27 กุมภาพันธ์ 2548 14:37 น.
winterstar
ซ่อนเก็บ เจ็บปวด ที่บาดจิต
ใจคิด ครวญคร่ำ ฝันหา
เก็บใจ เจ็บปวด ทรมา
เศร้าโศกา เดียวดาย ให้อาดูร
ตื่นจิต คิดปวด ให้หนาวเหน็บ
ใจเจ็บ เก็บทน ให้สิ้นสูญ
ร้องไห้ สะอึก สะอื้น อดสู
ทนอยู่ ซ่อนหน้า ห่างตา
เจ็บอาย กายช้ำ ใจรันทด
เหลืออด เก็บกด ทุกข์หนักหนา
ผ่านคืนวัน ผ่านเดือน เลื่อนเวลา
น้ำตา ไหลริน สิ้นแรง
ซ่อนใจ ที่ช้ำ จากผู้
คงอยู่ เพียงหนึ่ง อับแสง
ดั่งดวงเดือน ได้ดารา มาขันแข่ง
อ่อนแรง ด้วยไร้ ไฟนำทาง
เดินเดี่ยว เปลี่ยวเหงา คนหนึ่ง
ไร้ซึ่ง คนรู้ใจ เคียงข้าง
จากกัน ไกลแสนไกล ใจห่าง
อ้างว่าง กล้ำกลืน ฝืนทน
วันนี้ เหลือเพียงฉัน นั้นหรือ
นั่นคือ ความจริง แห่งสากล
โลกนี้ เพียงฉัน ผู้อับจน
จากคน เสียคน มิเหลือใคร
2 กุมภาพันธ์ 2548 23:30 น.
winterstar
ใดอื่นหมื่นแสนคำ ย้ำว่า... คิดถึง
จากหนึ่ง...ถึงใครที่ห่วงหา
ย้ำเตือน...ว่ารักและคิดถึงตลอดมา
กาลเวลา...จะผันเปลี่ยนมิเปลี่ยนแปร
ย้ำจิตเตือนใจ...ในความฝัน
ว่าสักวัน...จะพบกันอีกเป็นแน่
แม้หนทางแสนไกล..จะไม่ยอมแพ้
เพียงแต่...เรามีเราเข้าใจกันเท่านั้นพอ
ยามตื่นจากห่วงฝัน ...ฉันได้สติ
ตรองตริ ว่ารักและคิดถึงเพียงฉันหนอ
ไม่มีแม้ผู้ใดใครเลยที่ฉันรอ
ใจท้อ เพราะรอเพียงเดียวดายทุกเช้าเย็น
เราตั้งเงื่อนผูกแง่ไว้...ในปมรัก
ใจสมัครผูกจิตรให้ทุกข์เข็ญ
ผูกด้วยรักเจ็บที่ใจทุกข์ลำเค็ญ
อยากจะเห็นปมเงื่อนที่ผูกใจ
อยากแก้...อยากคลาย...ให้ลืมสิ้น
แทบแดดิ้น...เมื่อใจติดคิดลืมได้
อกแทบแตกกายนั้นร้อนดั่งสุ่มไฟ
โดนเผาไหม้ด้วยเพลิงรักที่สุ่มทรวง
เพราะเงื่อนไขในความรักที่ปรารถนา
หลงมัวมาใจเริงเล่นมิพ้นบ่วง
เลิกคาดหวังตั้งแง่ปม หยุดหลอกลวง
หยุดเป็นห่วงดวงใจตนพ้นทรมาน
หน้าส่วนตัว
1047
