หลอกตัวเอง ไม่เสียใจ กับแค่ต้องสูญเสียใคร ที่เลี้ยงไว้เท่านั้น ไม่ใช่ เขา ไม่เคยใช่ คนสำคัญ ไม่ใช่แม้กระทั้งจะฝัน..มาผูกพัน ไว้ใจ หลอกตัวเอง ไม่ใช่คนแพ้ แล้วต้องมานั่งอ่อนแอ อ่อนไหว บอกไม่แคร์ ไม่รักเธอ กับใครๆ แต่แล้วน้ำตาข้างใน ก็ซ่อนใจไม่ทัน ส่องกระจกสารภาพด้วยคำคำหนึ่ง ..ฉันมันคนขี้ขลาดคนหนึ่งเท่านั้น เก่งต่อหน้าใคร..แต่กับหัวใจ..ร้องไห้ทุกวัน แกล้งทำสายตาเย็นชาต่อกัน ..... ทั้งที่จริงๆ แล้วนั้น ....`ยั ง รั ก เ ธ อ`....