21 กรกฎาคม 2544 13:10 น.
yayee
เหมือนเป็นฉัน ที่ผลักไส ให้เธอไป
แต่จะให้ ทำอย่างไร กันละนี่
แค่ทางเลือก สองทาง เท่าที่มี
ไม่คนดี ก็ฉัน ที่ต้องไป
เราต่างคน ต่างรู้ กันดีอยู่
เท่าที่ดู ไม่มีทาง เป็นไปได้
เพราะต่างคน ต่างมี คนของใจ
ไม่อยากให้ใครเสียใจ เพระสองเรา
21 กรกฎาคม 2544 11:27 น.
yayee
เธอรู้มั๊ย ไม่ใช่ ว่าไม่รัก
ยังตระหนัก รักมั่น ไม่หวั่นไหว
แม้เวลา ผ่านพ้น นานเพียงใด
เสียงกระซิบ จากหัวใจ ยังย้ำเตือน
สารภาพ ตามตรง ยังคิดถึง
เธอคือหนึ่ง ในใจ หาใครเหมือน
แม้เธอคือ ความฝัน อันลางเลือน
เปรียบเสมือน โลกแห่งฝัน กับความจริง
จึงต้องหยุด ความฝัน ไว้เท่านี้
ทั้งทั้งที่ สองเรา รักกันยิ่ง
ความหวังดี ที่ให้ จากใจจริง
ฉันจึงทิ้ง ทุกสิ่ง ก้าวออกมา
21 กรกฎาคม 2544 05:35 น.
yayee
เมื่อสายใยความผูกพันลดน้อยลง
ฉันก็คงต้องยอมรับว่าไม่ไหว
จากแววตาท่าทีที่เปลี่ยนไป
บอกอะไรได้มากกว่าวาจา
จะทนอยู่ต่อไปเพื่ออะไร
เราต่างคนต่างไปจะดีกว่า
เสียใจบ้างเป็นเรื่องธรรมดา
ไม่กี่วัน เวลา ฉันก็ลืม...
21 กรกฎาคม 2544 05:05 น.
yayee
จะสมน้ำหน้าดีมั๊ยนะ !
ก็ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ของเธอบ้าง
วันที่เธอรู้สึกได้ถึงความอ้างว้าง
เพราะโดนคนที่เธอรักเค้าทิ้งขว้างอย่างไม่ใยดี
เป็นอย่างไรบ้างล่ะ!
คงรู้ซึ้งแล้วสินะคราวนี้
นั้นแหละความรู้สึกที่ฉันเคยมี
ก็ตอนที่เธอทิ้งฉันไว้แล้วเดินไปกับใครอีกคน.
21 กรกฎาคม 2544 04:33 น.
yayee
รู้สึกลำคอตีบตันขึ้นมาเฉยๆ
นี่นะหรือคนคุ้นเคยที่คิดคบหา
เสียแรงที่ทุ่มเทใจให้เรื่อยมา
สุดท้ายสิ่งที่ได้กลับมาคือคำกล่าวลาอย่างไร้เยื่อไย
กว่าเราจะรู้ใจกันได้ขนาดนี้
ผ่านมากี่เดือนกี่ปีเธอเคยคิดบ้างไหม
หรือว่าไม่มีความรู้สึก..รู้สาอะไร
ถ้าอย่างนั้นอยากจะไปก็ตามใจไม่ว่ากัน
หน้าส่วนตัว
978
