6 พฤษภาคม 2548 13:37 น.
winterstar
ณ ราตรีหนึ่งกับตัวฉัน..
นอนนับวันเวลาที่ผันผ่าน
ว่าเมื่อใด จะล่วงพ้นราตรีกาล
คืนฝันหวานวันเก่า-เก่าย้อนรำพัน
ณ คืนหนึ่งกลางฤดูฝนช่ำ
ให้ดื่มด่ำสุขล้ำในคืนฝัน
มีสองเราแนบชิดสนิทกัน
ทุกคืนวันมิฝันเปลี่ยนเป็นสุขใจ
ณ คืนหนึ่งกลางฤดูหนาว
ทำให้สาวนอนหนาวเริ่มฝันใฝ่
เรื่องสองเราจะดำเนินไปเช่นไร
ทบทวนใจถึงเรื่องราวของสองเรา
ณ คืนหนึ่งในฤดูร้อนให้อ่อนจิต
เรื่องที่คิดในกาลก่อนช่างโง่เขลา
กลับทำร้ายจิตใจไม่บรรเทา
ไม่มีเขาดั่งคืนก่อนที่ผ่านมา
ณ คืนนี้ มีเพียงฉันกับความเหงา
เพียงแค่เงาความคิดถึงและห่วงหา
ฉันร้องไห้ทั้งกรีดร้องพร้อมน้ำตา
ผ่านล่วงมา นานนับปี มิลืมมัน
4 พฤษภาคม 2548 02:21 น.
winterstar
แอบสบสายตาน้องมาเนิ่นนาน
ให้หวาดหวั่นไหว ในอกนี้
ด้วยนวลน้องที่หมายปองคนดี
มิมีหญิงใดเปรียบเทียบน้องนาง
ทั้งอกเอว ส่วนสัด ที่เหมาะสม
แม่เอวกลม อกอิ่ม ดั่งฟ้าสร้าง
ให้ฝันหา ยามหลับใหล ถึงนวลปรางค์
ให้อ้างว้าง ยามคิดถึง ตรึงอุรา
อยากแนบนอน หนุนตักแม่ขวัญยืน
ให้ใจชื่น หากได้เคียงสมใจปรารถนา
มิหวั่นสิ่งใด-ใดในโลกล้า
มิโสภากว่านวลน้องให้ครองใจ
ให้ติดตรึงแนบนิดชิดสมร
แม่บังอรเอวกลมภิรมย์ใคร่
เจ้ายอดชู้คู่เคียงแม่ขวัญใจ
ให้ใฝ่ฝัน ให้อิ่มใจ ยามได้ยล
26 เมษายน 2548 11:30 น.
winterstar
ทิ้งรักร้าง กลางใจ ให้ไกลห่าง
ขออ้างว้าง เดียวดาย ณ ตรงนี้
ขออำลา จากไกล จากคนดี
จบตรงที่ ทางแยกเดิน ของหัวใจ
เธอแสนไกล จากไกล สุดมือคว้า
ดวงดารา เหลื่อมลับ หลับใหล
แสงอาทิตย์ สาดล่อง ผ่องอำไพ
ระรอกคลื่น ครรไล ไกลเกินยล
หวานล่ำ คำชื่น ที่เคยปาก
ที่เอกอ้าง เอยโอษฐ์ ให้สับสน
ให้อาดูร เดียวดาย ในสายชล
ให้หมองหม่น คนรัก ที่จากไกล
ต้องพลัดพราก ไกลห่าง ขุนเขา
ดั่งสองเรา แยกทาง หรือไฉน
ห่างเพียงกายแต่ใจยังเคียงใกล้
มิแน่ใจช่วยวานเธอตอบฉันที
/// จากข้อความของใครคนหนึ่ง///
รู้นะว่าอยากคุย
รู้นะว่าเหงา
แต่ฉันคงไม่สามารถดูแลเธอและทำทุกอย่างตามที่เธอต้องการได้
ฉันเองก็เหนื่อยเป็นเหมือนกัน
/////.อยากบอกว่าขอโทษนะ../////
.จากคนแสนงอน..
26 เมษายน 2548 10:42 น.
winterstar
อย่ามองเห็น ฉันเป็น ดารา
ฉันควรค่า แค่ไหน ฉันรู้
มิใช่ นางฟ้า งามหรู
มิเคียงคู่ เจ้าชายอัศวิน
เพียงนาง ก้นครัว มิน่ามอง
หน้าหมอง กรำเหงื่อ ส่งกลิ่น
มิหอมยั่วยวนรวยระริน
หากินเช้าค่ำประทังไป
เพียรงานหนักเบาแลกเงิน
มิขวยเขินงานใด-ใดที่ทำได้
สุจริตเพียรทำดีมิเกรงภัย
ฉันทำได้มิขายศักดิ์แลกเงินตรา
ฉันมิใช่เพชรงามล้ำเลอค่า
ก็แค่ป้า แก่-แก่ ใช่นางฟ้า
เพียงนางงามในครัวชั่วเวลา
มีค่ายามเธอเหนื่อยให้อิ่มกาย
//-----------------------//
หญิงคนนี้ไม่ใช่อื่นใด.แม่เราเอง.
แม่ไม่ใช่คนสวย (ก็แค่หน้าตาดีธรรมดาๆ)
แม่ไม่ใช่คนใจดี เหมือนนางฟ้า (ขี้บ่นอีกต่างหาก)
แต่แม่ก็ทำให้เราอิ่มและอบอุ่นได้เสมอ
รักแม่ นะ.
//----------------------//
20 เมษายน 2548 18:08 น.
winterstar
ครั้งหนึ่ง เคยรัก คนเลว
ดั่งเหว ลึกล้ำ ยากไต่
เหลียวหน้า แลหลัง ไร้ใคร
จะช่วย ให้หาย เจ็บฤดี
เป็นอื่น อิ่มสุข เถอะหนา
ดวงตา ชอกช้ำ ราศี
น้ำตา อาบแก้ม พันทวี
เหลือที่ จะล้น พ้นประมาณ
เสียจิต เปลืองใจ จมทุกข์
ไร้สุข เพราะรัก ไร้แก่นสาร
เขาหลอก ลวงรัก เจ็บนาน
พ้นผ่าน เพียงร่าง ไร้ชีวิน
เพียงลิ้ม รสรัก ความอร่อย
หากปล่อย ใจผ่าน อาจสิ้น
ไร้ชีพ ฝั่งร่าง ผ่านดิน
เพียงลิ้ม รสรัก มิอาจลืม
กลิ่นรัก หอมหวาน ยวนยั่ว
หวาดกลัว แล้วรัก ใดอื่น
พอแล้ว เจ็บแล้ว ขอคืน
กล่ำกลืน ถอนรัก เจียนตาย
มิหมาย รักปอง ข้องเกี่ยว
ยืนเดียว เปลี่ยวเหงา ก็ได้
เจ็บแล้ว ลาแล้ว สิ้นอาย
รักสลาย จากใจ ตลอดกาล
หน้าส่วนตัว
1076
