22 พฤษภาคม 2545 17:15 น.
Zen
มีคนหลายคนมาหาฉัน
บอกว่ารักแล้วอยากจะคบกัน
แต่ฉันกลับให้เขาเป็นเพื่อนแทน
ไม่ได้ตั้งใจที่จะให้ความเศร้าไป
แต่เพราะฉันไม่รู้ว่ารักใคร
ใจแสนทุกข์ทรมานแสนสาหัส
เพราะว่ารักของฉันเพียงคนเดียว
22 พฤษภาคม 2545 17:13 น.
Zen
ได้แต่มองได้แต่คิดได้แต่ฝัน
เพราะรู้ว่าเธอคงไม่ได้รักฉัน
คงจะยากสำหรับการเคียงคู่กัน
แต่ฉันก็ยังดันตกหลุมรักเข้า
เห็นแค่เธอค่อยๆเดินมา
หัวใจฉันก็เต้นแรงไม่เหมือนเก่า
แต่ในใจก็ถูกแทงด้วยความเศร้า
เมื่อฉันรู้ว่าเราไม่รักกัน
21 พฤษภาคม 2545 20:14 น.
Zen
ถึงแม้เราจะอยู่ห่างไกลกัน
ถึงจะอยู่คนเดียวเพียงลำพัง
แต่ก็รูข้างหน้ายังมีฝัน
ยังเชื่อมั่นว่าฉันคงทำได้
เพราะรู้สึกว่าใจเธออยู่ขางกาย
ที่คอยส่งความกล้าทีละนิด
เหมือนว่าเรานั่งข้างกันอย่างไกล้ชิด
เพราะมีเธอฉันถึงอยากสู้ต่อไป
21 พฤษภาคม 2545 19:56 น.
Zen
เป็นหน้าที่ของเพื่อน...
เป็นจุดเริ่มต้นของความกล้า...
จะเป็นคนที่เธอสามารถได้พึ่งพา...
ถึงเธอกลัวเธอหวั่นไม่เป็นไร
เพราะว่าสองดวงใจยังอยู่ไกล้
จะไม่หนีไปไหนห่างไกลกัน...
เมื่อไหร่ที่เธอไร้ความมั่นใจ
เมื่อคิดว่าไม่อยากเดินหน้าไป
ขอให้เธอนึกถึงมิตรถาพของเราไว้
จะคอยรับจิตวิญญาณไว้ด้วยใจ
ต้องการกำลังใจเมื่อไหร่...
ฉันจะส่งไปให้ทันที
20 พฤษภาคม 2545 19:56 น.
Zen
ดอกไม้นั้นจะงามมากเท่าใด
เมื่อฤดูใบไม้ผลิมาเยือนพร้อมพวกเรา
เบ่งบานกันเท่ากับดาวยามคำคืน
สามารถเห็นแต่ละดอกในสายตา....
สีสันของดอกไม้กลมกลืน...
และทันใดก็มีบทความหวานๆถูกส่งไป
กลิ่นของนางฟ้าล่องลอยไกล...
ตราบเท่าที่รักยังอยู่เคียงคู่โลก
นุ่มนวลเท่าที่เมฆบนฟ้าจะเป็นได้....
สวยเท่ากับที่ผู้หญิงจะเป็นได้....
และมันจะบานอีกครั้ง...
เมื่อฤดูใบไม้ผลิถูกปลดปล่อยอีกที
หน้าส่วนตัว
479
