25 สิงหาคม 2547 21:58 น.
windsaint
เพราะ.. ขาด.. เธอ..
เพราะมันหนาวที่ใจขาดไออุ่น
เพราะว้าวุ่นที่ใจมันไหวหวั่น
เพราะขาดคนเอาใจห่วงใยกัน
เพราะทุกวันขาดใจเพราะไร้เธอ
ขาดลมเย็นปลอบให้เมื่อใจร้อน
ขาดหมอนนอนหนุนให้เมื่อใจเผลอ
ขาดผ้าห่มคลุมไว้หนาวใจเจอ
ขาดตัวเธอห่มให้หัวใจเรา
เธอใช่ไหมทำให้ใจลืมความหนาว
เธอใช่ไหมให้ทุกคราวลืมความเหงา
เธอใช่ไหมทำให้ใจลืมความเศร้า
เธอใช่ไหมทำให้คำว่า เรา เป็นคำว่า รัก
16 สิงหาคม 2547 13:19 น.
windsaint
ทำไมไม่ใช่ฉัน
เห็นเขาเดินเคียงคู่อยู่เคียงกัน
หัวใจฉันก็เจ็บเหน็บปวดร้าว
เธอคิดถึงแต่เขาเข้าทุกคราว
ใจจึงหนาวจึงบาดเพราะขาดเธอ
เฝ้าแต่ถามตัวเองอยู่เรื่อยเรื่อย
ที่ทนเมื่อยเหนื่อยประจำทำเสมอ
แต่ผลลัพธ์กลับคืนฝืนจำเจอ
เหมือนเบลอเบลอเธอไม่จำที่ทำมา
ที่เฝ้าตามถามอยู่ดูคำเดิม
ไม่ได้เพิ่มอะไรไปมากกว่า
คำซ้ำซ้ำจำสนิทติดสองตา
คำถามว่า ทำไมไม่ใช่ฉัน?
ทำไมต้องเป็นเขาเราต้องเจ็บ
ทำไมเก็บเขาไว้ไม่เป็นฉัน
ทำไมเขาดีจนคนสำคัญ
ทำไมไม่ใช่ฉันนั้นข้างเธอ
ต้องน้อยใจในชะตาฟ้ากำหนด
ให้รักหมดทั้งใจให้เสมอ
แต่คนรับกลับไม่สนคนเบลอเบลอ
ก็เพราะเธอรักเขา แต่ฉันนั้นรักเธอ
15 สิงหาคม 2547 00:43 น.
windsaint
เพราะ
เพราะความรักที่มีไม่เหือดแห้ง
ยังรุนแรงยังอยู่ไม่ห่างหาย
ยังมีเธออยู่ในใจไม่เสื่อมคลาย
คำสุดท้ายยังรักไม่เปลี่ยนไป
เพราะหัวใจมีเธอไม่แปรเปลี่ยน
ยังวนเวียนที่เธอไม่ไปไหน
ก็ยังรักยังอยู่เต็มหัวใจ
คงเหลือใครคนนี้ที่มีเธอ
เพราะว่าใจใครบางคนมีล้นเหลือ
ยังมีเผื่อเอาไว้ให้เสมอ
ใจทั้งใจมอบให้ไม่เคยเบลอ
ยังละเมอให้เธออยู่เรื่อยไป
เพราะว่าหนึ่งคนนี้ไม่มีอื่น
เพราะยังชื่นยังหวานไม่หวั่นไหว
เพราะยังรู้ว่ารักไม่ใช่ใคร
เพราะยังให้ใจรักเธอคนเดียว
แม้ว่าเธอจะมีใครคนไหนอยู่
แม้ว่าเธอไม่เคยรู้ใจโดดเดี่ยว
แม้ว่าเธอไม่เคยเห็นใจจริงเชียว
แต่ใจเดียวดวงนี้นั้นมีเธอ
2 สิงหาคม 2547 16:46 น.
windsaint
น้ำตา
อยากจะมีน้ำตาที่หลั่งริน
หลังจากที่ได้ยินเรื่องราวนั้น
ที่ทำให้เจ็บช้ำรับไม่ทัน
แต่กลับกันฉันไม่มีแม้น้ำตา
รู้ว่าเศร้าเจ็บช้ำยังจำได้
พูดออกไปยินดีพร้อมสีหน้า
แต่ลึกลึกมันเจ็บร้าวเกินเยียวยา
แต่น้ำตามันตกในหัวใจ
เพราะคำว่าเพื่อนมันยังคงค้ำคอ
เกินจะต่อถ้อยคำน้ำใสใส
ก็น้ำตาไม่หลั่งไม่รู้ทำไม
สงสัยร้องไห้จนไม่มี
ก็น้ำตาที่มีมันแห้งเหือด
เหลือเพียงเลือดที่จะไหลให้ไม่หนี
เพราะน้ำตากับคำว่ารักของคนนี้
มันไม่มีเพราะให้ไปจนหมดใจ
2 สิงหาคม 2547 01:14 น.
windsaint
เจ็บ
ฟังน้ำเสียงที่รื่นเริงมีความสุข
แต่น้ำคำกลับรุกไปสุดขั้ว
เพียงน้ำตาไม่หลั่งออกจากตัว
เพราะว่ากลัวน้ำใจไหลหมดแรง
รู้ว่าซักวันต้องเป็นแบบนี้
แต่พอเกิดทันทีใจมันก็แสลง
ก็อยากจะเอื้อมคว้าไว้จนสุดแรง
แต่แสดงอะไรออกไปไม่ได้เลย
เพราะภายนอกต้องทำเป็นเพื่อนที่ดี
เป็นคนที่ยังอยู่ต้องวางเฉย
แต่ภายในมันร้าวไม่เหมือนเคย
คงได้แค่เอ่ยบอกไปว่ายินดี
เหมือนน้ำเสียงจะดีจะอดกลั้น
แต่ข้างในนั้นเจ็บปวดขนาดนี้
บาดแผลลึกบาดลงไปไร้ใยดี
คงต้องเก็บคำคำนี้ว่า รักเธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟwindsaint
หน้าส่วนตัว
1014
