22 พฤษภาคม 2546 21:26 น.
Zagaie
อยากสัมผัสหยาดฝน
ที่ร่วงหล่นกล่นเกลื่อนอยู่ตรงหน้า
สัมผัสละอองไอ ปนหยดน้ำที่ไหลออกจากตา
ไม่อยากนับเม็ดฝนที่ร่วงมา กลัวจะเท่ากับค่าที่เสียใจ
หากน้ำฝนจะช่วยล้างน้ำตา
ให้คนธรรมดาอย่างฉันได้สู้ไหว
ผ่านอะไรมาหนัก เปียกฝนสักพักจะเป็นไร
คงมีเพียงฝนที่สนใจ คนอย่างเรา
20 พฤษภาคม 2546 13:17 น.
Zagaie
กล่าวคำทักทายแสงตะวัน
ด้วยดวงตาเปี่ยมฝันในยามเช้า
เมื่อสายลมพัดมา ฉันจะเล่าท้องฟ้าเป็นเรื่องราว
ความหมายของปุยเมฆขาวบนฟ้าไกล
ท่ามกลางเรียวดอกหญ้าสะพรั่งเรือง
ดีกว่ายอดตึกเปรื่องในเมืองใหญ่
ใต้ต้นตะแบกร่ม กว่าร่มใด
ผลิกวี เปรมใจ ใว้ที่นี้