25 เมษายน 2546 22:32 น.
windsaint
สงคราม...ข้ามชาติ
สื่อกระแสแห่โหมโถมกระหน่ำ
วิกฤตซ้ำนำชาติให้ขาดหาย
หลงมอมเมาเยาวชนจนตาลาย
หวังทำร้ายหมายปรายกำราบคน
เปิดทีวีนี่เสพเอฟโฟร์โซน
สื่อตะโกนโพนทะนาให้น่าสน
แสนวิเศษเด็ดดวงลวงผู้คน
หลงใหลจนคนหลงที่ตรงใจ
คือสงครามข้ามชาติอุกอาจรุก
ส่งสื่อบุกทุกบ้านร้านเรือนไหน
ละครดังคลั่งดีมีกำไร
เงินก็ไหลไปรั่วทั่วแผ่นดิน
เดินตามอย่างต่างชาติองอาจหาญ
ผู้รุกรานผลาญเมืองปราชญ์เปรื่องสิ้น
ยกย่องย่ำค้ำชูดูจนชิน
แล้วแผ่นดินสินเชื่อเหลือให้ใคร
จะชาติไหนไม่รู้อยู่ที่เธอ
จะจับเจอเธอไม่ขาดว่าชาติไหน
จะชาตินี้ปีหน้าหรือว่าไร
จะชาติใดใจรักปักนวลปราง
24 เมษายน 2546 23:36 น.
windsaint
สงคราม...เยาวชน
หลงงมงายตามก้นชนชาติอื่น
มิอาจยืนด้วยกายขายศักดิ์ศรี
เขาเหยียดหยามย่ามใจไทยไร้ดี
จึงไม่มีแรงดึงซึ่งคนไทย
หลงกระเป๋ายี่ห้อพ่อของฉัน
หลงแฟชั่นตามโลกโศกสมัย
หลงตามเรื่องแต่งตัวมัวหลงไป
หลงจนไทยไร้ชาติขาดผู้นำ
ซื้อของง่ายหลงตามนามสินค้า
ลองหันมาไทยแลนด์แทนดีล้ำ
สั่งจากนอกเลิศหรูดูไทยทำ
จะไม่จำเป็นหนี้ขี้ข้าใคร
ลุ่มหลงเลือกต่างคนปนชีวิต
ตามญาติมิตรตามฝรั่งพังยิ่งใหญ่
ตามคนอื่นตามกันมันเข้าไป
ทิ้งชาติไทยไม่เหลือเพื่อแผ่นดิน
รักมากกว่าเยาวชนคนไหนไหน
รักสุดใจให้ไปไม่หมดสิ้น
รักจากใจคนจนคนเดินดิน
รักถวิลสุดรักนักนวลปราง
24 เมษายน 2546 00:19 น.
windsaint
สงคราม...สงคารม
เศษกระสุนถ้อยคำที่ชำแรก
เป่าเข้าแทรกแหวกว่ายทำลายสิ้น
สาดแต่โคลนโค่นเขามาเป่าดิน
ด้วยเล่ห์ลิ้นปลิ้นปลอกทั้งหลอกลวง
เหนี่ยวคำพูดฆ่าซ้ำกระหน่ำซัด
ไกสะบัดซัดวาบที่จาบจ้วง
คารมร้ายหมายซัดสะบัดทรวง
ให้หล่นร่วงพ่วงเผยดังเคยมา
แทงบาดลึกลงล้ำด้วยคำยัด
สืบประวัติซัดข่าวทั้งกล่าวหา
แทงด้วยมีดกรีดผ่าด้วยบาทา
ไม่เหลือค่าท่าไร้คนใกล้ตาย
ระเบิดฆ่าแหลกเหลวเป็นเปลวเถ้า
เศษเขม่าเถ้าถ่านมิทานหมาย
วูบวาบร้อนห่อนเย็นมิเซ่นตาย
ถูกทำลายหายชื่อระบือนาม
ฝ่าสงครามข้ามรักพิทักษ์เจ้า
มัวนั่งเฝ้าเว้าวอนมีอ้อนหวาม
รักระบือลือเทศทุกเขตคาม
รักทุกยามนามหวนแม่นวลปราง
23 เมษายน 2546 00:23 น.
windsaint
สงคราม...หวัดมรณะ
คือสิ่งร้ายทำลายให้สาบสูญ
ล้างไพบูลย์พินาศให้หวาดหวั่น
คร่าชีวิตฆ่าวิญญาณผลาญชีวัน
เพื่อลงทัณฑ์ล้างมนุษย์สุดเจริญ
ไวรัสน้อยส่งมาฆ่าไม่เว้น
ทุกคนเป็นเช่นเหยื่อเมื่อฉุกเฉิน
เก็บวิญญูผู้คนจนเพลิดเพลิน
ไม่บังเอิญเหลือไว้ที่ใดกัน
วายร้ายกาจขนาดจิ๋วมีฤทธิ์แจ๋ว
ลีลาแพรวพราวพร่างมล้างผลัน
ปลิดชีวาคร่าคนผจญทัน
บูชายัญเหยื่อร้ายกระหายเงิน
หวัดมรณะอาจหลงปลงชีวิต
ทีละนิดปลิดค่อยไม่ปล่อยเนิ่น
เก็บรักษาเฝ้าระวังอย่าฟังเพลิน
แล้วจะเดินถูกทางอย่างยินดี
หากฉันม้วยมรณ์ไปใครจะอยู่
คอยแลดูเอาใจใส่เช่นนี้
รอแต่เธอตอบรับนับไมตรี
โปรดรักพี่ดีไหมใจนวลปราง
21 เมษายน 2546 23:44 น.
windsaint
เพชรหึง
แรงรุ่มร้อนรุมทรวงร้ายล่วงเร้า
กระทบเข้าเจ็บกายหมายสังหาร
ฝีปากคมรมกริบหยิบจิตมาร
หมายล่วงผ่านพิชิตลิขิตคน
เพชรหึงรุนแรงเข้าแทงอก
เหมือนถูกชกด้วยมีดกรีดร่างล้น
เกร็ดคำหยาบดาบประหารผลาญอกตน
หรือผู้ชนชั้นสูงเยี่ยงยูงทำ
หรือเกิดเรื่องเคราะห์ร้ายที่หมายฆ่า
อวิชชาทั้งหลายจึงหมายย้ำ
ตอกและเหยียบเทียบคนผจญกรรม
ถูกเหยียบย่ำให้ตายวายลงดิน
ด้วยถูกแรงเพชรหึงขึ้งในจิต
มีคนคิดทำร้ายมลายสิ้น
อยากสุภาพแต่เป็นแค่สุกรดิน
ไม่ใช่หินให้ใครมาทำลาย
หากแรงมาจักตอบโต้ด้วยสิ่งหยาบ
หากสุภาพจักตอบโต้ด้วยความหมาย
หากหยาบมาจักรู้สิ่งหยาบคาย
หรืออาจตายด้วยฤทธิ์แห่งแรงลม
อย่าหึงฉันเลยนะเจ้าแก้วตา
ไม่คิดหามองคนอื่นให้ขื่นขม
แค่มองเธอคนเดียวที่นิยม
แค่ได้ชมนวลปรางไม่ห่างกาย