1 ธันวาคม 2547 17:27 น.
Zagaie
เพิ่งรู้สึก
ในส่วนลึกยามสายลมพัดแผ่วไหว
สองขาอาจหยัดยืน แต่ใจกลับถูกกัดกลืนร่ำไป
ฉันอาจค้นความหมายใน ความไม่มี
ตรึกตรอง
กิจวัตรทั้งผองถึงวันนี้
ที่ทุ่มเท ทนทำ มาแรมปี
นายได้ดี มีแต่เราที่เปล่าดาย
งานประจำ
แรกครั้งยังคิดพิชิตง่าย
หลายปีผ่าน พบว่าคิดผิดงมงาย
ยิ่งขวนขวาย เหมือนควายขวิดฝ้าฟาง
มองหา
วิถี วิธีข้าถ้ามีบ้าง
อยากไปได้อย่างใจ หวังมีทาง
ใครมีหวัง อย่างฉันบ้าง เชื่อทางเรา
เถอะมาปลดแอก
เมื่อแรกอาจผิดแผก ขุ่นเขลา
เพียงทุ่มทน เทแรง ทางเรา
ทิ้งทางเก่า สร้างทางใหม่ให้ตัวเอง
หน้าส่วนตัว
1856
