26 มีนาคม 2548 22:26 น.
yinglin
อรุณรุ่ง แว่วเสียง สกุณา
ดวงใจ ถวิลหา เพียงแต่เขา
เหลียวมอง รอบกาย ไม่มีเงา
เหมือนเช่น ก่อนเก่า อย่างเคย
ภาพวัน อดีต ย้อนผ่าน
ฉันขาน เอ่ยรัก เปิดเผย
เขาเพียง นิ่งเงียบ ผ่านเลย
ดูช่าง เฉยเมย ท่าที
ฉันรอ ไม่หวัง เขาตอบรับ
ฉันช้ำ ด้วยรัก หมดใจนี้
เขาไม่ กล่าวร้าย เพียงปราณี
แค่เพียง ท่าที ไม่เปลี่ยนไป
ยามนั้น เขาหนาว เพรียกหา
ฉันตื่น ลืมตา หายาให้
ป้อนยา ป้อนน้ำ หวั่นใจ
หวังเพียง แค่ให้ สบายดี
เช้าตื่น เราสอง เดินฝ่า
ลมหนาว พัดมา ฉันสั่นหนี
เขาชี้ อาทิตย์ขึ้น สุขฤดี
ยืนมอง อย่างนี้ เนิ่นนาน
ขอบคุณ ที่เขา หวังดีให้
จะจดจำ ภาพไว้ ไม่เลือนหาย
รักแบบ ไม่หวัง ไว้แนบกาย
ฉันเพียง แค่ให้ ปรารถนาดี
ครานี้ ฉันรู้ เขามีรัก
แม้จัก ไม่ใช่ ฉันคนนี้
ดีใจด้วย ฉันบอก ยินดี
แม้ใจ ที่มี หมดแรง
26 มีนาคม 2548 20:38 น.
yinglin
ฤาไฟ ราคะ ที่เร่าร้อน
อาทร มอบรัก มิหวั่นไหว
ปล่อยกาย ปล่อยใจ ถวายไป
ด้วยเพียง หวังไว้ จะให้ลืม
คืนผ่าน กาลเปลี่ยน เวียนผัน
เงาชาย กี่รายพลัน มิฉ่ำชื่น
เธอคิด เพียงผ่านพ้น ทุกค่ำคืน
ยามเช้า ลืมตาตื่น กลืนซบเซา
เธอลวง ว่ารักเขา เศร้าดวงจิต
ด้วยเธอ เพียงคิด ลืมวันเก่า
ฤาเธอ แค่หวัง ว่าเพียงเงา
ฤาเธอ ต้องการเขา มาทดแทน
คืนวัน ผันผ่าน เนิ่นนานแล้ว
มิแคล้ว ว่าเธอ จะรักเขา
ชายผ่าน กร้านไป ไม่ทุเลา
แน่ใจ แล้วเขา ไม่หวนคืน
22 มีนาคม 2548 23:14 น.
yinglin
คืนวันที่ผันผ่าน
มิยาวนาน เกินจะเอ่ย
ผูกพัน เหมือนอย่างเคย
ไม่ละเลย แต่ห่วงใย
คือเธอ เพื่อนที่รัก
แม้ร้ายนัก เธอฉุดไว้
รักกัน ปันดวงใจ
โลกสดใส ได้เชิดชู
ขอบคุณ กาลที่ผ่าน
แม้วันวาน ดูอดสู
เพราะเพื่อน เปิดประตู
เพื่อนต่างกรู กันห่วงใย
หากชีวิต เพื่อนสั้นนัก
ฉันก็จัก จดจำไว้
เพื่อนกัน ตลอดไป
แม้จากไกล ใช่จากลา
หน้าส่วนตัว
1037
