16 ตุลาคม 2547 07:15 น.
yazaki
ฉันรู้สึกว่า..เด๋วนี้ความรักเป็นคำที่พูดกันง่ายๆ....
ซึ่งจริงๆ แล้วมันไม่น่าที่จะเกิดขึ้นได้ง่ายๆเลย..
ยังไม่รู้จักกันไม่เท่าไร...แล้วจะรักกันได้ยังไง..
นอกเหนือจากพ่อและแม่แล้ว..ที่แค่เห็นเราออกมาก็รักเราแล้ว
ฉันก้อไม่คิดว่าจะมีใคร..จะรักเราได้เร็วและจริงใจได้เท่านั้นอีก
เพียงแค่คุยโทรคุยกันไม่กี่ครั้ง..นัดเจอกันไม่กี่คราว
เราก็สรุปกันวาเรารักกัน..ทั้ง ๆ ที่เรายังไม่รู้เลยว่า
ตอนเค้ากินข้าวจะหน้าเกลียดขนาดไหน
ถ้าจู่ๆ เค้าแคะขี้ฟัน...แล้วฉันจะรับเค้าได้ไหม
ถ้าเค้าโกรธเค้าจะหน้ากลัวไหม....และถ้าทะเลาะกันเค้าจะทำร้ายเราไหม
และถ้าเมื่อไหร่ที่ความรักแตกสลาย.. ฉันว่าคนเราก็ไม่น่าจะทุกข์เจียนตาย
เพราะการที่เรานั่งก่อปราสาททรายด้วยกันแล้วโดนน้ำซัดพังมันก็เป็นเรื่อง
ธรรมดาของโลก
15 ตุลาคม 2547 14:36 น.
yazaki
ฉันเคยมีความรักแล้วฉันก็คิดว่ามีสิทธิ์ในตัวเค้า
โกรธ..ถ้าเค้าไม่โทรมา..งอน..ถ้าเค้าผิดนัด
โมโห..ถ้าเค้าไม่บอกว่าหายไปไหนมา..และอยากรู้ไปซะทุกเรื่องของเค้า
แล้วฉันก็พบว่า..ฉันเป็นนังบ้า..นั่งเป็นทุกข์อยู่คนเดียว
ก็ในเมื่อฉันไม่ได้คลานตามเค้ามา..ไม่ได้เห็นเค้ามาตั้งแต่เกิด
เวลาตาย..ก็แยกกันตาย.. ชีวิตเราไม่ใช่โรมิโอจูเลียต
แล้วทำไม..โลกของเค้า..เราต้องเข้าไปวุ่นวายหั้ยเสียรูปทรง
โลกส่วนตัวที่เค้าเก็บไว้..เราทำตัวเป็นหัวขโมยแอบย่องเข้าไป
มันไม่รู้สึกดีเท่า..เค้ายอมไขกุญแจเชิญเราเข้าไปชมเองหรอก
เมื่อฉันคิดได้..ฉันก็ตกลงใจที่จะรู้จักเค้าเท่าที่เค้าอยากให้รู้จัก..
แต่ฉันก็ยินดีเสียเต็มประดา..ที่จะให้เค้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉัน
เพราะฉันรักเค้านี่..ฉันก็ต้องยอมแล้วล่ะ..
ที่ชีวิตตัวเองจะวุ่นวายเพิ่มขึ้นโดยคนอีกคน
ถ้าเทอมีความรัก..เทอน่าจะรู้ว่ามันทำให้ชีวิตเรายุ่งเหยิงขึ้นแค่ไหน
....แต่เราก็ชอบ....
----- EnD----
by yazaki..
หน้าส่วนตัว
557
