2 ธันวาคม 2544 00:43 น.
Zagaie
ถึงน้องสาวของฉัน
เธอได้ผ่านคืนวันเติบใหญ่
ได้ยินเสียงเรียกบางอย่างในจิตใจ
เริ่มมีสิ่งใหม่ๆผ่านเข่ามา
เธออาจอยากรู้จักความรัก
อาจมีใครมาสมัครมาอาสา
น้องอาจพบเจอคนที่เข้าตา
หรืออาจเจอคนที่เธอคิดว่าเขาเข้าใจ
น้องพี่จะโตเป็นสาวแล้วเหรอนี่
ด้วยความรักและหวังดีพี่จะบอกให้
ความรักนั้นเป็นสิ่งสวยงามเสมออย่างที่เข้าใจ
ถ้าอยู่ในขอบเขตแห่งวัยที่สมควร
พี่จะอยู่ข้างๆก็แล้วกัน
ถ้าหากรักนั้นปั่นป่วน
อย่าให้ความรักเป็นอุปสรรคก่อกวน
ให้จุดหมายเซซวนรวนเร
อย่าไว้ใจรักใหนกว่าครอบครัวเรา
อย่าหูเบา อย่าใจอ่อน อย่าหลงเล่
อย่าปล่อยหัวใจให้เกเร
รักตัวเองก่อนทุ่มเทใจให้ใคร
26 พฤศจิกายน 2544 16:33 น.
Zagaie
จมดิ่งสู่ความเศร้า
ระบายความเหงาให้สายลมพราวพร่าง
ท่ามกลางความเคลื่อนไหว ฉันมีเพียงลมหายใจเบาบาง
พยุงเพียงกายไม่ให้ตายระหว่างทางเท่านั้นเอง
22 พฤศจิกายน 2544 23:45 น.
Zagaie
ฉันมีดอกลิลลี่มาฝาก
แทนความจริงใจจากหัวใจเหงาๆ
ได้กลิ่นหอมบ้างใหมยามกลีบไหวต้องลมแผ่วเบา
เหมือนที่ฉันหายเหงาเมื่อเห็นเงาของเธอ
กลีบดอกขาวมีสีเขียวระบายจางๆ
อาจขับไล่ความอ้างว้างกองเบ้อเร่อ
ให้เธอปักแจกันใส แล้วใส่ใจเมื่อพบเจอ
นึกถึงคนให้ด้วยนะเออรู้ไว้เสมอว่าห่วงใย
22 พฤศจิกายน 2544 00:43 น.
Zagaie
ฉันลืมตาขึ้นมาพบสายหมอก
สายลมบางข้างนอกพัดหยอกเล่น
ผ้าใบบางไม่อาจขวางสายลมเย็น
ตื่นมาเล่นรอยน้ำค้างกลางพงไพร
มีเสียงสายน้ำใหลในตลิ่ง
ใสเสียจริงมองเห็นกรวดเรียงรายได้
ลงวักน้ำล้างหน้าล้างตาและใจ
ให้สดชื่นเริ่มวันใหม่ในป่างาม
นกน้อยนั่นเล่นแดดส่องลอดหมอก
สายลมหยอกผีเสื้อเหนือริมน้ำ
ขยับปีกลอยลิบวิบวับวาม
เป็นสุขตามธรรมชาติ สะอาด เย็น
22 พฤศจิกายน 2544 00:14 น.
Zagaie
ฉันสูดหายใจสุดลึก
เหมือนจะเก็บความรู้สึกที่มีเอาไว้
ตะวันทอที่ขอบฟ้า บนยอดเขาที่ดั้นด้นมาแสนไกล
ที่แง่หินสูงขึ้นไปจากพื้นดิน
อยากเอื้อมมือไปคว้าก้อนเมฆ
ในความวิเวกเสียงสายลมไม่สุดสิ้น
สงบใจปล่อยสายตาให้โบยบิน
พิสูจน์กลิ่นแดดแรกแห่งรุ่งวัน
หน้าส่วนตัว
905
