10 เมษายน 2546 13:31 น.
yayee
ใจร้าย...เกินไปหรือเปล่า
เธออ้างว่าเรา...เข้ากันไม่ได้
ที่ผ่านมาแล้ว...ให้แล้วกันไป
ไม่มีอะไร...ในความผูกพัน
พูดง่าย...เกินไปหรือเปล่า
ให้ลืมเรื่องราว...ครั้งเคยร่วมฝัน
แค่คนรู้จัก...เคยทักทายกัน
เหลือเพียงเท่านั้น...ที่เธอต้องการ
ลืมง่าย...เกินไปหรือเปล่า
ทางเดินสองเรา...เป็นเส้นขนาน
เป็นคนแปลกหน้า...ที่เธอมองผ่าน
ไม่ใช่...คนวันวานของหัวใจ
ทำกัน...เกินไปหรือเปล่า
ใจฉันเจ็บร้าว...มากมายแค่ไหน
ไม่แม้ปรายตา...ไม่มาสนใจ
ไม่เหลืออะไร...แม้ความผูกพัน....
21 เมษายน 2545 01:55 น.
yayee
สภาวะของหัวใจในตอนนี้
ช่างอ่อนล้าเต็มทีแทบไม่ไหว
ยังไม่รู้ว่าอีกนานสักเท่าไร
หนี้ภาระของหัวใจจะจบลง
อยากจะถอดหัวใจเอาไปซ่อม
แล้วหล่อหลอมด้วยความรักใช่ความหลง
รอเวลารักษาใจให้มั่นคง
ค่อยบรรจงเก็บเอาไว้ให้ตัวเอง.
19 ธันวาคม 2544 22:04 น.
yayee
.....สายน้ำคดเคี้ยว เลี้ยวลดแลหาย
ไม่รู้สุดท้าย ปลายทางที่ใด
.....สายน้ำเย็นใส ไหลแล้วเลยไป
พานพบเส้นใหม่ ไหลเลยรวมกัน
.....ไม่ต่างจากเรา เฝ้าคิดร่วมฝัน
สุขทุกข์แบ่งปัน วันซึ้งตรึงใจ
.....เวลาผันผ่าน พานพบใครใหม่
เธอเปลี่ยนแปลงไป ใจเริ่มรวนเร
.....เธอเหมือนน้ำใส ไหลแล้วหักเห
รักแล้วลังเล เร่รักเรื่อยไป
.....ไม่คิดหยุดนิ่ง จริงจังกับใคร
สุดท้ายเป็นไป ไม่เหลือใครเลย.....
2 ธันวาคม 2544 00:28 น.
yayee
เราสามารถเลือกทางเดินของชีวิต
กำหนดจิตควบคุมกายอย่าไหวหวั่น
จิตเป็นนายกายเป็นบ่าวจำให้มั่น
คิดในสิ่งสร้างสรรค์จรรโลงใจ
29 พฤศจิกายน 2544 22:33 น.
yayee
ในค่ำคืนนี้
ฉันก้าวเข้ามา ณ ที่แห่งหนึ่ง
แว่วเสียงดนตรีขับเพลงหวานซึ้ง
ผู้คนมากมายอื้ออึงสรวลเสเฮฮา
หยุดยืนอยู่แค่ตรงนี้
ไม่กล้าที่จะเดินเข้าไปหา
กลัวส่อแววพิรุธจากสายตา
ให้เธอได้รู้ว่าฉันยังผูกพัน
เตรียมของขวัญมาให้
ถ้าไม่ถูกใจเธอคงไม่ว่ากัน
กับข้อความที่เขียนจากใจสั้นๆ
ขอให้เธอกับเขาสุขสันต์..ตลอดไป
หันหลังก้าวเดินออกมา
เพราะรู้ว่าทนฝืนต่อไปไม่ไหว
เพลงวิวาห์แว่วแผ่วจางหายไป
กลับได้ยินเสียงร่ำไห้จากใจที่ร้าวราน
หน้าส่วนตัว
1546
