17 สิงหาคม 2545 09:31 น.
Zagaie
ถึงแม้ว่า
กาลเวลาไม่ลบเรื่องราวในใจฉัน
ตะวันและจันทร์ที่เปลี่ยน ความรักยังวนเวียนเช่นกัน
แต่รอยแผลเจ็บแปลบนั้นมันจางไป
ฉันพบโลกอีกขั้นของความรัก
วันนี้ฉันรู้จักความหมายใหม่
สิ่งดีๆเท่านั้นที่มันสว่างไสว
เมื่อเวลารักษาใจฉันหายดี
14 สิงหาคม 2545 01:14 น.
Zagaie
อยากให้เธออยู่ใกล้ๆ
ฟังเสียงกระซิบของใบไม้ไหว เพราะสายลมพร่าง
โอบเธอไว้ สูดกลิ่นหอมที่คุ้นใจ เจือจาง
ในมวลอากาศอันกระจ่าง พร่างพราย
หลับตาและท่องไปพร้อมกัน
ในดินแดนที่มีเธอและฉันไม่ห่างหาย
อาจไม่ใช่สวรรค์ แต่ความสุขนั้นมันมากมาย
เพราะมีเธอใกล้กาย ใกล้ใจ
แล้วจะไม่มีคำว่าห่าง
เพียงเราสัมผัสร่างของกันไว้
บนหญ้าเขียวดินอุ่น ดอกไม้ส่งกลิ่นกรุ่นละมุนละมัย
เราจะฝากกล่องดวงใจไว้ให้กัน
13 สิงหาคม 2545 20:22 น.
Zagaie
ตื่นจากเงาเหงา
พบว่าตัวเรายังหายใจอยู่
เพียงลมหายใจนี้ ที่ให้โอกาศชีวีลืมตาดู
ความเป็นไปของโลกที่เป็นอยู่ ว่าอยู่อย่างไร
ต่อจากนี้
ไม่ว่าจะเจอเรื่องราวดีหรือร้าย
ฉันอาจจะทุกข์บ้าง ก็เป็นเหมือนอย่างใครๆ
แต่ฉันจะไม่หยุดลมหายใจ ไปกลางทาง
13 สิงหาคม 2545 20:03 น.
Zagaie
มีเพียงความรู้สึกของใบไม้ไหว
แทรกซึมในหัวใจตอนนี้
เพียงสายลมเท่านั้น ที่เติมความว่างเปล่าที่มี
ขอบคุณพระจันทร์ที่ ใยดี ความเดียวดาย
ทบทวนความหมายของวานวัน
ที่แล่นผ่านสำนึกฉัน กลางเดือนหงาย
น้ำตาร่วงกระทบแสงดาวพราวพราย
อยากให้เรื่องราวระเหยหายไปขอบฟ้า
เมื่อความฝันมันเปลี่ยนเป็นสีหม่น
เมื่อความรักร่วงหล่นไร้ค่า
เพียงค่ำนี้เท่านั้น ที่ฉันจะจมจ่อมกับเวลา
รุ่งเช้าตื่นขึ้นมา ชีวิตจะยังมีวันข้างหน้าต่อไป
7 สิงหาคม 2545 22:45 น.
Zagaie
ราตรี มีกลิ่นโชย
รื่นระโรยมาตามลม
หริ่งหรีดร้องระงม
คงได้ดมตดของใคร
ฟ้าสาดฝนปรายปรอย
เจ้ากบน้อย ร้องร่ำไห้
กระโดดโลดเต้นไป
ฝนนี้ไซร้เป็นฝนกรด
แสงไฟไสวสว่าง
ช่างกระจ่างแลงามงด
แมลงเม่าเห็นหมดจด
บินเลี้ยวลดเข้าเครื่องดัก
อากูรฉาบความงาม
บางสิ่งทรามกลับงามนัก
จงนึกตรึกให้หนัก
อบายมักอุบายลวง
หน้าส่วนตัว
817
