22 พฤษภาคม 2551 20:09 น.
winterstar
ใจมันเจ็บๆ เหมือนรอยเล็บครูดผ่าน
หัวใจดวงเมื่อวาน มันแตกซ่านทุกข์ถม
เมื่อใจดวงน้อยๆ หลุดลอยไปกับสายลม
ใจก็ดิ่งจม เหมือนรักขมๆ รสกาแฟ
เมื่อหัวใจของคนไร้ซึ่งความรัก
ก็เหมือนหักปราสาทที่พ่ายแพ้
ขาดชัยชนะขาดคนเหลียวดูแล
คนที่แพ้ก็ต้องดูแลตัวเอง
หวังว่าอีกสักวันคงลุกยืนได้
กลับหมองไหม้เมื่อใครเขามิยำเกรง
ดูหมิ่นเกียรติเรา ใจนักเลง
บทเพลงกลอมใจก่อนนอนทุกคืน
อันเมื่อความรักพัดผ่านพ้นไป
เหลือไว้เพียงรอยเจ็บสุดฝืน
เจ็บแปลบด้วยรักจำต้องกล่ำกลืน
ค่ำคืนฝืนข่มหลับตา
ภาพอดีตที่ยังเคยมีสองเรา
ก่อนยังมีเขาอยู่เคียงทุกเวลา
แต่ใยไม่ลืมรักที่เคยผ่านมา
โอ้อุรา ข้าฯ นี้ตรมตรอมทุกข์ทรมา
แปลกดีที่หัวใจมีแต่ชื่อเขา
ไม่มีชื่อเรา ที่เขาเคยเรียกหา
มาวันนี้เหลือเพียงรักกับน้ำตา
มีค่าเพียงความว่างเปล่า
22 พฤษภาคม 2551 19:45 น.
winterstar
ช่องหนึ่งของหัวใจ
เก็บเอาไว้ซับน้ำตา
อีกช่องหนึ่งนั้นหนา
เก็บอุราที่ช้ำตรม
ห้องหัวใจอีกสอง
ห้องหนึ่งลองใช้ไม่สุขสม
เหลือไว้อีกห้องความขื่นขม
ทุกข์ถมท่วมใจมลายพลัน
หน้าส่วนตัว
2254
