29 สิงหาคม 2547 18:18 น.
worthless to despair
อยากหลับฝันโดยไม่มีวันต้องตื่น
อยากลืมคืนดี ๆ ที่เธอมีให้ฉัน
อยากลืมคนที่ไม่มีเยื่อใยให้กัน
สิ่งเหล่านั้นทำไมฉันลืมไม่ลง- - ซักที
เหมือนว่าเพิ่งผ่านมาไม่นานนัก
กับความรักห่วงใยรู้สึกดี
เพราะใจมีเธอตลอดทุกนาที
ฉันคนนี้จึงลืมเธอไม่ลง - - ไม่รู้ทำไม
28 สิงหาคม 2547 17:37 น.
worthless to despair
มีใครบ้างไหมสักคนอยู่ข้างๆ
ยามอ้างว้างปวดร้างเงียบเหงาใจ
คอยดูแลซับน้ำตาคอยป้อนยายามป่วยไข้
แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จึงจะเจอเขาสักที
ใครที่นี้เหงาใจอย่างฉันบ้าง
หรือว่าว่างในใจร้างไร้ไมตรี
อยากรู้เพียงว่าเธอเหงาไหมคนดี
ตอบฉันทีถึงวิธีแก้เหงาใจ
24 สิงหาคม 2547 12:20 น.
worthless to despair
ต่อไปนี้คงยากจะรักใครสักคน
เจ็บมาหลายครั้งช้ำมาหลายหนกับคนบางคนที่ใจร้าย
อยากยู่คนเดียวไม่อยากที่จะรักใคร
แต่จะทำยังงัยให้ลืมเค้าได้สักที
ให้คนอื่นมามากจนมากมาย
แต่ตอนนี้เหลือแค่ใจที่โทรมๆ--อยู่ตรงนี้
บอกตัวเองนับจากวันข้างหน้าเวลาทุกวินาที
จะไม่มีเหลือเอาไว้ให้ใครอีกเลย-..-นอกจากตัวเอง
24 สิงหาคม 2547 12:19 น.
worthless to despair
ต่อไปนี้คงยากจะรักใครสักคน
เจ็บมาหลายครั้งช้ำมาหลายหนกับคนบางคนที่ใจร้าย
อยากยู่คนเดียวไม่อยากที่จะรักใคร
แต่จะทำยังงัยให้ลืมเค้าได้สักที
ให้คนอื่นมามากจนมากมาย
แต่ตอนนี้เหลือแค่ใจที่โทรมๆ--อยู่ตรงนี้
บอกตัวเองนับจากวันข้างหน้าเวลาทุกวินาที
จะไม่มีเหลือเอาไว้ให้ใครอีกเลย-..-นอกจากตัวเอง
8 สิงหาคม 2547 15:48 น.
worthless to despair
ก็รู้ตัวดีเสมอมา
ว่าคงมีค่าแต่น้อยกว่าใครคนนั้น
คนที่เธอยังคงรักและผูกพัน
และคงยังรอวันที่ให้เค้าคนนั้นกลับมา
ขอได้ไหมใครสักคนคอยเข้าใจ
คอยห่วงใยอยู่ไม่ไกลจากสายตา
ใครสักคนที่ทำให้รู้ว่าฉันยังมีค่า
ทุกเวลามีเธอนั้นเคียงข้างใจ........