22 กรกฎาคม 2545 18:07 น.
windsaint
มิอาจมองเพราะดวงตาจะไหวหวั่น
มิอาจฝันเพราะมันจะหวั่นไหว
มิอาจเอื้อมเพราะเธออยู่สูงไป
จึงเหลือใจที่ให้เธอก็เพียงพอ
20 กรกฎาคม 2545 18:16 น.
windsaint
นี่ตัวเรามีตัวตนอยู่หรือเปล่า
หรือแค่เงาที่ใครเขามองผ่าน
ไม่มีค่าก็มองเมินเหมือนวิญญาณ
พอต้องการเรียกใด้ดังใจ
นี่เรามีตัวตนอยู่หรือเปล่า
หรือเพียงเสาต้นหนึ่งที่ตั้งไว้
ไร้ประโยชน์ก็ขว้างก็ทิ้งไป
คิดเรียกใช้สั่งเอาตามสบาย
นี่เรามีตัวตนอยู่หรือเปล่า
หรือเป็นนุ่นบางเบาลอยเลือนหาย
จะอยู่หรือไม่อยู่ก็เหมือนตาย
เป็นเพียงสายลมบางเบาที่เขาเมิน
นี่ตัวเรามีตัวตนอยู่หรือเปล่า
หรือถูกเขาทิ้งขว้างอย่างห่างเหิน
เป็นกลุ่มควันไร้ค่าหมายังเมิน
แล้วจะเดินอยู่ทำไมให้เศร้าใจ
17 กรกฎาคม 2545 22:09 น.
windsaint
แกะตัวหนึ่งกระโดดข้ามขอบรั้ว
แกะหลายตัวกระโดดตามเป็นสาย
แกะกระโดดเป็นแถวแนวเรียงราย
แกะตัวสุดท้ายขอเป็นฉันในฝันเธอ
17 กรกฎาคม 2545 22:06 น.
windsaint
ขอบคุณฟ้าที่ส่งเธอมาให้ฉัน
ขอบคุณจันทร์ที่ส่งเธอมาให้เพ้อ
ขอบคุณดาวที่ส่งเธอมาให้เจอ
ขอบคุณเธอที่ส่งใจมาให้กัน