24 มิถุนายน 2548 10:04 น.
winterstar
ดั่งดวง แก้วบาด กลางจิต
หวนคิด รำพัน ฝันหา
เศร้าหมอง ครองจิต ในอุรา
นิทรา หลับตา มิลง
ดินแดน ใดเคย ก้าวผ่าน
ร้าวราน กลางใจ ใหลหลง
สิ้นรัก หักเยื่อ มิปลง
ยังคง รักมั่น มิคลาย
แก้วร้าว ใจราน รันทด
แผลสด เจ็บช้ำ แหนงหน่าย
กรีดย้ำ ชอกช้ำ ใจกาย
แหลกสลาย ร่างกาย วิญญาณ
หลงเหลือ เพียงซาก ชีวิต
ลิขิต ชักนำ ผันผ่าน
ปล่อยล่วง เลยไป ตามกาล
พ้นผ่าน เพียงร่าง ไร้ใจ
เพียงเสี้ยว ชีวิต ที่เหลือ
เชือดเถือ แล่ลิด สิ้นไส้
เลือดเนื้อ หลั่งไหล สิ้นไป
คงสา แก่ใจ ซิ !!! เธอ
ยังชีพ อยู่ได้ ด้วยอากาศ
พินาศ สิ้นสูญ ด้วยพลั้งเผลอ
ยอมรัก ทิ้งกาย พลีเธอ
ด้วยเสนอ โดนสนอง หมองอุรา
23 มิถุนายน 2548 16:51 น.
winterstar
จากความคิดถึงสู่ความคิดถึง
เพียงคำหนึ่ง มิซึ้งกว่าคำไหน
แค่คำว่าคิดถึงจากหนึ่งดวงใจ
บอกออกไปด้วยใจรอมา
เพียงคำหนึ่ง มิอาจทดแทนค่า
ถึงความรักและห่วงใยยามนิทรา
ความห่วงหาจากข้างในสู่สายตา
เศร้าโศกายามร้างราห่างกันไกล
ด้วยดวงใจ ที่คิดถึง จึงพร่ำเพ้อ
เพียงละเมอลอยลมเล่น ก็ร่ำไห้
ร้องเรียกหา ความรัก ที่ห่างไกล
ดั่งแก้วใสให้ร้าวรวดปวดระคน
ให้เหน็บหนาว ยามต้องลมผิน
รวยระรินสิ้นแรง ท้อเหลือทน
เพียงคิดถึงน้ำตาไหลในบัดดล
นี่หรือคนที่คิดถึงหนึ่งคนไกล
8 มิถุนายน 2548 10:22 น.
winterstar
ก่อนเคย หวานชื่น ดื่มด่ำ
เช้าค่ำ โทรหา มิขาดสาย
เดี๋ยวนี้ แปรเปลี่ยน กลับกลาย
เธอหาย ห่างไป ไกลตา
โทรหา บอกว่า ไม่ว่าง
การงาน มากล้น หนักหนา
เจ็บไข้ ได้ป่วย ทุกเวลา
โทรหา ไม่มี สัญญาณ
ก่อนเคย กุ๊กกิ๊ก หวานแหวว
ลืมแล้ว ใช่ไหม ความหวาน
หวนคิด ถึงเรื่อง วันวาน
เนิ่นนาน จนลืม ลบมัน
วันนี้ ต้องนอน กอดหมอน
ตัวร้อน นอนซม ไหวหวั่น
สะอึก สะอื้น ทุกคืนวัน
สัญญาณ ขาดกัน ขาดใจ
หน้าส่วนตัว
909
