8 ธันวาคม 2546 20:49 น.
yacoolmi
แก๊งค์ 1 2 Call ไปเที่ยวบ้านเอ็ม เป็นครั้งแรก เลยตื่นกันใหญ่ ทำรายงานก็จิง แต่ก็มีเล่นๆ กันบ้าง เอ็มนัด 7 โมงครึ่งที่โรงเรียน ทุกคนมาถึงแล้วยังเหลืออีก 1 คนคือ จูน หัวหน้าแก๊งค์ยังไม่มาเลย เพื่อนๆก็ต่างยืนรอจน เบื่อไปตามๆ กัน "เฮ้ย แล้ว ยัยจูนมันจะมามั้ยเนี้ย" ยิมพูดแบบเซ็งๆ "มาดิ เดี๋ยวจูนก็มา" "ขอให้มาจิงเหอะ ถ้า อีก 20นาที ยังไม่มานะชั้นจะกลับบ้าน" ป๊อปพูดอย่างเซ็งสุดๆ" อีก 20 นาทีจะ 9 โมง พอ 9 โมงตรง จูนวิ่งลงมา จากรถของ แม่ "ว่าไงเพื่อนๆ มาแล้วจ๊ะ อิอิ" ทุกคนต่างมองหน้าจูนเป็นตาเดียว "เหอะๆ โทษนะเรามาช้าไปหน่อย" ป๊อปเดินเข้ามา ผลักอกจูน "ไม่ช้าไปหน่อยแล้วล่ะ มันช้าไปมากเลยล่ะ" "โอ๊ย!" จูนล้มลง "นี่ป๊อปมันจะมากเกินไปรึป่าว จูนมันเป็นผู้หญิงนะ" แก้มพูดแล้ว เดินไปบังจูน "จะเป็นผู้หญิงผู้ชายก็ช่างเหอะ ชั้นๆไม่ชอบคนที่ไม่ตรงเวลา" ป๊อปโมโหมาก "ขอโทษแล้วไงล่ะ" จูนร้องไห้ แล้วพูด เสียงสั่นๆ "พอๆจูน ไม่ร้องนะ" เอ็มพยุงจูนลุกขึ้นแล้วปลอบจูน "ป๊อป นี่นายทำมากเกินไปแล้วนะ" กล้วยพูดขึ้น ทุกคนต่างไม่พอใจที่ป๊อปผลักจูนอย่างงั้น "งั้นชั้นขอ ออกจากกลุ่ม 1 2 Call" "ไม่ได้นะป๊อป นายจะออกไม่ได้ ถ้านายออกแล้ว 1 2 Call ของพวกเราที่ตั้งมาล่ะ มันจะอยู่ได้หรอ" อั้นพูดไปก็เกือบจะร้องไห้ "ป๊อป เราไม่โกรธนายหรอกนะ ไม่เป็นไรหรอก นายไม่ออกจากกลุ่มนะขอร้อง" จูนพูดแล้วจับมือป๊อป "เราเป็นเพื่อนกันต่อไปนะป๊อป นะ เราขอร้อง" จูนจะร้องไห้อีกครั้ง "เงียบ หยุดร้องไห้ ชั้นไม่ชอบน้ำตาผู้หญิง ชั้นไม่อยากเห็น" "ได้จูนไม่ร้อง ป๊อปเราเป็นเพื่อนกันต่อไปนะ" จูนขอร้องป๊อป "อืมๆ" "เย้ๆๆๆ" จูนกระโดด ดีใจ จนป๊อปแอบยิ้มกับความเปิ่นของเธอ "งั้นไปบ้านเราได้แล้วนะ เออเนี้ย ใครเอารถมาบ้างล่ะ" เอ็มพูด ทั้งหมดมีรถอยู่ 3 คัน แต่มันมีตั้ง 7 คนแน่ะ ทำไงดีนะ "งั้นเดี๋ยวกล้วยจะขี่รถกล้วย อั้น แก้ม ซ้อนกล้วยนะ เอ็มซ้อนยิมนะ เพราะ ต้องให้ผู้ชายเป็นคนขี่ ส่วน จูนก็ซ้อนป๊อปไปนะ กล้วยไปก่อนละกัน" "อ้าว" จูนยืนอย่าง งงๆ ป๊อปซึ่งเดินไปเอารถของเขามา ก็ถามจูน "แล้วนี่เธอจะไปมั้ยล่ะ ถ้าไปก็ขึ้นมา" "ไปสิๆ"
จูนซ้อนป๊อป ไปที่บ้านของเอ็ม ทั้งสองคนไม่ได้คุยไรกันซักคำ แต่นี่เป็นแผนการของเพื่อนๆ ที่จะให้ทั้งสองปรับความเข้าใจกันให้ดีๆ พอถึงที่บ้านของเอ็ม ทุกคนต่างลงมือกันทำรายงานอย่างรีบเร่งเพื่อที่จะได้มีเวลา เล่นกันตามภาษาเด็กๆ ขณะที่เพื่อนๆ ทำรายงานกันอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงจูนโวยวายขึ้น "ไอ้ยิม แก แก แก" ทุกคนต่างมองมาที่จูนกันใหญ่ "เป็นไรจูน" แก้มถาม "ก็ไอ้ยิมน่ะสิ มันเอามือมาโดน โดน....." "โดนไร" ทุกคนถามอย่างสงสัย ส่วนยิมก็นั่งยิ้ม "มันเอามือมาโดนหน้าอกชั้น" "ฮ่าๆๆๆๆๆ" ทุกคนหัวเราะกันใหญ่ "ไอ้ยิมแก มาให้ชั้น ชกเลยนะ" จูนกับยิมวิ่งไล่กัน "ไม่หรอก อิอิ หุหุ นุ่มมือเว้ยยยย" "ทุเรศ ไอ้ยิม แกมานี่เลยนะ" "ฮ่าๆๆๆ" "มานี่เลยนะไอ้ยิม แกๆ" จูนวิ่งไล่ยิม จนป๊อปทนไม่ไหว ขัดขายิม จนล้ม แล้วจูนก็จับยิมได้ จูนตีหลังยิมไป 2 ที "โอ๊ย จูนแกตีชั้นตั้ง 2 ทีแน่ะ" "ทำไมล่ะ" "ก็ชั้น จับไปแค่ข้างเดียวเอง อิอิ อีกข้างนึงนะ ให้มันแชร์ๆ กัน" "ไอ้บ้าเอ้ย" ป๊อปเดินเข้ามาหายิมที่ยินทำหน้า ทะเล้น อยู่ " ปึก " เสียงดังมากค่ะ ป๊อปเดินเข้าไปชกยิม ชกเข้าที่แก้ม เต็มๆ เลย "โอ๊ย ไอ้ป๊อปแกชกชั้นทำไม" "แกขอโทษจูนเดี๋ยวนี้ ชั้นไม่ชอบ ทำไรผู้หญิงเค้าแล้วยังจะ ทะเล้นอีก" ทุกคนในกลุ่ม ทำหน้า งงๆ ยิมเดินเข้าไปหาจูน "จูน ยิมขอโทษ" "อืม" จูนพยักหน้า ให้ แล้วมองหน้าป๊อป 'อะไรของเค้าเนี้ย ทำไมต้องชกหน้าเพื่อนรักเพราะเราด้วยนะ' จูนนึก
โปรดติดตามตอนต่อไป อิอิ ความสนุกยังมีอีกเยอะ
7 ธันวาคม 2546 22:16 น.
yacoolmi
"เฮ้ย เป็นไงมั่งวะ มือยัยนั้น" "ก็ดี" "แหม แกนะป๊อปได้จับมือสาวฟรีๆนะแก" ป๊อปยังหยิ่งเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน "เออแล้วเนี้ยแกจะกินไรดีวะ ไอ้ป๊อป" "กินไรก็ได้" "อืมมงั้นเดี๋ยวไปดูที่โรงอาหารนะ" "อือ" ทั้งสองคนเดินมาที่โรงอาหาร "โห คนเยอะมากเลยว่ะ แล้วเราจะกินไรดีวะ" "แกไปซื้อเหอะ ยิม เดี๋ยวชั้นกิน นมกล่องนึงก็พอแล้วล่ะ" "อืมๆ งั้นเดี๋ยวแกนั่งรอตรงนี้นะ เดี๋ยวไปซื้อมา" "อืม" ป๊อปเดินไปนั่งที่ม้าหินอ่อนใต้ต้นหูกวาง แล้วจูนก็เดินมากับพวกเพื่อนๆ มาหาป๊อปที่นั่งอยู่ตรงนั้น "นี่ป๊อป พวกเราขอนั่งด้วยคนได้มั้ย" "ก็นั่งสิ ไม่ใช่ที่ของพ่อชั้นซะหน่อย" "ขอบใจนะ" "อืมเนี้ย แล้วป๊อปนายไม่กินไรหรอ" เอมถามขึ้น "ไม่" "แล้วยิมไปไหนแล้วล่ะ" กล้วยถามแล้วมองหายิม "ไปซื้อข้าว" ป๊อปตอบอย่างห้วนๆ แบบเข้าใจง่ายๆ "งั้นเดี๋ยวพวกเราไม่ซื้อข้าวก่อนนะ" "อืมๆ" จูนตอบ "แล้วนี้เธอไม่ไปบ้างหรอ" "ไม่อ่ะ ชั้นไม่หิว" "หรอ ลดหุ่นรึไง เธอก็ไม่ได้ว่าอ้วนนิ" "ป่าวซะหน่อยชั้นไม่หิวจิงๆ" "หรอ" "อืมแล้วนี้นายจะกินไรล่ะ" "ชั้นนมกล่องเดียวก็พอแล้ว" "หรอ" "อืม" สองคนนี้ยังคงเข้ากันไม่ได้อยู่ดี "อ่ะ มาแล้วๆๆนี่นมของแกป๊อป" ยิมเดินมาแล้วยื่นนมให้ป๊อป "อ้าวจูนแล้วเธอไม่กินไรหรอ" "ไม่อ่ะ ยิมกินเหอะ" "แล้วยัยพวกนั้นหายไปไหนหมดล่ะเนี้ย" "ไปซื้อข้าวมั้ง เดี๋ยวก็คงจะมา" จูนตอบยิมแล้วหันหน้าไปทางอื่น ไม่อยากจะมองหน้าก่ะป๊อปซักเท่าไหร่ "มาแล้วจ้าาาา" เอ็มพูดแล้วมานั่งใกล้ๆก่ะจูน "คุยไรกันอยู่จ๊ะ สองหนุ่มหนึ่งสาว "ก็ยิมเค้าแค่ถามว่าพวกเธอหายไปไหนกัน" "อ่าหรอ แล้วนี่จูนเธอจะไม่กินไรจิงๆหรอเนี้ย" "อืม เดี๋ยวไปซื้อชาเขียวมากล่องนึงก็ได้ เดี๋ยวเรามานะ" จูนวิ่งไปซื้อชา
แล้วขณะที่จะเดินกลับ "อุ๊ย ขอโทษค่ะ" "ขอโทษครับน้อง" ตายแล้วยัยจูนไปเดินชนก่ะพี่คนนั้นจนได้ "อ้าวน้องคนเมื่อเช้านิ" ตูนดึงแขนจูนไว้ "เออ ขอโทษค่ะ" "บอกพี่มาเลยนะว่าน้องชื่ออะไร ยังไม่ได้บอกพี่เลย" "เออ ไม่บอกได้มั้ยคะ" ป๊อปนั่งหันหน้ามาทางที่จูนยืนคุยก่ะตูนอยู่พอดีแล้วเห็นว่าพี่มอปลายกำลังดึงแขนเธอไว้ เห็นท่าไม่ดีเลยวิ่งเข้าไปช่วย "เฮ้ย พี่เป็นผู้ใหญ่แล้วนะ ยังมารังแกเด็กอยู่ได้" แล้วป๊อปก็ผลักตูนออก "เฮ้ยป๊อปไรกันอ่ะ" ยิมวิ่งมาหาป๊อปกับจูน "เดี๋ยวๆ ป๊อปนี่นายกำลังเข้าใจผิดพี่เค้านะ" "เข้าใจผิดยังไง เค้าจับแขนเธอแบบเนี้ย" ตูนปล่อยแขนจูนทันที "อ้าว แฟนน้องหรอเนี้ย" "ป่าวๆ ค่ะพี่ เฮ้อ พวกเนี้ยเข้าใจผิดกันอยู่ได้ ขอโทษด้วยจิงๆนะคะ" "แล้วมันยังไงล่ะจูน" กล้วยถามอย่าง งงๆ "เอาน่า จูนขอโทษด้วยนะคะพี่ตูน เอ่อ ป๊อปนายก็กลับไปนั่งโต๊ะได้แล้ว" จูนพูดแล้วผลักป๊อปออกไป "อืม" "เอ่อ น้องชื่อจูนใช่ป่าว" "ค่ะ" "ยินดีที่ได้รู้จักนะ ว่างๆ ไปหาพีร่ได้นะที่ห้อง 4/3 น่ะ" "ค่ะ งั้นจูนขอตัวก่อนนะคะ" "ครับ แล้วเจอกันอีกนะครับน้องจูน" "แหะๆ คงจะเจอกันนะคะ" จูนเดินตามเพื่อนๆไปที่โต๊ะกลุ่ม "อะไรกันล่ะเนี้ย จูน" เอ็มพูดขึ้นเมื่อจูนเดินไปถึง "ก็ไม่มีไรอ่ะ ก็แค่เมื่อเช้าเราเดินเข้าโรงเรียนมาแล้ว เจอพี่เค้าแล้วเราถามว่าห้อง 1/1 อยู่ตรงไหน แล้วเราก็ไปถามชื่อพี่เค้าด้วย พี่เค้าเลยถามชื่อเรากลับแล้วเราไม่ยอมตอบ พอมาเจอกันอีกทีพี่เค้าเลยดึงเราไว้จะรู้ชื่อเราให้ได้" "หรอ" "เรื่องมันก็แค่เนี้ย" "อืม" ทุกคนต่างมองหน้าจูนกันใหญ่ "แล้วเธอรู้มั้ยล่ะจูน ว่าพี่เค้าน่ะเป็นถึงดาวโรงเรียนเลยนะ เห็นพี่สาวเราพูดน่ะ" แก้มพูด จูนทำหน้าตาตกใจ "จิงหรอแก้ม" "จิงสิ" "อิอิ ชั้นจะลองจีบพี่เค้าดู" "คิดไรบ้าๆ น่ะจูน" กล้วยปรามไว้ "ไม่บ้าหรอกน่า เพราะชั้นพูดเล่น อิอิ" "เฮ้อ ดีแล้วล่ะที่ไม่พูดจิงน่ะ" อั้นพูด "ทำไมหรออั้น" "เพราะชั้นก็ชอบพี่เค้าน่ะสิ" "บ้าหรออั้น ชั้นเจอก่อนนะ" "ไม่ๆ ชั้นเจอก่อน" อั้นกับจูนเถียงกันยกใหญ่ "หยุด" ทั้งสองคนเงียบ "พวกเธอสองคนจะเถียงกันทำไมล่ะ มีคนหล่ออย่างยิมอยู่ทั้งคน อิอิ" "ฮ่าๆๆๆๆๆ หล่อตายล่ะแก ไอ้เตี้ย" "อ้าว จูนนี่เธอด่าชั้นหรอ" "ชมมั้ง" เปลี่ยนคู่ทะเลาะกันแล้วล่ะเนี้ย จูนกับยิมดันมาเถียงกันอีก "แล้วเธอคิดว่าเธอสวยนักหรอ หน้าอย่างก่ะนางสาวไทย ตกรอบแรก" "พี่แกอ่ะดิ นางสาวไทยตกรอบแรก" "บ้านแกดิ พี่ชั้นไม่ประกวดหรอก เพราะพี่ชั้นเป็นผู้ชาย ฮ่าๆๆๆ" "งั้นก็แฟนพี่แกอ่ะดิ" "อ้าว พูดงี้เดี๋ยวมีเตะ" "ก็เอาดิ จะเตะก็เตะเลย เดี๋ยวชั้นจะฟ้องครู" "อ้าว ไอ้ป๊อป จูนด่าแม่แกว่ะ" "เฮ้ย ไอ้ยิมแกหยุดเลยนะ ด่าก่ะชั้นแพ้ล่ะสิถึงไปดึงคนอื่นมาด้วย" "หยุดได้แล้ว ทั้งสองคนนั้นแหละ ไอ้ยิมแกเงียบ เธออีกนะจูน หยุดได้แล้ว รำคาญว่ะ" หยุดจิงๆครับทั่น หยุดทะเลาะกัน แต่หันไปค้อนป๊อปที่นั่งอยู่ "ไม่เถียงกันก็ได้ แต่ป๊อปแกไปซื้อชาเขียวมาให้ชั้นใหม่เลย เพราะที่แกกำลังกินอยู่นั้น มันชาเขียวของชั้น" "อ้าวหรอ" "ไปซื้อมาเลยนะ" จูนผลักป๊อปให้ลุกขึ้น "ชั้นยังไม่ได้กินเลยนะ" "ได้ๆแล้วมันขายตรงไหนล่ะ"
โปรดติดตามตอนต่อไป อิอิ ความสนุกยังมีอีกเยอะ
7 ธันวาคม 2546 11:58 น.
yacoolmi
"เย้ๆ ในที่สุดเราก็เข้ามาในโรงเรียนนี้ได้แล้ว" ทุกคนที่ยืนอยู่บริเวณนั้นต่างหันมามองกันใหญ่ "แฮะๆ" ยิ้มแล้วเดินเข้าไปในโรงเรียน เอ๋ แล้วห้อง ม.1/1 ไปทางไหนเนี้ย เดินๆๆไป เจอกลุ่มพี่มอปลาย ผู้ชายทั้งนั้น เดินเข้าไปเลือกถามคนที่หน้าตาดีๆ อิอิ "เอ่อ พี่คะไม่ทราบว่าห้อง 1/1 ไปทางไหนล่ะคะ เดินหาตั้งนานแล้วยังไม่เจอเลยค่ะ" "อืมม พี่ว่าอยู่แถวๆ อาคารข้างหลังล่ะ ลองไปดูสิน้อง มันจะมีบอร์ดติดอยุ่น่ะ ว่าห้องไหนอยู่ไหน" "ขอบคุณค่ะ แล้วพี่ชื่อไรคะ" "อ๋อ พี่ชื่อตูนคับ น้องล่ะ" "ไม่บอกค่ะไปนะคะขอบคุณค่ะ" แล้วจูนก็วิ่งไปที่บอร์ดดูว่าห้องของเธออยู่ตรงไหน ปล่อยให้ตูน ดาวโรงเรียนยืนมองอย่าง งงๆ
"อืมมม อยู่ไหนน้าาา อ๋อนี้ไง 411 เยสเจอแล้ว" แล้วจูนก็เดินไปที่ห้องแล้วไปเพื่อนๆในห้องดูเหมือนจะสนิทกันเร็วมากๆ เอาหกระดาษปั้นเป็นก้อนๆ มาปากัน จูนเดินเข้าไป "นี่เพื่อนๆคะ" เล่นกันต่อ "นี่เพื่อนๆๆ" "........" จูนเอาแปรงลบกระดานเคาะกระดาน "โป๊กๆๆๆ" "นี่เพื่อนๆ เราชื่อจูน ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนๆนะคะ" ทุกคนในห้องเงียบแล้วหันมามองจูนกันหมด "อิอิ" จูนยืนยิ้มอยู่หน้าชั้นเรียน "สวัสดี" แล้วทุกคนในห้องก็เอากระดาษที่ปั้นเล่นกัน ปาจูนที่ยืนอยู่กันใหญ่ "ขอเล่นด้วยคนนะ" แล้วจูนก็ทิ้งกระเป๋าที่สะพายมา เอาก้อนกระดาษปาเพื่อนๆเหมือนกัน "เอ้านักเรียนหยุดเล่นกันได้แล้ว อ่ะนั่งที่ๆ" อาจารย์ที่เดินเข้ามาในห้องเป็นอาจารย์ประจำชั้นของห้องเรา มีชื่อว่า ครูติ๋ม "โอ๊ย!!" ตายแล้ว ก้อนกระดาษที่จูนจะปาเพื่อนก็ดันไปโดนหน้าอาจารย์เข้าเต็มๆ จูนรีบหยิบกระเป๋าแล้ววิ่งไปหาที่นั่ง "นี่เธอ นั่งตรงนี้ก็ได้นะ" ว๊าววว ใจดีจังเหมือนแม่พระมาโปรด "ขอบใจนะนั่งด้วยคนละกัน" "อืม เมื่อกี้ที่เธอแนะนำชื่อน่ะเธอชื่ออะไรนะ" "เราชื่อ จูน แล้วเธอล่ะ" "เราชื่อแก้ม" "เราเอ็ม" "เรากล้วย" "จ้าๆยินดีที่ได้รู้จักนะ แล้วนายนั่นอ่ะอีกคนนึงล่ะที่นั่งข้างเอ็ม" "เราชื่ออั้น" "อืม ยินดีที่ได้รู้จักนะเพื่อนใหม่ทุกคน"
"อ่ะค่ะนักเรียนเดี๋ยวครูจะให้นักเรียนจัดกลุ่มกันนะคะ ในห้องของเรามีทั้งหมด 54 คน ครูจะให้นักเรียนจัดกลุ่มกัน กลุ่มละ 7 คน อ่ะค่ะเข้ากลุ่มได้แล้วค่ะ" "เออนี่ พวกเรามี 5 คนแล้วเราจะหาใครมาอีกดีล่ะ" แก้มพูดขณะที่จูนสอดส่ายสายตาหาคนที่จะมาร่วมกลุ่มด้วย "นั่นไง" จูนชี้ไปทางที่ป๊อปกับยิม 2 เพื่อนรักที่ยืนอยู่ริมหน้าต่าง แล้วก็ไม่สนใจที่จะอยู่กลุ่มกับพวกผู้ชายในห้องเลย "นั้นหรอ" เอมถามอย่าง งงๆ "เดี๋ยวเราไปเอาพวกเค้ามานะ" จูนว่าแล้วก็วิ่งไปหา 2 คนนั้นที่ยืนอยู่ "นี่พวกนายมาอยู่กับกลุ่มเรามั้ย ขาดอีก 2 คนเอง" จูนไม่รอคำตอบ ดึงแขนทั้ง 2 คนมาเลย "อ่ะนี่เพื่อนๆ กลุ่มเราครบแล้วนะ 7 คน" จูนเดินมาแล้วบอกพวกเพื่อนๆที่เหลือ "แล้วเนี้ยพวกนายชื่ออะไรกันมั่งหรอ" แก้มถามขณะที่จูนพาพวกเขามา "เราชื่อยิม" "แล้วนายล่ะ" จูนชี้ไปที่ป๊อป "ชั้นชื่อ ป๊อปเธอล่ะ" "เราชื่อจูน" "อืม" จูนยืนยิ้ม ' ผู้ชายคนเนี้ยน่าค้นหาแฮะ ดูหยิ่งๆยังไงก็ไม่รู้ ' จูนยืนคิด
โปรดติดตามตอนต่อไป อิอิ ความสนุกยังมีอีกเยอะ
5 ธันวาคม 2546 17:59 น.
yacoolmi
ความทรงจำ เจ็บๆ
"หวัดดีแนน" "อ้าวทรายว่าไง ทำไมถึงมาหาเราได้ล่ะเนี้ย" "ก็ไม่มีไรอ่ะ ปิดเทอม เบื่อๆ เลยมาหาเธอนี่แหละ" "มาหาชั้นจะพาไปไหนหรอจ๊ะหล่อน" "ก็ไม่ไปไหนหรอก ไม่รู้จะทำไร ไปเดินห้างกันมั้ย" "ได้ๆ เดี๋ยวแนนแต่งตัวแป๊บนะ" "อืม จะรอนะ เออนี่แนน ขอ ออน msn ชื่อเราแป๊บนะ ขอคุยก่ะไอ้พี่บ้าแป๊บนึง" "จ้าๆ ตามสบาย ยังไงบอกด้วยนะ อิอิ" "ได้ๆ หุหุ"
;' สวัสดีค่ะ พี่ภูมิ สบายดีมั้ยคะ แม่ถามหาแน่ะ '
:' อ้าว ว่าไงล่ะ ทราย พี่สบายดี แล้วแม่ล่ะสบายดีมั้ย '
;' ค่ะ แม่สบายดีแล้วเนี้ยเมื่อไหร่พี่ภูมิจะกลับบ้านล่ะคะปิดเทอมแล้วนะ '
:' ก็คงจะปลายๆ เดือนนี้แล้วล่ะ '
;' ค่ะ '
:' แล้วนี่ทรายไม่ได้อยู่บ้านรึไง '
;' ตอนเนี้ย ทรายอยู่บ้านยัยแนนอ่ะค่ะพี่ภูมิได้คุยก่ะแนนบ้างมั้ย '
:' คุยบางวันเท่านั้นล่ะ แต่พี่ว่าแนนคุยสนุกดีนะ '
;' ค่ะ '
:' ทรายแล้วเนี้ยจะไปไหนกันหรอ '
;' พี่ภูมิแสนรู้อีกแระ ทรายจะชวนแนนไปเที่ยวน่ะค่ะ เบื่อๆปิดเทอม '
:' อืมๆ แล้วไปเที่ยวก็ระวังๆ ด้วยนะ ยิ่งน่ารัก(ลัก)ออกทั้งคู่อย่างเงี้ย '
;' แหมๆๆ พี่ภูมิ ชมน้องสาวตัวเองก็เป็นด้วยนะ ทรายไม่น่ารักเท่ายัยแนนหรอก '
:' ยังไงก็น้องพี่ทั้งนั้นแหละน่า '
;' ค่าๆๆๆ งั้นนี่แนนแต่งตัวเสร็จแล้ว ทรายไปก่อนนะคะ '
:' ดูแล แนนด้วยแล้วกันนะ พี่เป็นห่วง '
;' ค่ะ พี่ชาย ทรายไปก่อนนะ เออนี่แล้วจะไม่ห่วงน้องสาวคนนี้เลยหรอ '
:' ห่วงสิครับ '
;' งั้นทรายไปแล้วนะ เออนี่ พี่ภูมิ แนนฝากมาสวัสดีด้วย '
:' ฝากบอกแนนด้วยนะ ว่าพี่คิดถึง '
;' ค่ะๆ ไปแล้วจ้าาาาาา '
:' อย่าพาแนนกลับบ้านดึกนะ '
;' ค่ะๆ พี่ชาย '
"พี่ภูมิว่าไงมั่งล่ะทราย" "ก็ไม่ว่าไงอ่ะ" "แล้วเค้าจะกลับมาเมื่อไหร่หรอ" "ก็คงปลายๆ เดือนนี้แหละ แน่ คิดถึงพี่ภูมิล่ะสิ" "ป่าวซะหน่อย ชั้นก็แค่ถามเธอน่ะ" "อย่ามาแก้ตัวเลยชั้นรู้น่า" "อ่ะๆๆ คิดถึงก็ได้อ่ะ" "อืม เออนี่เมื่อกี้พี่ภูมิฝากบอกเธอด้วยนะว่าคิดถึงน่ะ" "หรอจิงอ่ะ" "ไม่รู้สินะ" "อ้าว!" "จิงสิจ๊ะ" "ดีใจจังแฮะ" "ป่ะแล้วนี่เธอแต่งตัวเสร็จยังเนี้ย" "เดี๋ยวๆนะแป๊บนึง เออนี่ทราย แนนว่าชุดที่เธอใส่เนี้ย มันดูยังๆ ไม่รู้อ่ะ มาๆ เปลี่ยนให้เหมือนกันเลยนะ" "ไม่เอาๆๆ" "เอาน่า" แนนจับทรายแต่งตัวให้เหมือนๆก่ะเธอ "นี่ไง น่ารักมั้ย" "อะไรของเธอน่ะแนน นี่เธอจะทำให้ชั้นเป็นแฝดก่ะเธอเลยหรอ" "ก็ใช่น่ะสิ" "เฮ้อ เพื่อนชั้น นับวันยิ่งจะเพี้ยนไปใหญ่" "ว่าชั้นอีก ป่ะทรายวันนี้จะไปเที่ยวไหนดีล่ะ" "ก็......ไปสวนสนุกกันดีมั้ย" "ดีๆๆๆๆ" "อิอิ แต่เธอต้องเลี้ยงนะแนน" "ได้อยู่แล้ว งั้นเดี๋ยวแนนไปเบิกเงินที่ แม่ก่อนนะ" "จ้า ทรายรออยู่ที่รถนะ"
"ได้มาแล้ว 2000" "อืมดีเลยวันนี้เต็มที่เลยนะ" "จ้าๆ งั้นเดี๋ยวแนนขอขับขี่นะ""เธอมีใบขับขี่แล้วรึไง" "มีสิ นี่ไงเพิ่งไปทำมา" แนนโชว์ใบขับขี่ให้ทรายดู "อืมๆ ได้ๆ แล้วอย่าไปชนท้ายใครเค้าให้ล่ะ" "จ้า" แนนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ดูน่ารักๆ แบบเด็กๆ ในช่วงอายุ 16 ปี น่ารักซะจนผู้ชายในโรงเรียนหลายๆ คนมาชอบเธอ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะเธอมีคนที่เธอชอบอยู่แล้ว "เออนี่แนน ชั้นถามเธอจิงๆ นะ เธอชอบพี่ภูมิหรอ" "ก็ชอบอ่ะ" "มากมั้ยล่ะ" "ก็มากอ่ะนะ" "อืม ก็ดีอ่ะแต่ว่าพี่ภูมิเนี้ยเจ้าชู้นะ" "ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนิ เออนี่ทราย เข้าเกีย 3 ทำไงอ่ะ" "เฮ้ย นี่แนนเธอหยุดรถเลยนะ แค่เข้าเกีย 3 ทำไม่เป็น พอๆๆๆ" "ชั้นล้อเล่นน่า ทำเป็นหรอกน่า แค่ล้อทรายเล่นเท่านั้นแหละ เห็นว่าเธอเครียสๆเรื่องชั้นก่ะพี่ภูมิอ่ะ" "เฮ้อออออ"
25 พฤศจิกายน 2546 17:08 น.
yacoolmi
..คืนนี้ผมมาสะพานแห่งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว
ผมคิดถึงหลายต่อหลายอย่างบนนี้ ผมไม่เคยขึ้นมาโดยไม่มีเธอมาก่อน
ผมไม่ได้ขึ้นมานานแล้วคืนนี้มันดูเงียบเชียบจริงจริง
เมฆที่บดบังบนท้องฟ้าเริ่มที่จะลอยออกจากหมู่ดาว
ดวงดาวเริ่มที่จะส่องแสงระยิบระยับดูแล้วมันช่างสวยจริงจริง
ผมพึ่งเคยมองมันแบบเต็มตาเป็นครั้งแรก
เพราะทุกครั้งที่มาผมไม่เคยใส่ใจกับดาวเลย ผมสนใจที่เธอมากกว่า
เพราะตาที่เป็นประกายของเธอมันสวยกว่าหมู่ดาวบนท้องฟ้าเสียอีก
ผมยังรู้สึกเหมือนกับว่า เธอกำลังยืนดูดาวข้างข้างผม
และเสียงเธอกินไอศกรีมมันก็ยังก้องอยู่ในหัวผมอยู่เลย
ผมหยิบไดอะรี่ที่เธอให้ผมขึ้นมาดู ผมค่อยๆเปิดออก
ข้างในมันยังใหม่อยู่เลยไม่มีแม้รอยยับ
เธอทำไมถึงรักษาได้ดีขนาดนี้นะ.
ผมเปิดเข้าไป ดูเหมือนมันจะเป็นเรื่องราวของชายคนหนึ่ง
วันเดือนปีที่ระบุไว้หน้าแรกก็ประมาณ 15 ปีได้
เธอพูดถึงครั้งแรกที่อยู่ห้องเดียวกันกับชายคนนั้นที่ห้อง ม.1/3
เธอเริ่มหลงรักเขาตั้งแต่ครั้งแรก
เธอพูดถึงความเป็นบอร์ดีการ์ดที่แสนดีของเขาที่
คอยช่วยเหลือเธอทุกครั้ง
ยอมออกรับแทนเธอทุกเรื่องยอมเจ็บตัวเพราะเธอทุกครั้ง
ให้เธอขี่หลังโดยไม่บ่นสักคำ เขาทำให้เธอมีความสุข
เขารู้ใจเธอไปซะทุกอย่าง เขาทำให้ชีวิตเธอไม่อ้างว้าง เขากลับบ้านพร้อมเธอทุกวัน
ทั้งที่บ้านเขาและเธอไม่ได้อยู่ใกล้กันเลย
และเธอก็เขียนถึงเหตุการณ์หลายต่อหลายอย่าง
ที่ทุกเหตุการณ์เหมือนมันพึ่งเกิดขึ้นเมื่อวันวาน
แต่ประโยคหนึ่งในไดอะรี่ที่ผมอ่านแล้วดูเหมือนจะ น้ำตาคลอเลย
ก็ประโยคสุดท้าย ที่เธอเขียนถึงชายในไดอะรี่ของเธอ
เมื่อไหร่น๊าแบ๊งค์เขาจะบอกรักเราสักที
ผมอึ้งไปเลยมันเป็นสิ่งที่ผมมองข้ามมาตลอด และผมก็เข้าใจแล้ว
คำว่าเสร็จสมบูรณ์ของไดอะรี่เล่มนี้ว่ามันหมายถึงอะไร เธอหมายถึง
คำบอกรักจากปากผม ที่ผมไม่เคยบอกกับเธอแม้แต่ครั้งเดียว
ซึ่งนั่นก็เป็นเหตุผลเดียวที่ไดอะรี่ของเธอไม่เคยจบ
ยังคงขาดสิ่งสำคัญที่สุดจากปากของผม ผมอ่านจนหมดเล่ม
มันทำให้น้ำตาของผมไหลออกมาทันที น้ำตาของลูกผู้ชายที่ตลอด 20
ปีไม่เคยมีใครได้เห็น นี่ถ้าฟ้ามาเห็นเข้าเธอคงหัวเราะแย่เลย
ฮีโร่ ที่เธอบอกว่าเก่งนักหนา แต่กลับต้องมาร้องไห้เพียงเพราะไดอะรี่ที่เธอเขียนสำหรับเขา
ถึงอย่างไรชีวิตผมก็ได้ทำเพื่อฟ้ามา จนถึงที่สุดแล้ว สำหรับบอร์ดีการ์ด
คนนี้ก็ต้องหมดหน้าที่ซักที มันเป็นหน้าที่ของชัยแล้วที่จะดูแลเธอต่อไป
ผมหยิบของบางอย่างที่ผมเก็บมาหลายปี แหวน แหวนที่ผมทุ่มเททำขึ้นสำหรับฟ้า
แต่ผมก็ไม่มีโอกาสแม้แต่จะให้เธอได้เห็นมัน ผมเคยคิดว่าจะเก็บไว้ให้หญิงอื่น
แต่ถึงวันนี้ผมก็รู้แล้วว่าไม่มีใครเหมาะกับมันเท่ากับเธออีกแล้ว
เธอคือรักแรกและจะเป็นรักครั้งสุดท้ายสำหรับผม ผมปล่อยแหวนจากมือทันที
มันค่อยๆหล่นลงไปเบื้องล่าง และจมหายไปในแม่น้ำเจ้าพระยาตลอดกาล
ใกล้จะถึงเวลาที่เครื่องกำลังจะออกแล้วผมเช็ดน้ำตาแล้วเดินลงไปตามทางเรื่อยๆ
ที่ที่ครั้งหนึ่ง เธอจะขี่หลังผม และไม่ยอมลงเลย จนถึงบ้านเธอ
ต่อจากนี้ในใจผมจะมีเพียงความทรงจำเกี่ยวกับเธอและไม่มีวันจางหายตลอดกาล
ภูมิใจที่ได้ทำอะไรให้ เต็มใจแม้ใครจะว่าเพ้อเจ้อ
ดีใจที่ได้คอยห่วงใยใส่ใจเธอ สุขใจเสมอและจะมีเพียงเธอ..ตลอดไป
ผมอยู่บนเครื่องเที่ยวที่จะไป ปารีส ท้องฟ้าบนนี้ช่างสวยจริงจริง
ผมกำลังจะได้เป็นหนึ่งในดีไซน์เนอร์ของไทย ที่กรุงปารีส ขอให้ไปประจำ
ที่นั่น ต่อจากนี้งานของผมทุกชิ้นจะมีเพียง.....ทิวลิปส์.....ท้องฟ้า....และ....แสงดาว
หน้าส่วนตัว
920
