20 เมษายน 2548 00:35 น.
winterstar
เดือนลับดับหายจากขอบฟ้า
ดวงดาราต่างหลบไปอยู่ไหนหนอ
ลมเย็นย่ำค่ำคืนนี้ ที่เฝ้ารอ
เหตุใดหนอ ต่างลี้หน้าห่างหายไป
เหลียวหาคนที่รู้ใจ อยู่ไหนเล่า
คนใจเศร้า เพราะเฝ้ารอ เธออยู่ไหน
ต้องกรีดร้อง ดั่งคนบ้าหรืออย่างไร
เหตุไฉน จึงเจ็บปวด ทุกข์ระทม
เพียงวอนจันทร์ บอกกับเธอ สักครั้งหนึ่ง
เป็นคำซึ้ง ฝากดวงดาว ผ่านสายลม
เช่นคืนเดิม ที่สองเราได้สุขสม
แม้ขื่นขม ก็ยังรัก เพียงแต่เธอ
รู้ดีว่า ค่ำคืนนี้ มีเพียงฉัน
ต่อไปนั้น ก็เพียงฉัน สม่ำเสมอ
เพียงเดียวดาย ที่รอคอยแต่เพียงเธอ
ที่พร่ำเพ้อ เพราะรักคงมิผันไป
นั่งมองฟ้า ดูดารา และจันทร์จ้า
เด่นทั่วหล้า ท้องนภาชลาศัย
สะท้อนเด่นเห็นดวงจันทร์ที่แสนไกล
แต่ไร้ใครเคียงข้างกัน เช่นคืนเดิม
19 เมษายน 2548 23:38 น.
winterstar
ข้างหลังภาพนั้น คือฉันผู้ถ่าย
นอนร้องไห้ถ่ายภาพเธอคนรัก
นอนดูเธอจากด้านหลังใจช้ำหนัก
เพราะคนที่เรารักเขาไม่รัก ต้องทำใจ
ได้แต่ถ่ายภาพเธอจากด้านหลัง
และเก็บงำความรู้สึกต่าง-ต่างไว้
จะร้องไห้หรือเสียใจมากเพียงใด
เก็บเอาไว้ไม่อาจบอกไป ให้ได้ยิน
รู้ตัวดีว่า ฉันเป็นได้แค่นี้และแค่ไหน
ก็เข้าใจว่าไม่อาจแทนที่ใครใด-ใดทั้งสิ้น
เจียมตัวตนเป็นคนรักตามที่เธอให้เคยชิน
เพียงสูดกลิ่นแห่งรักไป ใช่ลิ้มรสมัน
เป็นได้แค่นั้น แค่คนคั้นกาลเวลา
แค่เพียงผ่านมา ให้เธอได้สัมผัสรักจากฉัน
ได้เรียนรู้ว่าความรักเจ็บนัก ถ้าไม่มีใจให้กัน
เพียงคำนั้นรักสร้างได้และทำลายหัวใจคน
ท้อแท้หมดหวังสิ้นกำลังแรงใจ
แต่ฝืนยิ้มไปไม่อาจบอกถึงความสับสน
กลัวเหลือเกิน หัวใจนั้นยังมิอาจทานทน
ขาดคนในภาพจากคนข้างหลังที่ยังอาลัยเธอ
12 เมษายน 2548 10:47 น.
winterstar
เคยรู้สึกไหม
ว่าการรอคอยอะไรบางอย่าง
โดยที่ไม่รู้ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร
มันทรมานนะ
เคยรู้สึกรึเปล่า
บางครั้งเวลาที่เราคิดถึงคนที่เรารัก
ทำไมมันทำให้เราเศร้าได้ขนาดนี้
เพราะเราไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง
ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร
การตัดสินใจจะเป็นแบบไหน
บางครั้ง
เราอยากทิ้งทุกสิ่งเอาไว้
หยุดการรอคอยทุกอย่าง
แล้วเดินหนีจากไป
แต่หัวใจ
กลับกระซิบบอกเราว่า
พรุ่งนี้มันอาจจะดีก้อได้นะ
เรานิ่งคิดกับตัวเอง
เราควรจะเลือกทางไหน
เราควรจะรอ
หรือ
หยุดการรอคอยที่แสนทรมานนี้ซะที
เราตอบตัวเองไม่ได้
และเหนื่อยเกินกว่าที่จะพยายามหาคำตอบต่อไป
---->>>>----
รอคอย ค้นหา หัวใจ
ทำไม ยิ่งใกล้ ไกลห่าง
หัวใจ อ่อนแรง หลงทาง
อ้างว้าง ทรมาน เหลือเกิน
๐๐-------เจ็บใด ไหนอื่น จะเท่า
๐๐-------ใจเศร้า คอยใคร ห่างเหิน
๐๐-------หยุดรอ คอยใจ ร่วมเดิน
๐๐-------เผชิญ หรือจะ แยกทาง
เหนื่อยล้า รอคอย เธอมา
น้ำตา หลั่งไหล ไกลห่าง
ไร้จุดหมายและปลายทาง
ปล่อยวาง ให้มัน เป็นไป
11 เมษายน 2548 16:00 น.
winterstar
ครั้งหนึ่ง ความรัก ทำร้าย
เสียใจ กับอดีต ขื่นขม
ใจช้ำ ความเก่า ระทม
อกตรม เพราะจำ มิคลาย
..เพียงอดีต เคยผ่าน จำจด
..มิลด หรือลืม รักได้
..ผ่านปี ผ่านวัน ผ่านใจ
..เก็บไว้ คิดถึง ทำไม
ความช้ำ คราวก่อน ย้อนเจ็บ
เพราะเก็บ จำไว้ ใช่ไหม
ลืมมัน ให้สิ้น พ้นไป
เสียใจ เจ็บจำ ซ้ำเติม
..เพียงเห็น เธอเขา เคียงข้าง
..อ้างว้าง เพียงฉัน คนเดิม
..น้ำตา ไหลริน รดเพิ่ม
..เจ็บเดิม เจ็บใจ จำทน
ลืมซิ ลืมเขา ให้ได้
เสียใจ ร่ำไป ทุกข์ถม
เจ็บใจ ปวดร้าว ระบม
เพราะจม ทุกข์เดิม เพิ่มอาย
..ร้องไห้ ใครจะ รู้บ้าง
..อ้างว้าง เปล่าเปลี่ยว เดียวดาย
..ร้องไห้ ปานจะ ชีพวาย
..ดั่งด้าย ขาดดิ้น สิ้นแรง
อ่อนอ่อน โรยริน สิ้นเยื้อ
ดั่งเชื้อ ไฟสุ่ม สิ้นแสง
ร้อนรุ่ม ราคะ กลั่นแกล้ง
ยื้อแย่ง แข่งได้ วาสนา
..ยอมรับ ความจริง สิ่งที่
..ฉันมี เพียงกาย นำมา
..เหลือเพียง สิ่งเดียว วิญญา
..มีค่า กว่าใด-ใด ทั้งปวง
8 เมษายน 2548 16:59 น.
winterstar
เจ็บอีกแล้ว กับความรัก ..ที่มี
เจ็บแบบนี้ เจ็บซ้ำ-ซ้ำ ย้ำเสมอ
มิใช่ฉัน ที่ใน..หัวใจเธอ
ที่พร่ำเพ้อ เพียงเรา เท่านั้นเอง
ก็เข้าใจว่า มิใช่คนเช่นฉัน
เพียงแค่ฝัน ว่าเป็นฉันจะได้ไหม
เพียงแค่นี้ ขอฉันเป็น คนของใจ
จะได้ไหม แค่ฝันถึง เธอก็พอ
ฉันคือคน ที่ไม่ใช่ ในใจเธอ
ย้ำเสมอ ว่าไม่ใช่ คนในฝัน
เจ็บทุกครั้ง ย้ำคำนี้ อยู่ทุกวัน
แม้เพียงฝัน ยังเจ็บปวด มิลืมเลือน
หน้าส่วนตัว
1101
