5 กุมภาพันธ์ 2547 17:30 น.
WYSIWYG
วางเก้าอี้แล้วยืนขึ้นไปย่ำ
จับเชือกทำบ่วงบาศก์พาดกิ่งไม้
ขอลาทีความจนทนทำไม
ตอนลำไยเพาะขายได้เงินเอย
3 กุมภาพันธ์ 2547 18:16 น.
WYSIWYG
คงเพราะฉันคึดถึงเธอมากไป
มองอะไรก็คล้ายๆจะเห็นหน้า
แถมฝันถึงทุกครั้งที่หลับตา
ได้ยินเสียงเรียกเข้ามานึกว่าเธอ
3 กุมภาพันธ์ 2547 18:14 น.
WYSIWYG
รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่ได้รัก
แค่หยุดพักรักษาใจก็แค่นี้
พอหายดีก็คงจะลืมกัน
ทิ้งความฝันของฉันแล้วจากไป
แล้วทำไมตอนนั้นถึงไม่บอก
ว่าไม่รักไม่ชอบแค่สงสาร
ปล่อยให้ฉันทนทุกข์ทรมาน
รอเวลาว่าเมื่อไรจะทิ้งกัน
2 กุมภาพันธ์ 2547 17:06 น.
WYSIWYG
ฉันไม่หวานเหมือนเจเล่
ฉันไม่เท่ห์เหมือนซอนย่า
ฉันไม่กล้าเหมือนลูกเกด
แต่ฉันเบรครักเธอไว้ไม่ทัน
ก็เพราะเธอนั้นหวานเหมือนเจเล่
ก็เธอเทห์เหมือนเจอาร์
ก็เธอกล้าเหมือนอาร์โน
จะให้ฉันห้ามใจได้ไงกัน