26 ตุลาคม 2546 23:14 น.
yacoolmi
ต้อม เด็กหนุ่มมหาลัย ทั้งเล่นกีฬาเก่ง เป็นนักกีฬาของคณะ ทั้งหล่อ ตามสเป็กของ สาวๆ ในมหาลัยเป็นอย่างมาก
เข็ม เด็กสาว คณะ เดียวกัน เค้าก่ะต้อมคบกันมานานแล้วล่ะ เข็มมีแฟนคนแรกก็คือต้อม จึงทำให้เค้ารักต้อมมาก แต่ต้อมไม่เห็นถึงความสำคัญของเข็มเลย
"ต้อม" "ว่าไง เข็ม" "ต้อม วันนี้ต้อมจะไปส่งเข็มที่บ้านมั้ยคะ" "ไปสิ แต่เข็มต้องไป ส่งต้อมฉลองก่ะเพื่อนๆ ก่อนนะ ได้มั้ยล่ะ" "ไม่ไปได้มั้ยล่ะ" "ไม่ไปก็ได้ แต่เข็มกลับบ้านเองนะ แล้วไม่ต้อมมาคุยก่ะต้อมอีก" "อ่ะๆๆ ไปก็ได้ งั้นเข็มขอกลับเข้าบ้านก่อนนะ" "ไม่ ไปเดี๋ยวนี้เลย" "ค่ะ ก็ได้" เข็มยอมต้อมทุกอย่าง เพราะเข็มรักเค้ามาก เกินไป จึงยอมตามใจ
ต้อมขับรถพาเข็มไป ที่ผับๆ หนึ่ง มีเพื่อนๆ ของต้อมยืนรออยู่ที่หน้าผับมากพอสมควร ต้อมเดินลงจากรถไป เพื่อนต้อมก็ทักขึ้น "เฮ้ย ไอ้ต้อม ว่าไงวะ" "เออ ว่ะ ปะฉลองว่ะ เออนี่แฟนกู มาด้วยนะโว้ย ดูแลกันหน่อย" ต้อมเดิน กอดไหล่ไปกับเพื่อนๆ ของเขาโดยไม่สนใจว่าเข็มจะเป็นไง เค้าปล่อยให้เข็มเดินคนเดียวตามลำพัง "ต้อม รอเข็มหน่อยสิ" เข็มวิ่ง มาจับแขนต้อมไว้ ต้อมสลัดมือเข็มออก "เดินเอง ได้ไม่ใช่หรอ ก็เดินไปสิ มาจับทำไมล่ะ" เข็ม ปล่อยมือออกจากแขนต้อม แล้วเดินเข้าไปเอง
บนโต๊ะที่พวกเค้านั่ง มีทั้งเหล้า เบียร์ กับแกล้ม อีกมากมาย วางอยู่ "ต้อม ทานของพวกนี้ด้วยหรอ" "อืม ทำไมล่ะ หรือเข็มไม่ทาน" "ก็ใช่" "ไม่ทานก็กลับบ้านไปซะสิ ที่นี่ไม่มีหรอกนะ พวกน้ำส้ม น้ำอัดลมน่ะ" "งั้นเข็มขอน้ำเปล่า" "ยิ่งไม่มีไปใหญ่ ทานพวกนี้แหละ ดีแล้ว อย่าเรื่องมาก" "ก็ได้" "อืมดี" ต้อมริน เหล้าให้เข็ม เข็มก็จะไม่ดื่ม แต่ต้อม ก็ยกใส่ปากของเธอ ต้อมนั่งกินก่ะพวกเพื่อนๆ นานมาก เข็มก็ดูนาฬิกา ไปเรื่อยๆ ต้อมเห็น ก็เลยต่อว่าเธอ "นี่เข็ม จะรีบกลับไปทำไม ล่ะบ้านนั้นน่ะ มันไม่หายไปไหนหรอกนะ" "แต่ต้อมนี่ มัน เที่ยงคืนกว่าแล้วนะ" "ก็ใช่ เที่ยงคืนกว่า แล้วจะทำไม" "แต่เข็มกัวว่าแม่จะดุ น่ะสิ" "ไม่มีแต่ มากับต้อมแล้ว ถ้ายังจะบ่นอีก งั้นก็กลับไปเลยปะ กลับไปคนเดียวเลยปะ" เข็มต้อมนั่งทนรอต้อม แล้วต้อมก็ลุกขึ้น "ต้อมจะกลับแล้วหรอ" "ป่าว จะไปเข้าห้องน้ำ" "อืมจ๊ะ" "อยุ่ได้ ใช่มั้ย ก่ะเพื่อนๆ ของต้อม" "ได้ ค่ะได้" ต้อมเดินไปเข้าห้องน้ำ โดยมี ชายเพื่อนของเขาเดินไปด้วย "เฮ้ย ไอ้ต้อม แฟนมึง นี่สวยดีนิวะ" "สวยหรอ" "เออ ว่ะ สวย งั้นกูขอได้มั้ยวะ" "ไม่ได้โว้ย ของๆ กู มึงห้ามยุ่ง" "เออ ทีของพวก กูมึงฟันมากี่คนแล้วล่ะวะ" "เฮ้ย ไอ้ชายมึงเงียบไปเลยนะ มึงอย่าพูดเรื่องนี้ให้ เข็มได้ยินนะโว้ย เพราะกูยังไม่ได้ มันเลย" "เออ ว่ะ กูไม่พูดก็ได้" "เออดี เพื่อน" ต้อมตบไหล่ ชายไปทีนึงแล้วเดินออกมานั่งที่โต๊ะ เวลาปาเข้าไป ตี 1 กว่าเกือบตี 2 ต้อมก็พาเข็มกลับเข้าบ้าน "เข็ม พรุ่งนี้ สายๆ ต้อมจะมารับไปเที่ยวนะ" "อืมได้" "งั้นต้อมไปล่ะนะ" "ค่ะ" เข็มเดินเข้าบ้านไป แล้วรีบเดินเข้าห้องไป กัวว่าแม่ของเธอจะดุเอา แต่ที่ไหนได้ แม่ของเธอนั่งรออยู่ในห้องของเธอแล้ว "เข็ม" เธอตกใจ "แม่ ยังไม่นอนหรอคะ" "ไม่ ก็รอเข็มอยู่น่ะสิ ไปไหนกับ ต้อมมา" "คือว่า.... เข็ม" "บอกแม่มานะ ความจิง" "เข็มไปส่งต้อมไปฉลองวันเกิดเพื่อนของต้อมน่ะค่ะ" "แล้วทำไมกลับมืดๆ ค่ำๆ" "ก็งานเค้าเพิ่งเลิก ค่ะ" "เข็ม แม่จะบอกให้ลูกรู้ไว้นะ ถึงลูกจะรักผู้ชายคนนี้มากเพียงใด ถ้าลูกจะทำอะไรให้นึกถึงหน้าแม่ใว้นะลูก แม่รักลูก มากกว่าที่เค้ารักลูกอีกนะ ลูกเป็นสายเลือดของแม่ ถ้าลูกเป็นอะไรไป แม่จะอยู่ยังไงล่ะ แม่มีลูกคนเดียวนะเข็ม" "ค่ะแม่ เข็มจะจำคำพูดของแม่ไว้" "ดีแล้วล่ะลูก อาบน้ำแล้วก็เข้านอนซะ" "ค่ะ"
ต้อม มารอเข็มอยู่หน้าบ้าน ไม่นานเข็มก็เดินออกมาหาเขา "ต้อม มารอเข็มนานยังอ่ะ" "ก็ไม่นาน ปะไปรึยัง" "ค่ะ แล้วนี่ต้อมจะพาเข็มไปไหนล่ะ" "เอาน่า ไปถึงเข็มจะรู้เอง" "อืม..." ต้อมขัยรถไปเข็มไปที่ทะเล โดยใช้เวลาไม่นานนัก เพราะเค้าขับรถเร็วมาก พอมาถึงที่ ต้อมก็ดึงแขนเข็มไป ที่บังกะโล ติดชายทะเล "ต้อม ที่นี่สวยจังเลยอ่ะ" "เข็มชอบมั้ยล่ะ" "ชอบสิ ชอบมากๆ เลย" "จิงหรอเข็ม" "ค่ะ" ต้อมกอดเข็ม แล้วจูบเธอ เข็มตกใจ เลยผลักต้อมออก "เข็มเป็นไรล่ะ" "ต้อม เข็มว่าอย่าดีกว่านะ มันไม่ดีหรอก" "ทำไมล่ะเข็ม เข็มไม่รักต้อมหรอ" "ป่าว เข็มรักต้อมมากๆ" "รัก นี่หรอคำว่ารักน่ะ นี่หรอคนรักกัน จะถือเนื้อถือตัวทำไมล่ะ" "ก็เข็ม" "ไม่รู้ล่ะเข็ม" ต้อมดึงตัวเธอเข้ามาจูบ กอดเธอไว้แน่น โดยไม่ให้เธอดิ้นหนีไปได้ ผู้หญิงถ้าโดนแบบนี้ทุกคน ก็ไม่มีแรงจะต่อสู้เหมือนกัน ต้อมผลักเข็มนอนลงไปที่เตียง "ต้อมจะทำไร เข็มไม่เอานะต้อมอย่า" ไม่ทันจะขาดคำ ต้อม ก็..... เข็ม เข็มเป็นของเขาไปแล้ว เข็มเสียใจกับเรื่องนี้มาก แต่เธอก็ยอมรับว่ารัก ต้อมมาก จึงยอมให้กับเขา "เข็ม ต้อมรักเข็มนะ" "รัก แล้วทำไมต้อมทำอย่างนี้ล่ะ" "ก็เพราะต้อมรักเข็มไง ต้อมถึงทำ" "เข็มว่ามันเกินไปนะต้อม เกินไปจิงๆ" จากนั้นต้อม ก็พาเข็มไปโรงแรมบ่อยขึ้น โดยไม่คำนึงถึงเรื่อง นั้นเลย
เวลาผ่านไป 2 เดือนกว่าๆ "ต้อม" "ว่าไงเข็ม เออ นี่เดี๋ยววันนี้ต้อมจะไปบ้านเพื่อนนะ เข็มกลับบ้านเองแล้วกันนะ" "ต้อม คือว่าเข็ม เข็ม" "มีไรล่ะ มีไรก็พูดมาสิ ต้อมริฟังอยู่ เดี๋ยวจะรีบไปซ้อม ดนตรีเนี้ย" "เออ ไม่มีไรล่ะค่ะ" "อ่ะ มาก็ไม่พูด เออแล้วเข็ม พักนี้ ประจำเดือนมามั้ย" เข็มตกใจคำถามของต้อม "ว่าไงล่ะเข็มมามั้ย" "มาค่ะ" "อืม ดีแล้ว ดีที่ไม่ท้อง ถ้าท้องจะต้องไปเอาเด็กออกอีก ทีนี้หัด กินยาคุมด้วยนะเข็ม จะได้ไม่เกิดเรื่อง" "อืม" "งั้นต้อมไปล่ะนะ กลับเองนะวันนี้" "ค่ะ" เข็มจะบอกเรื่องที่สำคัญ ที่สุดในชีวิต ของเธอแต่พอเธอมาได้ยินเรื่องแบบ นี้เธอ ถึงไม่อยากที่จะบอกต้อมไป
ช่วงเวลาที่ เธอตั้งท้องเข็มก็ไปขออยู่ก่ะแพรที่บ้าน เพราะเธอกัวว่าแม่ของเธอจะรู้เรื่อง เธอแพ้ท้องมากขึ้นทุกวันๆ จนวันนั้น ต้อมก็สังเกตอาการของเธอ ออก "เข็ม" ต้อมดึงตัวเข็มมาคุย "คะต้อม" "เข็ม นี่เข็มเป็นอะไร แพ้ท้องรึไง" "คือว่า เข็ม เอ่อต้อม" "ว่าไงเข็ม นี่เธอท้องใช่มั้ย" เข็มไม่ตอบได้แต่ พยักหน้า "ทำไมล่ะเข็ม ทำไมเธอไม่คุม" "เข็มท้องได้ 2 เดือนแล้วล่ะต้อม" แพรเพื่อนของเข็มเดินตามออกมา แล้วพูด ให้ต้อมเข้าใจ "เข็ม ทำไมเธอไม่บอก ไปตามตรงเลยล่ะ ว่าเธอท้องน่ะ ต้อมเค้าจะได้รู้เรื่อง" "เข็ม ไปเอาลูกออกกับต้อมเลยนะ ปะ" "ไม่ นี่มันลูกของเข็ม เข็มไม่เอาออก เข็มจะปล่อยให้เค้า คลอดออกมา" "เข็ม เข็มจะเก็บลูกไว้ประจาน ตัวเองรึไง" "ประจานตัวเองหรือประจาน ต้อมกันแน่ ถึงยังไง เข็มก็จะไม่เอาออก" "ถ้าไม่เอาออก ต้อมกับเข็มเลิกกันวันนี้" "ต้อม" เข็มน้ำตาไหลออกมา ต้อมเดินหนีเธอไป โดยไม่เหลียวแล ว่าเธอจะเป็นยังไง เข็มวิ่งขึ้นไปบนดาดฟ้าของตึก แล้วจะโดด ลงมาหวังจะฆ่าตัวตาย แพรเห็นดังนั้น จึงรีบวิ่งตาต้อมไป "ต้อม" "อ้าว แพร มีไรอีกล่ะ" "ต้อมไปดู เข็มหน่อยสิ" "ทำไม เราเลิกกับเข็มแล้วจะไปดู เค้าอีกทำไม" "เข็มกำลังจะฆ่าตัวตาย!" "เข็ม!!" ต้อมรีบวิ่งไปที่บนดาดฟ้า ของตึก "เข็ม" "ต้อม" "เข็มอย่าฆ่าตัวตายนะ ต้อมขอร้อง" "ไม่ ในเมื่อเข็มกับลูก ไม่มีความสำคัญกับต้อมอีกต่อไป เข็มขอตายล่ะวันนี้" "ไม่นะเข็ม ไม่ อย่าทำแบบนี้นะเข็ม" "ทำไมล่ะต้อม ต้อมจะมาห้ามเข็มทำไมล่ะ เข็มลาก่อนนะต้อม แพรดูแลแม่เข็มด้วยนะ" ว่าแล้วเข็มก็ โดดลงไป "เข็มมม" ต้อมเสียใจ ในเรื่องที่เกิดขึ้น รถโรงพยาบาลพาร่างเข็มไป ยังโรงพยาบาล แต่ก็ช่วยเข็มไม่ได้อีกแล้ว ร่างอันไร้ วิญญาณ ของเข็มถูกส่งกลับมายังบ้านของเธอ แม่ของเธอร่ำไห้ เจียนจะขาดใจตายแต่พอรู้เรื่องจากแพร ที่ว่าเข็ม ท้อง ร่างของเข็ม มีทั้งสองชีวิต อยู่ด้วยกัน แม่ของเข็มเดินเข้าไปตบหน้าคนที่ไม่รับผิดชอบลูกสาวคนเดียวของเธอ จนทำให้เกิด โศกนาฏกรรมความรัก..... ที่ไม่มีใครลืมเลือนมันได้
แพรที่ยืนอ่านเรื่องของเข็มเพื่อนของเธอ ก็ร้องไห้ออกมา แล้วบอกกับ ทุกคนว่า ผู้ชายคนที่ชื่อ ต้อม หรือ ผู้ชาย คนอื่นๆ ที่เห็นผู้หญิงเพียงเป็นแค่ ของเล่นของเขาชิ้นหนึ่ง ที่เค้าเล่นแล้วเบื่อก็ทิ้ง ไม่เคยกลับมาสนใจใยดีอีก ผู้ชายแบบนี้น่าจะ ตายๆไปจากโลกนี้ให้หมดไปซะ ดีกว่าปล่อยให้ เหยื่อคนนั้น เป็นคุณ คนต่อไป อย่างเรื่องของ เข็มและต้อม.....
8 ตุลาคม 2546 08:57 น.
yacoolmi
"เอาน่าฝุ่น ทำใจดีๆ ไว้ เงียบเหอะนะ หยุดร้องนะไม่เป็นไรหรอกน่า แพ้ชนะมันเป็นเรื่องธรรมดาคนเรามันก็ต้องมีแพ้ มีชนะอยู่แล้ว" "แต่ฝุ่นหวังไว้มากนะพล กับการแข่งกีฬาครั้งนี้" "อืมครับพลรู้ดีน่า แต่ยังไงก็ช่างเหอะนะ" "อืม" "ป่ะ งั้นไปหาไรกินกัน พลหิวแล้วอ่ะ" "อ่ะก็ได้ค่ะ" พลลุกขึ้นแล้วยื่นมือให้ฝุ่นจับแล้วลุกแล้วฝุ่นก็เซ ทำท่าว่าจะล้ม พลรีบดึงตัวเอาไว้ในอ้อมกอดทันที มอสเดินมาทางนั้นพอดีแล้วเห็นเข้า จึงรีบไปชกหน้าพลทันทีไม่รีรอ "เฮ้ย!" "อะไรวะ ไอ้มอส" "ทำไมวะ แกจะทำไรน้องฝุ่นของข้า" "พี่มอส แล้วนี้พี่มาชกพลทำไมคะ" "พี่จะปกป้องน้องฝุ่นไงครับ น้องฝุ่นเป็นไงบ้าง" "ฝุ่นไม่เป็นไรหรอกค่ะ" "แล้วอ้นี่มันกอดฝุ่นนิครับ" "ฝุ่นยอมให้เค้ากอดเองแหละค่ะ นี่แฟนของฝุ่นนะ แล้วพี่มอสไปชกเค้าทำไมอ่ะ ฝุ่นไม่ชอบเลยนะคนที่ใช้กำลังอย่างงี้" "น้องฝุ่น" "ไปไกลๆ ฝุ่นเลยนะคะ ฝุ่นไม่เคยชอบพี่แม้แต่น้อย ฝุ่นรักพลค่ะได้ยินมั้ยคะพี่มอส" "ฝุ่น" พลได้ยินคำว่า 'รัก' ถึงกับอึ้ง "น้องฝุ่นครับ แต่พี่มอสรักน้องนะครับ" "ผู้ชายอย่างงี้ รักหมา หมามันยังไม่รักตอบเลยค่ะ ฝุ่นไม่ชอบ ไปเหอะ" พลถือโอกาส ชกหน้ามอสอย่างเต็มแรง "เฮ้ย!ไอ้พล" "ทำไมวะ แฟนกูไล่แล้ว มึงรีบๆไปซะสิ ไป๊" มอสหน้าเสียมาก รีบวิ่งไป พลเดินจับมือฝุ่นไปอย่างภูมิใจที่เค้าได้คนแบบนี้มาเป็นแฟน "นี่พล เป็นไงบ้างอ่ะ เจ็บมากมั้ย" "ไม่เป็นไรหรอกน่า แค่นี้เอง เพื่อฝุ่นพลเจ็บแค่ไหนก็จะยอม" "จิงอ่ะ" "จิงเซ้" ฝุ่นอมยิ้ม "อืมฝุ่นครับ ที่เมื่อกี้ฝุ่นบอกว่ารักพลน่ะ ฝุ่นพูดจิงหรอครับ" "อ้าว! ไม่รู้สิ พูดเล่นมั้ง" "อ้าวฝุ่น" "หึ" "ฝุ่นอ่ะ บอกพลสิครับนะครับ" "ไม่ๆๆๆ" "ฝุ่นอ่ะ" "ไม่บอกหรอก" "อืมก็ได้" พลเดินจับมือกับฝุ่นไปที่ร้านอาหารแถวๆ นั้น แล้วนั่งกินข้าวกัน 2 คน แล้วก็พากันกลับไปที่บ้าน
เมื่อถึงบ้าน ปี๊บ ๆๆๆๆ ปี๊บ ๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของพลดังขึ้น "ฮะโหล ว่าไงครับแม่" "พลหรอลูก" "ครับ" แล้วพลก็คุยโทรศัพท์กับแม่ของเขาอยู่นาน แล้วพลก็เดินมาหาฝุ่น "ว่าไง คะ แม่พลโทรมาว่าไงบ้าง" "ไม่มีไรหรอครับ ช่างเหอะ งั้นเราเข้าบ้านกันเหอะนะ" "ค่ะ"
ฝุ่นทานอาหารกับพล 2 คนเพราะไม่มีใครอยู่ที่บ้าน พ่อกับแม่ของฝุ่น พรุ่งนี้ถึงจะกลับมา "เฮ้อ! อิ่มจัง" "หรอ อิ่มแล้วหรอ ฝุ่นนึกว่าพลจะกินโต๊ะเข้าไปเลยนะเนี้ย" "ป่าว ซะหน่อย ฝุ่นใส่ร้ายเค้า ไม่ยอมอย่างงี้ต้องทำโทษ" พลหอมแก้มฝุ่นไป ฟอดใหญ่ "พลอ่ะ จะบ้ารึไง" "บ้าอ่ะ พลบ้า บ้าเพราะรักฝุ่นไงครับ" "อ่ะ" ฝุ่นหน้าแดงก่ำ เดินเข้าไปในห้องนอน ส่วนพลก็เข้าไปในห้องของเขาเหมือนกัน
พลนั่งเล่นกีต้าร์อยู่นอกระเบียงบ้านหลังห้องนอนเขา ฝุ่นได้ยินเลยออกมาดู "นี่พล" "ว่าไงฝุ่น" "ทำไมวันนี้พลเล่นเพลงเศร้าจังเลยอ่ะ" "ไม่มีไรหรอก อยากเล่นอ่ะ" "หรอแล้วนี้จะหลับยังเนี้ย" "ยังครับงั้นฝุ่น ลงไปคุยกับพลที่สวนได้มั้ยครับ" "ได้ค่ะ" ฝุ่นเดินลงมาที่สวนหลังบ้าน พลก็เดินลงตามมาติดๆ "ฝุ่น" พลดึงแขนฝุ่นให้นั่งลงข้างๆ เขา "ว่าไงคะ" "วันนี้ดาวสวยจังนะ" ฝุ่นแหงนหน้ามองไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืน "อืม" "นั่นไงฝุ่นเค้าเรียกว่าดาวลูกไก่ " "ไหนๆ" "นู้นไง" พลชี้ให้ฝุ่นดู "อืมเห็นแล้ว เฮ้ย! พลนั่นทางช้างเผือกใช่ป่าว" "ไหนครับ ใช่แล้วล่ะ" "อืมพลเนี้ย ชอบดูดาวหรอ" "ครับ ชอบมากๆ เวลาดูแล้วมันสบายตา สบายอารมณ์ ตอนเราเหงาๆ ก็มาดูมันก็ทำให้หายเหงาให้หายคิดถึงคนบางคนได้" "ทำไมต้องคิดถึงล่ะ" "ก็......" พลไม่ตอบ "ทำไมอ่ะพล" "เอาเหอะน่าเดี๋ยวฝุ่นก็จะรู้เอง" "อืม เออพลแล้วไอ้ทางช้างเผือกนั่นน่ะเป็นทางให้โกโบริ กับอังสุมารินมาพบกันใช่มั้ย" "อืมใช่ เป็นทางที่เขาทั้ง 2 นัดเจอกัน และเป็นทางแห่งการรอคอย เฮ้อ! ถ้าเราไม่อยู่ ฝุ่นจะคอยเราอย่างอังสุมารินมั้ยน้า อาจจะไม่รอก็ได้ หมดหวัง" "ทำไมพลพูดอย่างนั้นล่ะ ต้องรอสิ ฝุ่นจะต้องรอพลเสมอแหละ" "สัญญานะ ฝุ่น ฝุ่นจะต้องสัญญากับพลนะ ว่าฝุ่นจะรอพล" "ค่ะสัญญา แล้วพลจะไปไหนอ่ะ" "ไม่ไปไหนหรอก พลจะอยู่ในใจฝุ่นตลอดไปนะ" "หวานอีกแล้วนะพล" "คร๊าฟฟฟฟฟฟ" "อ่ะนะ" ฝุ่นนั่งยิ้ม ส่วนพลก็นอนบนตักของฝุ่นนั่งดูดาวกันไปเรื่อยๆ จนถึง ตี 1 "นี่พล" "ครับ" "ตี1แล้วนะไม่ไปนอนอีกเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสายนะ" "ทำไมอ่ะ ช่างมันดิ พรุ่งนี้โรงเรียนเราหยุด ฝุ่นลืมแล้วหรอครับ" "เออใช่ ลืมไปเลย" "ฝุ่น งั้นเราไปนอนเหอะนะ ดึกแล้ว" "ค่ะ" พลลุกขึ้นแล้วดึงฝุ่นลุกขึ้นเหมือนกัน แล้วต่างคนต่างแยกย้ายกันไปนอน
พลยืนอยู่ที่หน้าห้องของเขาแล้ว บอกกับฝุ่น "ฝุ่น พรุ่งนี้ เราไปเที่ยวทะเลกันอีกนะ" "ค่ะ" ฝุ่นเดินเข้าห้องไป พลก็รอจนกว่าฝุ่นจะเดินเข้าไป แล้วจึงเดินเข้าห้องของตัวเองบ้าง
"เช้าแล้วนะคุณหญิงฝุ่น ตื่นยังครับ" พลเดินจากห้องมาเคาะประตูห้องของฝุ่น "ตื่นนานแล้วค่ะ คุณชาย แล้วนี้จะไปยังคะ" ฝุ่นเดินออกมาเปิดประตูแล้วยืนหน้าห้อง "ฝุ่น สวยจังเลยวันนี้" "หรอ งั้นแสดงว่าทุกวัน เราไม่สวยหรอ" "ป่าวๆๆๆ ฝุ่นสวยอยู่ทุกวันล่ะครับ แต่วันนี้สวยกว่าปรกติ" "จิงอ่ะ" "จิงเซ้" "แล้วนี้จะไปกันยังคะ" "ไปสิครับ" พลกับฝุ่นเดินลงมาที่ห้อง รับแขกแม่ของฝุ่นก็เข้ามาทักพล "พล กลับให้ตรงเวลานะลูก 6 โมงครึ่งนะ เดี๋ยวแม่จะรอ" "ทำไมหรอคะแม่" "เอาน่าฝุ่น" "ครับ" พลเดินจับมือฝุ่นไปที่รถ "ทำไมหรอพล ทำไมแม่ฝุ่นพูดอย่างงั้นอ่ะ ฝุ่นไม่เข้าใจเลย" "ไม่มีไรหรอก" "ค่ะ" พลขับรถพาฝุ่นไปทะเล และพาไปยังสถานที่หลายๆที่ แล้ว มาจบตรง ที่ๆหนึ่งที่พลชอบ มาดู อาทิตย์ตกดินเป็นอย่างมาก และเขาก็เคยถ่ายรูปอาทิตย์ตกดินไปประกวดแล้วได้รางวันชนะเลิศ เขาเลยพาฝุ่นมาที่นี่
"สวยจังเลยอ่ะ พล" "จิงหรอครับ" ฝุ่นพูดขณะเดินลงรถมา "นี่หรอที่พลบอกว่าชนะเลิศ" "ครับ" "ฝุ่น พลมีไรจะบอกฝุ่น แต่ฝุ่นสัญญานะว่าจะไม่โกรธพล นะครับสัญญา" "เรื่องไรหรอ" "นะครับ ฝุ่นสัญญา" "ค่ะสัญญา" "ฝุ่น ฝุ่นจะอยู่ได้มั้ยเมื่อไม่มีพล" "ทำไมพลถามอย่างงั้นล่ะ" "ตอบสิครับ" "ฝุ่นจะอยู่ได้ไงเมื่อไม่มีพลอยู่ พลนี่พลจะไปไหนพล พลบอกฝุ่นมาสิ ทำไมพลถามอย่างงี้ พลจะไปไหน" ฝุ่นพูด พร้อมเขย่าตัวของพล แล้วกอดเอาไว้ "ฝุ่นครับ พลต้องไป ต่างประเทศกับพ่อแม่ พลอยู่ดูแล ฝุ่นต่อไปไม่ได้แล้ว" "ทำไมล่ะ ทำไมันเร็วอย่างงี้ล่ะ พล" "แม่พล โทรมาเมื่อวาน" "แล้วทำไมพลไม่บอกฝุ่นตั้งแต่เมื่อวาน" "พลไม่อยากทำให้ฝุ่นเสียใจ แต่พลสัญญานะว่าพลจะต้องกลับมารับฝุ่น ไปอยู่ด้วยกัน พลสัญญา" ฝุ่นเริ่มร้อนวาบๆ ในตา น้ำตาของฝุ่นไหล ออกมา "ไม่เอาอ่ะ ฝุ่นไม่ให้พลไป" เสียงอันสั่นเครือของฝุ่นพูดกับพล "ไม่ได้นะฝุ่น พลต้องไปจิงๆ แล้วพลสัญญานะ ว่าพลจะกลับมาหาฝุ่น และ มารับฝุ่นไป" "แล้วมันเมื่อไหร่ล่ะ" "ไม่รู้ คงอีกไม่นาน" "พล ฝุ่น ฝุ่นรักพลนะ" "ครับ พลก็รักฝุ่นเหมือนกัน" "แล้วพลต้องกลับมาหาฝุ่น ตามสัญญานะ" "ครับ"ฝุ่นกับพล พูดกันในอ้อมกอด ต่างคนต่างน้ำตาไหลทั้งคู่ แล้วพล กับฝุ่นก็ยืนหันหลัง ชนกันต่างคนต่างพูดไม่ออก จนรอให้อาทิตย์ตกดินไป พลพาฝุ่นกลับไปที่บ้าน แล้วฝุ่นรีบวิ่งขึ้นไป หยิบผ้าพันคอ และรูปใบเล็กๆของเธอ มาให้กับพล "พลเก็บไว้นะ เผื่อที่นู้นมันหนาว พลจะได้เอามาพันคอไง นะคะ" "ครับ" "พลลูกปะ" แม่ของพลเรียกอยู่หน้าบ้าน "เดี๋ยวครับแม่ ฝุ่นพลให้ฝุ่นเก็บไว้นะ" พลยื่นกีต้าร์ ตัวโปรดของเขา คือตัวที่เค้าเล่นมานานและเค้าได้เก็บตัวที่พ่อของฝุ่นให้ "พล" ฝุ่นปล่อยโหออกมาแล้ว กอดพล "ฝุ่น สัญญานะว่าจะรอพล แล้วจะเก็บกีต้าร์ของพลไว้อย่างดี" "ค่ะสัญญา ไม่ว่าเวลาจะนานแค่ไหน ฝุ่นจะรอพลนะคะ ฝุ่นจะรอ" "ครับ" พลเดินออกไปขึ้นรถ ปล่อยให้ฝุ่นร้องไห้อยู่คนเดียวในบ้าน แม่ของฝุ่นเดินมาหาฝุ่นที่บืนร้องไห้ อยู่อย่างงั้น "ฝุ่น" "แม่" "ฝุ่นรักพลใช่มั้ยลูก" "ค่ะ ฝุ่นรักพล ฝุ่นรักเค้าค่ะแม่" "จ๊ะ แม่รู้แล้วล่ะ" "แม่คะ ฝุ่นจะรอพล ค่ะแม่" "จ๊ะ" แม่ของฝุ่นเอามือลูบหัวฝุ่น อย่างเอ็นดู
[2 ปีฝ่านไป] ฝุ่นนั่งมองดาวทุกวัน บางวันก็เล่น แชท ก่ะพลทางอินเตอร์เน็ต แต่ฝุ่นก็รู้สึกเหงาทุกวัน ฝุ่นไม่ได้ยินเสียงกีต้าร์ ของพล แต่ฝุ่นก็นั่งรอ รอเมื่อไหร่พลจะกลับมารับฝุ่นตามสัญญา
ฝุ่นเดินออกมาที่รถ แล้วขับรถไป ที่ ทะเล ที่พลพาไป ไปนั่งอยู่ตรงโขดหินที่ ถ่ายรูปกับพล แล้วเธอก็นั่งดูรูปที่ถ่ายคู่กัน ฝุ่นเผลอทำรูปตก "ขอบคุณค่ะ" มีผู้ชายคนนึงเก็บให้กลับเธอ "นี่รูป แฟนคุณหรอคับ" "ค่ะ" "อ้าว แล้วทำไมคุณมาเที่ยวคนเดียวล่ะครับ แล้ว แฟนคุณล่ะ" "เค้าไปต่างประเทศ ยังไม่กลับมาเลยค่ะ" "ยังไม่กลับมา แล้วถ้าตอนนี้เค้ากลับมาทำตามคำสัญญา แล้วล่ะครับ" "สัญญา" พลถอดหมวกออก ฝุ่นรีบดู "พล" ฝุ่นโผเข้ากอดพล "พลกลับมาหาฝุ่นแล้วจิงๆ พล" "ครับฝุ่น พลกลับมาแล้ว" "กลับมาเมื่อไหร่ล่ะ" "พลกลับมา หลังจากฝุ่นออกบ้านมาที่นี่แหละครับ แม่ของฝุ่นบอก พลเลยออกมาตาม" "พลรู้มั้ย ฝุ่นคิดถึงพลมากๆ เลยนะ" "ครับ พลก็คิดถึงฝุ่น" "พล" ฝุ่นกอดพลอีกครั้ง "ฝุ่นครับ ไปอยู่กับพลนะ พลมารับฝุ่นไปอยู่ด้วยกันแล้ว" ฝุ่นตอบอย่างไม่ลังเลใจ "ค่ะ" "ฝุ่น ฝุ่นยังรักพลเหมือนเดิมมั้ย ฝุ่นไม่ตอบ แต่จูบที่คางพลไปหนึ่งที "ให้การกระทำ บอกได้มั้ยคะ พลที่รัก"......
5 ตุลาคม 2546 12:42 น.
yacoolmi
"คนเยอะเนาะแอน" ฝุ่นพูดขณะเข้ามาในบริเวณงาน "นั่นสิ ไปข้างหน้านู้นมั้ยฝุ่น" "ดีเลย จะได้เห็นชัดๆ" แอนและฝุ่นพากันเบียดเสียดเข้าไปข้างหน้าให้ได้ แต่มือของทั้ง 2 ก็หลุดออกจากกัน ฝุ่นชักเริ่งกลัว แต่จู่ๆ ก็มีมือกลับมาจับที่ข้อมือฝุ่นตามเดิม แล้วพากันเบียดเสียดผู้คนไปยังหน้าเวที เสียงเพลงกระหึ่มขึ้น ทุกคนต่างส่งเสียงกรี๊ด กันใหญ่ "กรี๊ดดดดดดด" นี่ไม่ใช่กรี๊ดตามคนอื่นหรอกนะ แต่มือคนที่มาจับข้อมือฝุ่นนั้นน่ะ มันเป็นมือของผู้ชายชัดๆ ฝุ่นรีบสบัดมือออก "ปล่อยนะ" "เดี๋ยวก็หลงอีกหรอก" เสียงนี้ฝุ่นคุ้นๆ ขึ้นมา พอไฟจากส่งมาที่ฝุ่น เธอก็เห็นหน้าคนที่ฉวยโอกาส จับมือเธอ แล้วก็ไม่ใช่ใครที่ไหนกัน นั้นคือ พลคนที่กัดกับเธอทุกวันนั้นเอง "นี่นายทำไมมาได้ล่ะ" "เอาเหอะน่า" ตอนนี้ฝุ่นรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาแล้วล่ะเพราะมีคนที่อยู่ไกล้ๆ และพลก็จับข้อมือฝุ่นไว้จบการแสดงจบ
พลเดินจับข้อมือฝุ่นออกมาเมื่อ คอนเสิตร์นั้นจบลง "นี่นายยังไม่ได้บอกชั้นเลยนะ ว่านายมาได้ไง" "ชั้นก็มาดูของชั้นน่ะสิ แต่พอดีเจอเกหลงทางเลยช่วยสงเคราะห์" "หรอ!!" "อืม" "แล้วนี่นายจะกลับยังไง" "ชั้นเอารถมา" "อืม" "แต่ยังไม่อยากกลับบ้าน" "ทำไมอ่ะ" "เอาน่า มาก่ะชั้นหน่อย" "ได้"พลขับรถพาฝุ่นไปที่ๆหนึ่งที่เค้าอยากจะพาเธอไป "เออ เธอ เดี๋ยวชั้นจะแวะเติมน้ำมัน เธอจะซื้อไรไปกินมั้ย" "ก็เอาดิ" พลแวะเติมน้ำมัน ฝุ่นก็เดินลงไปซื้อขนมในร้าน มินิมารทในปั้ม
พลก็ขับรถต่อไปเรื่อยๆ ฝุ่นนั่งกินขนมอยู่ในรถ จนทำให้พลมองหน้า "ทำไม" ฝุ่นหันไปมองแล้วถาม "นี่ใจคอเธอจะไม่แบ่งให้ชั้นกินเลยหรอก" "แล้วทำไมไม่ลงไปซื้อเองล่ะ" พลทำหน้าอ้อนๆ เหมือนเด็ก "อ่ะๆๆๆ กินสิ" ฝุ่นยื่นถุงขนมให้พล "ป้อนหน่อยสิ" "โตแล้วนะ กินเองสิ" "ชั้นขับรถอยู่ไม่เห็นรึไง" "อ่ะก็ได้ เรื่องมากจิงๆนายเนี้ย" ฝุ่นหยิบขนมแล้วป้อนพล "อ่ะ อ้าปากสิ" "ครับบ" ฝุ่นก็ป้อนๆๆๆๆๆ พลตลอดทาง "นี่เธอหยิบน้ำให้หน่อยสิ" "..........." เงียบ "นี่เธอได้ยินมั้ย" พลหันกลับไปดู ที่ไหนได้ฝุ่นหลับไปแล้ว "เฮ้อ! เด็กหนอเด็ก" พลหยิบน้ำกินเอง แล้วขับรถต่อไป ถึง ทะเล
แล้วพลก็จอดรถที่ชายหาดเวลานั้นก็ซักประมาณ ตี5 กว่าๆ ซึ่งมันก็สว่างนิดๆแล้ว แล้วพลก็เดินมาเปิดประตูข้างฝุ่นแล้วเรียกฝุ่นตื่น "นี่เธอ ถึงแล้วล่ะ" ฝุ่นลืมตาขึ้นมา ก็เห็นแสงแดดอ่อนๆ จากท้องฟ้า รีบลุกขึ้นมาทันทีโดยที่เธอไม่ได้นึกถึงเลย ว่าบนหัวเธอน่ะ มันเป็นหลังคารถ แล้วหัวฝุ่นก็ชนอย่างจัง *โป๊ก!* "โอ๊ย เจ็บๆๆๆๆ" "เหอะ สมน้ำหน้า" "คนเจ็บนะ ยังมาหัวเราะอยู่ได้ เชอะ!" "เป็นไง" พลถาม "เจ็บน่ะสิ" "แล้วพลก็เดินเข้าไปหาฝ่นที่ยื่นอยู่ "เจ็บมากมั้ย ไหนดูซิ" พลเอามือลูบหัวฝุ่นดู แล้วแกล้งพูด "อึ๋ย หัวแตกเลยนิ โอ๊ยๆๆ เลือดไหลด้วย" "ไหนน" ฝุ่นรีบส่องกระจกมองหัวตัวเอง แต่พลกลับยืนหัวเราะอยู่ "นี่นาย แกล้งชั้นอีกแล้วนะ" ฝุ่นวิ่งไล่พล ลงไปถึงน้ำทะเล "นี่เธอหยุดก่อนสิ นี่ยังเช้าอยู่นะ จะเล่นน้ำแล้วหรอ" ฝุ่นหันมาค้อน "ทำไมๆ" ฝุ่นตีหลังพลแรงๆ ไปทีนึงแล้ววิ่งหนีจะขึ้นมาที่รถ พลวิ่งตามมา ฝุ่นสะดุดหกล้มแล้วพลเห็นดังนั้นก็วิ่งตามมาเพื่อที่จะมาดึงฝุ่นไม่ให้ล้มแต่ที่ไหนได้ ก็ทำให้เค้าทั้ง 2 คนล้มลงทั้งคู่ พลอยู่ข้างล่างฝุ่นทับพลเข้าไปอย่างจัง ปากและปาก โดนกันและ อยู่อย่างนั้นนานมาก จนฝุ่นเริ่มหน้าแดง แล้วฝุ่นก็ลุกขึ้นวิ่งหนีไปที่รถ พลรีบลุกตาม แล้วมานั่งในรถทั้งคู่ไม่ยอมคุยกันเลย ฝุ่นนั่งหน้าแดงอยู่ แล้วทั้งสองคนก็พูดพร้อมกันขึ้น "เออนี่" ยิ้ม...... "เธอพูดก่อนสิ" "นายนั่นแหละพูดก่อน" "เธอพูดก่อนสิ" "ได้ เออแล้วเนี้ยนายจะไปไหนต่อล่ะ" "ไปหาที่นั่งเล่นกันอ่ะดิ" "ก็ดี แล้วนายจะพูดอะไร" "ช่างเหอะ" "แปลกคนจัง" พลยิ้ม แล้วขับรถพาฝุ่นไปที่แห่งหนึ่ง
"เฮ้ออออ อากาศที่ทะเลนี่สบายจังเนาะ" "นี่เธอทำอย่างก่ะไม่เคยมาทะเลยังไงยังงั้น" "ป่าวซะหน่อย เคยน่ะเคยมา แต่ไม่กี่ครั้งเอง" "ทำไมล่ะ" "ก็นายดูพ่อแม่ชั้นสิ วันๆเอาแต่ทำงาน ไปต่างจังหวัด ไปต่างประเทศอยู่ได้ จะเอาเวลาที่ไหนมาให้ลูกได้ล่ะ" "อืม เอาไว้ชั้นจะพามาเที่ยวบ่อยๆแล้วกันนะ" "ดีเลยสิ" ฝุ่นยิ้มอย่างดีใจ "เออนี่ฝุ่นถ่ายรูปมั้ย" "เดี๋ยวๆ เมื่อกี้นายเรียกชั้นว่าไงนะ" "ก็ฝุ่นไง ทำไมอ่ะหรือไม่ใช่ชื่อเธอ" "ป่าวๆๆ ก็ใช่แต่ว่า...." "ทำไม" "ไม่มีไรละ" "แล้วจะถ่ายรูปมั้ยน่ะ" "ค่ะก็ได้" ที่จิงแล้วพลตั้งใจที่จะพูดชื่อฝุ่นออกมาคำพูดคำนี้ทำให้ฝุ่นยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว
พลถ่ายรูปฝุ่นไปหลายรูปมาก ฝุ่นเลยชวนพลให้มาถ่ายมั่ง "นี่พลมาถ่ายมั่งสิฝุ่นนั่งจนเมื่อยแล้วนะ" "ไม่เอาชั้นชอบถ่ายให้คนอื่นมากกว่าไปถ่ายเองอ่ะ" "ไม่ๆ นายต้องถ่าย มาเอากล้องมานี่" "อ่ะ" ฝุ่นเดินไปหาคนที่เดินเล่นอยู่แถวนั้นให้เค้ามาถ่ายรูปให้ พลถ่ายรูปก่ะฝุ่นไปไม่ยิ้มเลย เพราะเค้ายังเขิลๆ "ขอบคุณนะคะพี่" "ไม่เป็นไรค่ะ นี่น้องสองคนมาเที่ยวกันแค่นี้หรอคะ น่ารักดีจังเนาะ แฟนเด็กทั้งคู่" "อ่ะพี่คะ อีตานี่ไม่ใช่แฟนหนูซะหน่อยค่ะ" "อ้าวหรอจ๊ะ" "ใช่แล้วล่ะครับ พอดีแฟนผมเค้าคงอายน่ะครับ" พลมองหน้ฝุ่นแล้วยิ้ม แล้วเอามือโอบไหล่ฝุ่นทันที "ยังไงก็ขอบคุณนะครับที่มาถ่ายรูปให้" "จ๊ะ" ฝุ่นหันไปต่อว่าพล "นี่ใครแฟนนายยะ" "ก็เธอไง แฟนชั้น" "เชอะ ฝันไปเหอะ แล้วนี่นายทำไมมาโมเมว่าชั้นแฟนนายอ่ะ บ้าสุดๆเลย" "เอ้า ไม่รู้อ่ะ เธอต้องเป็นแฟนชั้น" ฝุ่นวิ่งหนีพลไป พลตะโกนตามหลังฝุ่นไป โดยไม่แคร์สายตาใครทั้งนั้น "ฝุ่น พลรักฝุ่น รักๆๆๆๆๆๆๆๆ รักฝุ่นนะ รักนะ" ฝุ่นหยุดวิ่งทันที แล้วหันไปตามเสียงนั้น "พล" พลวิ่งเข้ามากอดฝุ่นไว้แล้วบอกอีก "ฝุ่น พลรักฝุ่นนะ รักมากๆ รักๆๆ" ฝุ่นเอามือปิดปากพลไว้ "พอเหอะพล เราเป็นเพื่อนกันนะ จะรักกันได้ไง นายก็เป็นลูกชายเพื่อนพ่อฝุ่นนะ" "ไม่รูอ่ะ พลจะรักฝุ่นรักๆๆ ถึงจะยังไง พลจะรักฝุ่นคนเดียว" "พล" ฝุ่นกอดตอบพล "ฝุ่น ๆ รักพลบ้างมั้ย" "ยังให้คำตอบไม่ได้อ่ะ" "ทำไม" "เอาน่าไว้รอให้ถึงเวลานั้นแล้วฝุ่นจะบอกพลเอง" อ่ะ" "เอาน่า" ฝุ่นผลัดพลให้ออกจากตัวเธอ ฝุ่นหน้าแดงอีกรอบเมื่อพล ก้มลงมาหอมแก้มเธอ "อืม พอแล้วล่ะ" "ครับ" "เฮ้อ! ไปหาไรกินดีกว่ามั้ยพล ฝุ่นชักหิวแล้วสิ" "ไปสิครับ" "อืม" วันนั้นพลกับฝุ่นมีความสุขมากๆ ที่ได้อยู่ไกล้คนที่รักและ เป็นครั้งแรกที่ฝุ่นโดนบอกรักแบบนี้
คืนนั้นเอง พลพาฝุ่นกลับบ้าน พอมาถึงที่บ้าน "ฝุ่น" "หือ ว่าไง" "พรุ่งนี้แล้วสินะ" "ทำไมอ่ะ" "ก็ฝุ่นจะแข่งวิ่งแล้วนิ" "อืมใช่" "ตั้งใจนะครับ พลจะคอยเป็นกำลังใจให้" "ค่ะ" ฝุ่นพูดแล้วเดินเข้าห้องนอนไป คืนนี้เธอคงจะหลับฝันดีเป็นแน่
"วี๊ดดดดดดดดบุม" เสียงเชียร์กระหึ่มไปทั่วบริเวณงาน ทุกคนต่างสนุกสนานกันแต่ฝุ่นกลับมานั่งร้องไห้อยู่คนเดียว "เอ้าฝุ่นมาอยู่นี่เอง นึกว่าหายไปไหน" "พล" ฝุ่นกอดพลแล้วร้องไห้ "เอาน่าฝุ่น ทำใจดีๆ ไว้ เงียบเหอะนะ หยุดร้องไม่เป็นไรหรอกน่า แพ้ชนะมันเป็นเรื่องธรรมดาคนเรามันก็ต้องมีแพ้ มีชนะอยู่แล้ว" "แต่ฝุ่นหวังไว้มากนะพล กับการแข่งกีฬาครั้งนี้"
หน้าส่วนตัว
2222
