ดอกไม้ริมทาง(Wild Oat)

X-laws

ดอกไม้ไหมคะ เสียงของเด็กสาววัยประมาณสิบขวบที่อยู่ในชุดนักเรียนแบบดัดแปลงแล้วตามโอกาสอันเหมาะสม เธอสวมเสื้อนักเรียนสีขาวกระโปรงสั้นสีน้ำเงินแต่ไม่รู้ว่าเธอจะมาขายดอกไม้อะไรกันแน่เพราะเสื้อนักเรียนของเธอนั้นค่อนข้างจะรัดรูปและกระโปรงนั้นก็สั้นขึ้นเหนือเข่าซึ่งมันบ่งบอกถึงความเจริญเติบโตของร่างกายเธอ เธอมีรูปร่างผอมบางผิวคล้ำถึงคล้ำมากซึ่งเป็นที่น่าสงสัยว่าเธออาจะผ่านงานมามากจนผิวเธอเปลี่ยนสี ก็เป็นได้ เธอเดินเข้ามาเสนอขายดอกไม้ให้นักศึกษาถึงโต๊ะอาหารพร้อมสีหน้าที่อ้วนวอนสุดฤทธิ์สุดเดช
	ไม่ละน้องหนุ่มนักศึกษาที่กำลังกินบะหมี่เย็นตาโฟอย่างดุเด็ดเผ็ดมันปฏิเสธแต่เด็กสาวนั้นก็ยืนนิ่งและจ้องมองชายหนุ่มดูดเส้นบะหมี่เข้าปากไปเหมือนหนอนที่กำลังเลื้อยเข้าไป
	ไม่ชายหนุ่มตะคอกพร้อมกับปัดมือไล่เด็กสาวออกไป เด็กสาวเห็นก็ค่อยๆเดินจากไปที่โต๊ะอี่นเธอเลือกเดินไปที่โต๊ะของนักศึกษาหญิงสองคนที่กำลังนั่งคุยกันไปจิบชาร้อนๆไป
	ดอกไม้ไหมคะเด็กสาวเริ่มทำการค้าแบบถึงตัวอีกครั้งแต่คราวนี้มันอาจจะผิดหลักการขายไปหน่อยเพราะคราวนี้ลูกค้าของเธอไม่ตอบสนองเธอเลยแต่เธอก็ยืนมองนักศึกษาหญิงทั้งสองต่อเหมือนเธอกำลังคิดว่าเธอทำอะไรผิดไปเหรอ ผลิตภัณฑ์ของเธอไม่ดีพอหรือราคาของเธอจะแพงไปหรือว่าการส่งเสริมการขายของเธอไม่ค่อยดีหรือสถานที่ที่เธอกำลังทำการค้านั้นมันแย่  อย่างไรก็ตามตอนนี้ลูกค้าของเธอไม่มีปฏิกิริยาใดๆตอบสนองเธอเลย หรืออาจจะเป็นเพราะผิวของเธอนั้นคงจะคล้ำไปและจุดที่เธอยืนอยู่นั้นก็ค่อนข้างจะมืดซึ่งมันอาจจะทำให้เธอถูกความมืดกลืนไปจนมองไม่เห็นก็เป็นได้ เมื่อเห็นว่าขายไม่ได้แน่เด็กสาวก็เดินออกห่างและมุ่งตรงไปอีกโต๊ะ
	ดอกไม้ไหมคะเด็กสาวทำการค้าอีกครั้งกับชายหนุ่มและหญิงสาวที่นั่งดื่มน้ำเต้าหู้ ครั้งนี้เธอทำการค้าสำเร็จเพราะชายหนุ่มนั้นควักกระเป๋าเงินออกมา
	ขายอย่างไรจะน้องหญิงสาวถามเธอด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
	พวงละ สิบาทเด็กสาวตอบห้วนๆ
	พี่เอาสองพวงนะชายหนุ่มพูดพร้อมหยิบแบงก์ยี่สิบออกจากจากกระเป๋าเงินและยื่นให้เด็กสาวเด็กสาวรับไว้และยื่นพวงมาลัยสองพวงให้ชายหนุ่ม
	ชี่ออะไรจะเนี่ยหญิงสาวถามเด็กสาวอย่างอ่อนโยน
	ชื่อมะลิเด็กสาวตอบหญิงสาวด้วยภาษาไทยที่กระท่อนกระแท่น
	มะลิกินขนมมั้ยจ๊ะมานั่งกินนมหรือโอวันตินก่อนไหมหญิงสาวชักชวนเด็กสาวพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ออกมาให้แต่เด็กสาวส่ายหน้าปฏิเสธ
	ทำไมละหญิงสาวถามด้วยความสงสัย
	พ่อไม่ไห้นั่งขายหมดก่อนเด็กสาวตอบอย่างกลัวๆและพยายามที่จะเดินหนี
	กินก่อนแล้วค่อยขายต่อก็ได้หรือจะเอาใส่ถุงไหมหญิงสาวคะยั้นคะยอเด็กสาว เด็กสาวลังเลเล็กน้อย
	ใส่ถุงเด็กสาวพูดพร้อมพยักหน้าสองสามที 
	เอาอะไรละ นมเย็น นม ร้อน ชาเย็น ชาร้อน โอวันตินเย็น โอวันตินร้อน ไอศกรีมหญิงสาวถามเด็กสาวเหมือนเธอเป็นแม่ค้าซะเอง
	ไมโลเย็นเด็กสาวสั่ง หญิงสาวได้ยินก็เรียกเด็กเสริฟมาสั่งของ เด็กเสริฟจดรายการและเดินจากไป
	เรามาขายอย่างนี้ทุกวันหรือชายหนุ่มถามเด็กสาวด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร เด็กสาวพยักหน้า
	เรามาจากไหนละหญิงสาวเสริม เด็กสาวชี้ไปข้างบนแล้วตอบว่า
	บนดอยเธอตอบพร้อมกับที่เด็กเสริฟมาส่งไมโลเย็นที่เธอสั่ง หญิงสาวชี้ให้เด็กเสริฟยื่นให้เด็กสาวแล้วหยิบเงินจากกระเป๋าออกมาจ่าย พอเด็กสาวรับไมโลเย็นมาจากเด็กเสริฟเธอก็รีบดูดเหมือนกลัวว่าใครจะมาแย่ง
	กินข้าวหรือยังชายหนุ่มถามเบาๆ เด็กสาวไม่ยอมละปากจากไมโลเย็นของเธอจึงส่ายหน้าแทน ชายหนุ่มหันมามองหน้าหญิงสาวเหมือนพยายามจะบอกอะไรบางอย่างกับเธอ และหญิงสาวก็เรียกเด็กเสริฟมาอีกครั้งเพื่อสั่งอะไรบางอย่าง
	แล้วเลิกโรงเรียนมาไม่ได้กินข้าวเหรอชายหนุ่มป้อนอีกคำถาม เด็กสาวหยุดพักการดูดไมโลเย็นแล้วเหงยหน้าขึ้นมา
	เลิกเรียนแล้ว แล้ว ก็มาขาย พวงมาลัยและพ่อบอกว่าให้ขายให้หมด พ่อพ่อพ่อบอกว่าขายให้หมด เสร็จแล้ว ก็กินข้าวเด็กสาวตอบด้วยน้ำเสียงที่สดชื่น เธอเริ่มพูดมากขึ้นเมื่อได้ดื่มไมโลเย็นเหมือนกับว่าไมโลเย็นนั้นเป็นเหล้าชั้นดีอย่างนั้นแหละ
	เราขายถึงกี่โมงละหญิงสาวถามด้วยสีหน้าที่อยากรู้อยากเห็น
	ขาย..ขายถึงหมด หมดหมด ก็ได้กลับเร็วเด็กสาวหยุดไปสักพักเหมือนกับกำลังคิดอะไรอยู่
	ขาย..มด ก็ไป บางวันก็เร็ว บางวันก็ช้าเธอย้ำคำเดิม
	แล้วเมื่อวานละขายถึงเมื่อไหรชายหนุ่มถามย้ำเมื่อเห็นว่าเด็กสาวเริ่มหลง
	เมื่อวานนั้น ไม่ค่อยดึกเพราะขายหมดเร็ว เมื่อวานหนูขายถึง เที่ยงกว่าเธอโอ่เล็กน้อย
	เที่ยงคืนกว่าหญิงสาวตกใจในข้อมูลที่เธอได้ยิน
	แล้วเราไปโรงเรียนกี่โมงหญิงสาวถามต่อ
	หนูตื่นหกครึ่ง แล้วแล้วแต่งตัวแลแลก็กินข้าว เจ็ดโมงเด็กสาวเล่าชีวิตประจำวันของเธอ หญิงสาวหันมามองหน้าชายหนุ่มด้วยสีหน้าเศร้าๆ
	เมื่อวันก่อน นะหนู ขายหมดด้วย แล้วก็กลับบ้านตอน ตีฉองเธอพูดด้วยอย่างภาคภูมิใจ
	ถ้าเราขายไม่หมดละชายหนุ่มถาม เด็กสาวก้มลงไปดูพวงมาลัยที่มือและสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป
	พ่อหรือแม่จะตีหรอหญิงสาวถาม เด็กสาวนิ่งงีบไปสักพัก
	พ่อพ่อ ไม่ตี แค่ว่าหนู แม่แม่ใจดีไม่ว่า แม่หยิกหนูด้วย แล้วแล้วพ่อก็ไม้ตรงนี้ด้วยเด็กสาวตอบด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสและก็ยิ้ม เด็กเสริฟเดินเข้ามาที่โต๊ะพร้อมกับถุงขนมปังปิ้ง ชายหนุ่มรับไว้แล้วก็จ่ายเงินให้เขา
	เอาไปกินเถอะนะชายหนุ่มยื่นขนมปังให้เด็กสาว เด็กสาวลังเลที่จะรับแต่สักพักเธอก็ยกมือไหว้และรับถุงขนมปังมา
	พวกพี่ไปก่อนนะหญิงสาวลุกขึ้นตามด้วยชายหนุ่มเธอยิ้มและโบกมือให้เด็กสาวพร้อมเดินจากไป เด็กสาวเปิดถุงขนมปังและก็รีบกินมันจนหมดและเธอก็เดินตามถนนต่อไปเรื่อยๆ ค่ำคืนนี้คงจะอีกยาวไกลสำหรับเธอเพราะดอกไม้ที่อยู่ในมือเธอนั้นยังมีอีกหลายพวง เธอเดินไปเรื่อยๆอย่างไรจุดหมายท่ามกลางแสงไฟหลากสีและผู้คนในเมืองกรุง 
	ยู ยูชาวต่างชาติหนุ่มผมทองผิวขาวหน้าตาและบุคลิกดีกวักมือเรียกเด็กสาว เด็กสาวเห็นจึงเดินตรงไปเพราะเธอคิดว่าเขาคือลูกค้าคนหนึ่งของเธอ หนุ่มต่างชาติมองเด็กสาวตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วก็ยิ้มที่มุมปาก
	เท่าไร?ชาวต่างชาติถามเธอห้วนๆ
	พวงละ..สิบาทเธอตอบชาวต่างชาติพร้อมกับยกพวงมาลัยขึ้นให้ฝรั่งดูเธอคิดว่าเขาอาจจะมองไม่เห็นเพราะเขาสูงกว่าเธอมาก ชายชาวต่างชาติควักแบงก์ร้อยสีแดงออกมาจากกระเป๋า
	สามร้อย ชากวาวชาวต่างชาติยื่นแบงก์ร้อยสามใบให้เด็กสาวตรงหน้าเธอทำสีหน้างงๆเหมือนกับฟังไม่ออกว่าเขาพูดอะไรเธอจึงยกพวงมาลัยมะลิให้สูงขึ้น ชาวต่างชาติทำสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย เขาใส่แบงก์ร้อยสามใบลงในกระเป๋าเสื้อนักเรียนของเด็กสาวพร้อมคว้ามือเธอที่กำพวงมาลัยมะลิพร้อมกับจูงเธอไป เด็กสาวไม่รู้ว่าเขาจะพาเธอไปไหนแต่ก็ตามเขาไปเพราะเธอรู้ว่าเขาคือลูกค้าคนสำคัญที่เหมาพวงมาลัยมะลิและดอกไม้ของเธอหมดในวันนี้ ชาวต่างชาติจูงเธอขึ้นไปบนตึกเก่าๆแห่งหนึ่งและพาเธอเดินขึ้นไปบนชั้นเจ็ดและมาหยุดที่หน้าห้องหมายเลข 13 ชาวต่างชาติควักลูกกุญแจออกจากกระเป๋ากางเกงของเขาและจะเสียบมันเข้าไปในลูกบิดแต่เหมือนกับว่าขนาดของลูกกุญแจมันไม่ค่อยจะพอดีกับลูกบิดคือมันใหญ่กว่าปกติชาวต่างชาติจึงต้องเล็งให้ดีและพยายามยัดมันเข้าให้ได้เขาใช้เวลาพอประมาณในที่สุดเขาก็ทำสำเร็จ  เมื่อลูกกุญแจเข้าไปในลูกบิดได้ชาวต่างชาติก็บิดลูกกุญแจไปทางซ้ายและขวาประมาณสองสามรอบเพราะมันค่อนข้างจะฝืดเล็กน้อยไม่นานเขาก็ถอนมันออกแล้วก็เปิดประตูเข้าไปในห้อง ชาวต่างชาติพาเด็กสาวเข้าไปนั่งที่เตียงและเขาก็เดินเขาไปในห้องน้ำทันที เมื่อชาวต่างชาติหายเข้าไปในห้องน้ำเด็กสาวก็ลุกขึ้นเดินไปรอบๆเหมือนกับสำรวจตัวห้องด้วยความอยากรู้อยากเห็นสักพักชาวต่างชาติก็นุ่งผ้าเช็ดตัวเดินออกมาและรีบเดินเข้ามาอุ้มตัวเด็กสาวขึ้นไปบนเตียง
	ยามค่ำคืนของเมืองกรุงแม้มีแสงไฟนำทางมากมายแต่แสงไฟเหล่านั้นก็ไม่สามารถจะทำให้ทุกเส้นทางนั้นไร้ความมืดได้ แม้มีสายตาของผู้คนที่เดินไปมาหลายหมื่นคู่แต่ก็ไม่คู่ไหนที่จะมองเห็นทุกสิ่งและแม้จะมีหูของผู้คนเล่านั้นหลายแสงข้างแต่ก็ไม่มีข้างใดที่ได้ยินเสียงของทุกเสียง ไม่มีใครมองเห็นพวงมาลัยดอกมะลิที่เหี่ยวเฉาในมือของเด็กน้อย ไม่มีใครได้ยินเสียงคำว่า เจ็บ ที่ผ่านออกมาจากห้องเบอร์13ของเด็กน้อย และไม่มีแสงไฟใดที่จะขจัดความมืดบนเส้นทางกลับบ้านของเด็กน้อยเพื่อให้เธอได้กลับไปบอกกับคนรอบข้างอย่างภาคภูมิใจว่าวันนี้เธอขายพวงมาลัยได้หมดและพร้อมที่จะได้รับคำชมจากพวกเขา 
							Tikenso the X-Laws