10 พฤศจิกายน 2550 21:53 น.
windsaint
วาดฝัน
หยิบปากกาด้ามน้อยมาร้อยเรียง
คิดถึงเสียงพริ้วไหวของใครหนอ
ลมอุ่นอุ่นกรุ่นไอไล้เคลียคลอ
ให้ใจพอได้เย้ากระเซ้าตัว
จับปากกาด้ามนั้นลงวาดเขียน
เรื่องที่เพียรคิดไว้อยู่ในหัว
คือความฝันอันยิ่งใหญ่ไม่เกินตัว
ประกาศทั่วให้โลกรู้อยู่เต็มไป
กรีดปากกาเป็นภาพที่วาดฝัน
เรียนรู้มันมากมายหายสงสัย
ว่าชีวิตลิขิตเองเก่งก้าวไกล
อย่าท้อใจเปลี่ยนแปลงตามแรงลม
วาดปากกาต่อไปไม่ย้อท้อ
ต้องไปต่อแม้เรื่องราวจะคราวขม
ต้องสู้ต่อแม้จะพบกระทบตรม
ไม่ระทมจมจิตตรมติดทรวง
ปลายปากกาอาจสะดุดหรือหยุดบ้าง
อาจมีห่างมีเบี้ยวเลี้ยวเป็นห้วง
อาจมีทางวกวนที่คนลวง
แต่ไม่ล่วงล้ำลึกให้สึกไป
สุดปากกาจะมีภาพที่งามงด
หนึ่งหมึกหยดสีภาพที่สาดใส่
ประดุจดังภาพรักที่ปักใจ
ไม่มีใครงามเปรียบเทียบภาพเธอ