27 มิถุนายน 2547 23:35 น.
Zen
Why turn to think of times of old
when the future is ahead?
Because the old is valuable...
But future were afraid.
The future unpredictable
though it holds or destiny.
Fear of lost, tears, feeling low
when things dont turn out the way we want to be.
Friend of Dearest Friends...
fear not what it may bring.
We hear always have a hand to lend
when you face the strangest things.
So walk ahead with no more fear
Enjoy your life each day...
Ignore whether were far or near...
were bound together in every way
You walk your path, while I walk mines
well both go on togther,
And may not meet for a long time
but still...friends are forever!
27 มิถุนายน 2547 23:30 น.
Zen
As the sun lightens the clear blue sky,
I stand upon the shore ...
And with you there just by my side
I couldnt ask for more...
We walk across the sand
to a valley far and green...
when everything was out of hand
there was shoulder there to lean
We gazeupon the mighty fields
as the wind blew through our hair
and around us was a set of sheilds
to protect us from despair
As the sun deepens in the mountains
and you set across the sea
I stand waiting in all earths seasons
with our precious memorues.
10 มิถุนายน 2546 17:18 น.
Zen
It is a long life
which you will live to the end
it is a long life
longer than what is intended
But when Im with you
life seems so short
but when im with you
I have learned a lot
It is heart breaking
to learn that youre gone
it is heart breaking
to bare this fact on.
I scribbled this here
incase you might read it
I scirbble this here
because I just cant admit.
Our long years have passed
Surprisingly fast
Our long years have passed
but Im sure it will last.
You are in my memory
and you always will be
You are in my memory
secured inside me.
I have such a friend
and that friend is you
I have such a friend
that makes life so cool.
I wished someday
Ill see you once more..
I wished someday
our friendship will return...upon this hither shore.
31 มีนาคม 2546 20:51 น.
Zen
ทำไมเธอถึงรู้สึกท้อแท้
เพียงกับแค่ความผิดพลาดเพียงหนึ่งหน
เขาก็พลั้งก็พลาดกันทุกคน
เธอจะทนท้อแท้ไปทำไม
ฉันเชื่อว่าความหวังยังคงมี
เพราะฉะนั้นอย่าหนีเลยได้ไหม
อยากให้เธอลองลุกขึ้นมาใหม่
เพราะในใจฉันเชื่อในตัวเธอ
แล้วเมื่อไหร่ไม่มีแรงไปข้างหน้า
จำไว้ว่ากำลังใจมีล้นเหลือ
ตราบใดที่ใจเธอยังคงเชื่อ
การเอื้อเฟื้อกำลังใจยังคงมี
31 มีนาคม 2546 20:42 น.
Zen
อยากถามว่ากลุ้มใจอยู่หรือเปล่า
เห็นซึมเศร้านั่งเหงามาเนิ่นนาน
จริงๆแล้วไม่ตั้งใจสงสาร
กลัวรำคาญจึงไม่กล้าเข้าไป
ที่เธอนั่งเงียบไปแต่ละวัน
ทำให้ฉันเจ็บปวดรู้บ้างไหม
อาจไม่เด่นไม่ดีเหมือนใครๆ
แต่เมื่อไหร่เธอเศร้าจะอยู่เคียงข้างเธอ
หน้าส่วนตัว
1373
