31 มกราคม 2545 23:45 น.
Zagaie
ความเงียบ เวลาเที่ยง แห่งกลางคืน
เหมือนจะ กินกลืน หัวใจฉัน
สายลม พัดกร้าว ร้าวโรมรัน
เมฆร้าย กรายกั้น แสงดาว
ดับเดือน ณ คืนแรม แล้งร้าง
ความเหงา เหยีบหย้าง เหน็บหนาว
หลับตา หรือจะลับ ดับเรื่องราว
มีเม็ดเหงื่อ หยาดพราว ยังหนาวใจ
27 มกราคม 2545 19:40 น.
Zagaie
ทุกส่วนเสี้ยวของเวลาที่เหลืออยู่นี้
แม้จะน้อยเต้มที แต่มีค่า
ความผูกพันทุกอย่างที่ผ่านมา
จะรักษาแน่นหนา ชั่วตาปี
เมื่อชีวิตเดินมาถึงทางแยก
ทางเดินใหม่อาจผิดแผกหรือแปลกที่
ต้องอยู่ได้ต้องฝ่าได้ทั้งร้ายดี
ยังมีเราอยู่ที่นี่ ส่งแรงใจ
แม้ไม้ใช่พี่น้องท้องเดียวกัน
แต่เราร่วมสถาบันยิ่งใหญ่
จิตวิญญาณ ปณิธาน สานเราไว้
จึงรวมใจ แน่นหนาภราดร
22 มกราคม 2545 23:16 น.
Zagaie
เวลาที่ ห่างกันนี้ มีเรื่องราว
ที่ฉันฝาก หมู่ดาว เอามาให้
กระพริบเป็นระหัสมอส ให้เธอถอดระหัสนั้นด้วยหัวใจ
เธอจะรับรู้ได้ใช่ไหม ว่าใครส่งสารมา
หากคืนนี้ที่ที่เธออยู่ไม่มีดาว
ขอให้ส่งข่าวคราวมาทางฟากฟ้า
ให้สายลมพัดเป็นคลื่นความถี่ธรรมดา
ฉันก็รับรู้แล้วล่ะว่า ความรัก ยังมั่นคง
22 มกราคม 2545 23:02 น.
Zagaie
ฉันไม่ค่อยสะบาย
ใกล้ตายอยู่แล้วนะนี่
โอ๊ย โอ๊ย หายใจไม่ออกแล้ว ทำไงดี
เจ็บตรงนั้นปวดตรงนี้ไปทั้งตัว
ดูแลกันดีๆหน่อยนะ
อย่าห่างไปไหนอีกล่ะนะ นะ ทูนหัว
บางทีมันหนาวๆ ก็อยากผิวขาวๆมาอยู่ใกล้ตัว
ถ้าช่วงนี้ขาดเธอน่ากลัว จะจับไข้ ถึงตาย
16 มกราคม 2545 23:02 น.
Zagaie
ฉันก็มีเรื่องรักๆบ้าง
ก็เหมือนอย่างที่ใครๆเขามีได้
ไม่ใช่เรื่องยิ่งใหญ่อะไรมากมาย
มันง่ายๆมันเป็นรักธรรมดา
มันคือรัก....เรียบๆและราบรื่น
มันก็เหมือนชีวิตช่วงอื่นๆซึ่งพบว่า
สิ่งต่างๆถูกซ่อนไว้ ข้างในย่าม....แห่งเวลา
มันจะมามันก็มาของมันเอง