมือนฆ่าใจ
ทำไม่ได้ ตัดไม่ลง ปลงไม่ตก
เหมือนนรก ยกมาวาง กลางใจไหว
ดั่งชีวิน สู่แห่งนี้ อเวจีใจ
เหมือนมีไฟ โหมใจหวั่น วันอ่อนแอ
24 กันยายน 2547 10:12 น.
zilver
จะเป็นกำลังใจให้นับจากนี้
ลิขิตฟ้าคงยินดีที่ทำให้เรามีแรงหวัง
ดลบันดาลให้พานพบทำให้ใจมีพลัง
จากขอบฟ้าฟากฝั่ง..ฝากแรงหวังสู่ใจ
ไปถึงคนไกลในมุมเหงา
หัวใจที่สั่นเทาคงบางเบาและสดใส
ให้กำลังใจอุ่นซอกซอนหอมละมุนให้อุ่นใจ
ฝากไปถึงคนไกล..ว่ายังมีใจดวงนี้...
.........ที่ยังมั่นคง........
the Best time in my heart
คือเวลาที่เราได้วาดฝัน.....วันที่ใจลุ่มหลง
เวลาที่ให้ความรู้สึกที่ดี..จากใจคนนี้ที่มั่นคง
กับบางสิ่งที่อาจน้อยลง...แต่สิ่งที่เพิ่มนั้นคง
............เป็นความรู้สึกของใจ...............
ไม่ใช่เป็นค;ามลุ่มหลงที่เกิดขึ้น
แต่ใจได้ตื่นฟื้น..เจอแหล่งกำลังใจใหม่
เวลาที่แสนมีค่า..ยามเมื่อยล้ามีกำลังใจ
ขอบคุณที่คอยห่วงใย..สุขภาพสดใส
................นะคนดี........................
FoR : เวลา
23 กันยายน 2547 13:04 น.
zilver
หนึ่งความคิดถึงจากใครคนหนึ่ง
หนึ่งคำพร่ำรำพึงจากใจดวงนี้
หนึงคนห่วงหาคนที่ดุไกลตาทุกที
หนึ่งคำพูดที่มีส่วนหนึ่งของประโยควลี
...........ว่ามีเธอ................
แค่ส่วนของข้อความสั้นๆ
แต่ส่วนลึกของจิตใจนั้น..หวั่นเสมอ
กลัวเหลือเกินกับคำที่บอกยามได้เจอ
กลัวใจเหลือเกินกลัวเผลอ...หลุดปากไป
บอกว่าจะเป็นกำลังใจให้เสมอ
พูดได้แค่นี้แหละเธอ..อยากเจอรู้ใหม
เวลาที่พัดผ่านมามุมหนึ่งของบ้านที่เหงาใจ
พัดเอาสิ่งใหม่ๆพัดกำลังใจ..มากับสายลม
มิตรภาพใหม่ในบ้านอุ่น
หอมคุกรุ่นด้วยสิ่งดี..หนาวใจได้ไออุ่นห่ม
หนาวลมห่มฟ้าหนาวกายาคงไม่ต้องทนระทม
ฝากกลอนผ่านสายลม..ว่ายามเธอล้ม..
............จะคอยเป็นกำลังจัย................
22 กันยายน 2547 11:35 น.
zilver
ดั่งดวงดาวสกาวเด่นเป็นสง่า
เหมือนนภาฟ้ากว้างรุ้งรางใส
เฉกเช่นน้ำลึกเกินหยั่งทั้งเงาใจ
เหมือนหัวใจก้าวผ่านธารระทม
ชุบชีวินให้สิ้นโศกเจอโลกใหม่
หล่อหลอมใจให้แก่เธอเจอรักสม
เลี้ยงความรักด้วยใจใส่อารมณ์
ผสานผสมด้วยไออุ่นคุกรุ่นใจ
เจอแล้วหลักที่แอบอิงพิงชีวิต
เจอแล้วจิตที่รักแท้ไม่แปรไหว
เจอแล้วรักที่รักแท้แน่กว่าใคร
เจอแล้วใจที่คงมั่นมิผันแปร
คือ ทุกสิ่งเป็นทุกอย่างทุกย่างก้าว
คือดวงดาวระยิบงามยามเกิดแผล
คือ....สายนทีที่ชุ่มเย็นยามอ่อนแอ
คือ..รักแท้..แม้หัวใจ..อยากใกล้เธอ
21 กันยายน 2547 14:05 น.
zilver
ร้องร่ำเรียนรู้เรื่องริรัก
เรไรร้องเรียกมัก...รำพึงหา
รักเราเรียนรู้เริ่ม.....ชินชา
ลองเรียนรู้แล้วจึงรู้ว่า...งดงาม
รักเราเรียนแล้วน่าเรียนนัก
รู้จักรักร่ำร้องให้ใจ..........วูบหวาม
ร้องเรียกใจหัวใจ.........โทรติดตาม
รุ้มเร้าโรยราทุกยาม....ที่ห่างไกล
ไม่มอดม้วยเมื่อมองน้องที่ต้องจิต
เมืองเหมือนมิตรแม้เวลาไม่ชิดใกล้
เมื่อไม่มองน้องมัวหม่นทนเหงาใจ
มักไม่ไหวเมื่อมองน้องที่ต้องตา
ใจเจ็บจำจากจรเพราะความรัก
เจอจนใจจำเจ็บนัก......ต้องรักษา
เฝ้าจุนเจือใจที่เศร้า....ด้วยเวลา
เรียนรู้รักจึงรู้ว่า....รักเป็นเช่นไร
รัก......ทำให้เกิดสื่งดีๆ...และอาจทำให้เจ็บช้ำได้
...........ในเวลาเดียวกัน...............
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟzilver
หน้าส่วนตัว
942
