19 พฤษภาคม 2548 11:42 น.
winterstar
เมืองกว้าง แสงไฟ สาดส่อง
ทั่วท้อง ฟ้าไกล กลับไม่เห็น
พานพบ ผู้ใด ซ่อนเร้น
เชกเช่น ดั่งเทพ มนตรา
จันทรา กลบแสงเรืองรอง
ไฟส่อง บดบัง ทั่วล้า
มายา อาบแสง จันทรา
ยั่วอุรา ยามมอง ผ่านไป
ให้คิดถึงบ้านยามนอน
คำแม่สอน ก่อนนอนจำได้
ตั้งใจเรียน เขียนอ่านเพียรไว้
เติบใหญ่จักได้เป็นนายคน
แม้จน แม่จักทนสู้ แม้ต้องกู้
เพื่อให้ลูกนั้น มิขัดสน
เพื่ออนาคต ของลูกสู่ปัญญาชน
แม่จำทน ผ่อนกู้ส่งลูกเรียน
18 พฤษภาคม 2548 10:21 น.
winterstar
ยิ้ม-ยิ้ม ที่เห็น เพียงแกล้ง
แสร้งลวง หลอกล่อ หลอนจิต
ครวญให้ ใฝ่ผัน เก็บคิด
ยึดติด สิ่งใด ควรคน
ฉันรู้ เธอเพียง แค่เหงา
คนเศร้า ทนทุกข์ สับสน
หาทาง แก้ไข หลุดพ้น
เพียงคน แก้เหงา เข้าใจ
รู้ดี ว่ามิ ได้รัก
ทอถัก ผูกพัน รักใคร่
แต่แล้ว รักเปลี่ยน ผันไป
เจ็บใจ เราเพียง ตัวปลอม
เมื่อเธอ หายเจ็บ เหินห่าง
รักร้าง เพียงเรา ตรมตรอม
พ้นผ่าน เวลา สุกงอม
รักย่อม ผันผ่าน ตามกาล เวลา
16 พฤษภาคม 2548 13:31 น.
winterstar
แค่อยากรู้ว่าฉันเป็นใคร
อยู่ตรงไหน ของหัวใจเธอ
ให้อยู่ที่ไหน หรือเมื่อใจพลั้งเผลอ
เพียงแค่พบเจอ ยามที่เธออ่อนไหว
ให้เป็นคนครึ่ง-ครึ่ง กลาง-กลาง
แค่อารมณ์อ้างว้าง แค่บางเวลาใช่ไหม
นี่หรือที่เรียกว่ารัก ฉันไม่เข้าใจ
ตอบได้ไหมว่าฉันเป็นใครในหัวใจเธอ
-=^-^=-
9 พฤษภาคม 2548 10:58 น.
winterstar
เพื่อนจ๋า เจ้าน้ำตาเพื่อนของฉัน
เป็นเพื่อนกันยามนอนหรือยามตื่น
เพื่อนน้ำตา ไม่จากไกล ไปที่อื่น
แม้วันคืนจะผ่านไปไม่ทิ้งกัน
เพื่อนจะมายามที่ฉันนั้นเศร้าหมอง
มานั่งมอง อยู่เป็นเพื่อนไร้สุขสันต์
ไร้ชีวิต ไร้วิญญาณ ในคืนวัน
เป็นเพื่อนกันยามเศร้าหมองมิห่างไกล
เจ้าเพื่อนเกลอ จะอยู่เคียงยามฉันเศร้า
ยามฉันเหงา เจ้าจะมาอยู่เคียงใกล้
ยามท้อแท้ เจ้าจะมาอย่างเร็วไว
แม้ร้อนใจ เจ้าก็มาไม่เกี่ยงงอน
เจ้าคือ เพื่อนยามฉันไม่มีใคร
คือแรงใจยามไม่เหลือใคร เจ้าเพียรสอน
ให้เข้มแข็ง ไม่ย่อท้อ ไม่ใจอ่อน
ให้มองย้อนในเรื่องเก่า คืนและวัน
เตือนสติให้ ฉันได้ยั้งคิด
เจ้าเป็นมิตร ยามที่ใครนั้นเปลี่ยนผัน
ยามไร้คนเข้าใจ ในสิ่งฝัน
เป็นเพื่อนฉัน ไม่เคยเปลี่ยนเลยสักครา
เจ้ามาหายามที่ฉันนั้นสับสน
และหมองหม่น จนแทบเจียนจะบ้า
เจ้าจากไป ยามสุขใจ ในทุกครา
เจ้ากลับมา ยามร้อนใจ แปลกเหลือเกิน
6 พฤษภาคม 2548 13:37 น.
winterstar
ณ ราตรีหนึ่งกับตัวฉัน..
นอนนับวันเวลาที่ผันผ่าน
ว่าเมื่อใด จะล่วงพ้นราตรีกาล
คืนฝันหวานวันเก่า-เก่าย้อนรำพัน
ณ คืนหนึ่งกลางฤดูฝนช่ำ
ให้ดื่มด่ำสุขล้ำในคืนฝัน
มีสองเราแนบชิดสนิทกัน
ทุกคืนวันมิฝันเปลี่ยนเป็นสุขใจ
ณ คืนหนึ่งกลางฤดูหนาว
ทำให้สาวนอนหนาวเริ่มฝันใฝ่
เรื่องสองเราจะดำเนินไปเช่นไร
ทบทวนใจถึงเรื่องราวของสองเรา
ณ คืนหนึ่งในฤดูร้อนให้อ่อนจิต
เรื่องที่คิดในกาลก่อนช่างโง่เขลา
กลับทำร้ายจิตใจไม่บรรเทา
ไม่มีเขาดั่งคืนก่อนที่ผ่านมา
ณ คืนนี้ มีเพียงฉันกับความเหงา
เพียงแค่เงาความคิดถึงและห่วงหา
ฉันร้องไห้ทั้งกรีดร้องพร้อมน้ำตา
ผ่านล่วงมา นานนับปี มิลืมมัน
หน้าส่วนตัว
1112
