14 กันยายน 2545 19:34 น.
Zagaie
ประดับต้นลำพูดูหิ่งห้อย
แม้เหล่าดาวราวร้อย จะด้อยแสง
สองฝั่งน้ำยังวิบวับ มิอ่อนแรง
กระพริบพราวราวจะแจ้งแจงหนทาง
เอื้อมมือสัมผัสแสงสี
เรืองเรืองเรื่อยรี่ สีสว่าง
แม้เดือนแรมจันทร์เคยแจ่มจะเลือนลาง
แมลงน้อยคอยส่องทางระหว่างคืน
14 กันยายน 2545 19:09 น.
Zagaie
ไม่รู้จะเก็บความเหงาไว้ไหน
จึงเขียนใส่กระดาษแผ่นนี้
แล้วส่งต่อ ส่งต่อไปยิ่งไกลยิ่งดี
แบ่งกันเหงาอย่างนี้ทั่วกัน
ถึงแม้อาการนี้มันไม่ดีเท่าไหร่
แต่เหงาใจใครสามารถจะปิดกั้น
ในเมื่อมันต้องเหงา เราจึงต้องยอม อยู่กับมัน
อยากให้เธอเหงาเป็นเพื่อนกันเท่านั้นเอง