15 มกราคม 2545 20:24 น.
Zagaie
เมื่อวันที่คำลาจำต้องบอก
เราต้องออกสู่โลกภายนอก กว้างใหญ่
น้ำตาใหลออกมา เมื่อรู้ว่าต้องจากที่คุ้นเคยไปไกล
ฉันยังไม่รู้ว่าหนทางที่ไปจะร้ายหรือดี
เพื่อนจะช่วยซับน้ำตาของเพื่อน
แล้วความเหงาจะลางเลือนไปจากที่นี่
เก็บความทรงจำดีๆไว้ ไม่ว่าจะห่างไปสักกี่ปี
ทุกความรู้สึกที่รายล้อมในวันนี้ ยังสำคัญ
13 มกราคม 2545 23:02 น.
Zagaie
ฉันปล่อยความเหงา
ให้เดินทางอย่างเบาๆสุ่ห้วงฟ้า
อยากลืมทุกอย่าง ไม่ว่าวันหรือเวลา
อยากลืมตาพบความว่างเปล่า ..... เท่านั้น
ฉันปล่อยสายตา
มองฝ่าฟ้ามืดมิดที่ปิดกั้น
ไม่มีดาวพราว แล้วลมหนาวก็ก่อตัวฉับพลัน
ฟังเสียงหัวใจไหวสั่น ยังคงปล่อยมันเต้นต่อไป
13 มกราคม 2545 22:19 น.
Zagaie
ฉันมีพื้นที่บรรจุรักใหญ่และกว้าง
อยู่ระหว่างดาวพุธและพลูโต
จะว่าไปมันก็กว้างมากโข
ฉันเลยอัดใส่โหล ผูกโบฝังไว้ที่ดาวเสาร์
ความรักจึงคงอยู่ตลอดไป
โบที่ร้อยรัดไว้ไม่เคยเก่า
ลอยอยู่กลางจักรวาล ขณะที่ดาวหางวิ่งผ่านแผ่วเบา
และแล้วรักบนดาวเสาร์ก็ทอดเงามาสู่เธอ
10 มกราคม 2545 00:14 น.
Zagaie
บางครั้งก็ไม่แน่ใจ
ว่าหนทางที่เดินไป จะไปไหวสักกี่น้ำ
จะท้อไหมหากเจออุปสรรคขวากหนาม
มีคำถามที่ฉันยังไม่รู้
สูดหายใจลึกๆ
ปลุกจิตสำนึกให้ลองสู้
ถ้าจะอยู่เฉยอย่างนี้ คงเสียทีที่เกิดมาน่าดู
คำตอบเดียวที่มีอยู่ ......... ต้องสู้ไหว
6 มกราคม 2545 00:28 น.
Zagaie
พวกเรามันบ้ายี่ห้อ
เสื้อผ้าก็ขอมียี่ห้อนิดนึง
แต่เงินนี่มันไม่ถึง
เงินมีแต่มันมีไม่ถึง
พวกเรานี่จึงต้องพึ่ง GRAND SALE
รูดบัตร รูดบัตร รูดบัตร
หน้าส่วนตัว
970
