14 กันยายน 2546 15:37 น.
windsaint
ห่างไกล
ทำได้เพียงแค่มองเธอห่างห่าง
เพราะที่ว่างข้างเธอไม่มีเหลือ
แม้ที่ว่างข้างฉันจะเหลือเฟือ
แต่ทุกเมื่อเธอไม่เคยจะสนใจ
แม้ที่ว่างข้างเธอจะพอมี
แต่เหลือที่จะฝ่ากำแพงใหญ่
ฉันก็แค่คนเดินดินไม่มีใคร
จะเอาอะไรที่ไหนฝ่ากำแพง
ได้แค่เพียงมองเธออยู่ห่างไกล
แต่หัวใจก็ไม่เคยเสแสร้ง
พยายามทำเพื่อเธออย่างเต็มแรง
จะแสดงอย่างไรให้หันมา
ถึงเป็นได้แค่คนที่มีใจ
ถึงไม่ใช่คนที่เธอมองหา
แต่ก็มีความจริงใจในแววตา
ที่จะบอกให้รู้ว่าฉันรักเธอ
ทำได้เพียงรักเธอให้ดีที่สุด
ใครจะฉุดรั้งไว้ใจก็เผลอ
ยังเฝ้ารอเครื่องบิน(เครื่องเดิมๆ)ที่อยากเจอ
เพราะยังเป็นคนที่รักเธอสุดหัวใจ
14 กันยายน 2546 15:03 น.
windsaint
ดาวกับเดือน
มองดูจันทร์รำพึงหนึ่งอาวรณ์
ส่งสะท้อนหัวใจให้คิดหวน
เดือนมีดาวนับพันให้รัญจวน
แต่แล้วล้วนเหลือเดือนไร้เพื่อนเคียง
เปรียบที่ตัวมีล้นคนรู้จัก
แต่น้อยนักหาใครที่ไม่เถียง
คอยรับฟังคอยเอื้อเฟื้อเมื่อนอนเตียง
มีแต่เพียงเพื่อนกินจนสิ้นใจ
ขาดเพื่อนแท้คอยเตือนให้เพื่อนรู้
เหมือนเดือนดูขาดดาวสกาวใส
ยามแรมค่ำขาดคนมาสนใจ
หรือมีใครใดรู้อยู่เคียงกัน
หรือมีใครคอยเป็นเช่นฉันท์เพื่อน
หรือมีใครคอยเตือนเพื่อนอย่างฉัน
หรือมีดาวดวงใดให้ผูกพัน
แต่คืนนั้นหรือคืนนี้ไม่มีใคร
หรือเธอรู้คืนนี้ที่ดาววาววับ
หรือเธอนับดาวเดือนเป็นเพื่อนไหม
หรือคืนนี้มีฉันจนวันใด
แต่หัวใจฉันนี้มีแค่เธอ