25 พฤศจิกายน 2545 22:21 น.
windsaint
ละเมอ...เพ้อคืน
ถึงดึกดื่นคืนนี้ไม่มีจันทร์
ส่องประชันพันดาวที่พราวพร่าง
จันทร์เรืองรองผ่องใสไม่เจือจาง
มิวายวางห่างไกลใจบรรจง
มองดวงจันทร์พันฟ้ามาน้อมนบ
ดาวบรรจบสบตาพาให้หลง
ดวงจันทร์น้อยลอยลมมาชมดง
ใจเจ้าคงสงสารนงคราญนวล
จิตเจ้าเอ๋ยเคยจำคำนี้ไหม
รักที่ให้ไปนั้นหมั่นสงวน
จงรักษาราตรีอย่ามีครวญ
ยามลมหวนควรจิตคิดรักนาง
มอบไอรักปักไออุ่นกรุ่นไอฟ้า
ผ่านสายตาสู้สายใจให้สายสล้าง
ส่งแวววับจับแวววาวคราวแววว่าง
รักนวลปรางแม่นวลใจให้เนื้อนวล
22 พฤศจิกายน 2545 22:08 น.
windsaint
คะแนน...รัก
ฉันเฝ้าหมั่นขยันทำข้อสอบ
ฉันเฝ้าตอบพากเพียรเรียนฝึกฝน
ฉันเฝ้าตามถามติดพิชิตตน
ฉันเฝ้าทนมองเธออยู่เรื่อยมา
เก็บคะแนนความดีให้เธอเห็น
เก็บคะแนนความเด่นไว้เต็มหน้า
เก็บคะแนนความเห็นใจและเมตตา
เก็บคะแนนเพื่อคำว่ารักจากใจ
อยากจะเก็บคะแนนเพื่อได้รัก
อยากรู้นักคะแนนเต็มคือเท่าไหร่
อยากบอกว่าทุกสิ่งที่ทำไป
และความรักที่ให้ไม่มีคะแนนเต็ม
เมื่อความรักของฉันที่ให้ไป
เมื่อหัวใจที่ให้ยังไม่เข้ม
เมื่อความรักที่ให้ยังไร้เนม
เมื่อคะแนนเต็มของหัวใจเป็นอนันต์
21 พฤศจิกายน 2545 17:37 น.
windsaint
เพียงเพ้อ...หานาง
หากหัวใจดวงนี้ให้มีรัก
หากใจภักดิ์ดวงนี้ยังมีหลง
หากความรักเราสองต้องปลดปลง
หากเช่นนั้นฉันคงล้มลงตาย
ในความคิดหวังเพียงแค่เสียงเธอ
ในความเพ้อหวังเธอคือความหมาย
ในความจริงฉันพร้อมจะยอมตาย
ในความรักท้าทายให้ฉันลอง
อยากบอกเธอเอาไว้ให้เธอรู้
อยากบอกให้เธอผู้ฉันจดจ้อง
อยากบอกไว้ให้คนที่ฉันมอง
อยากบอกว่าอยากครองรักกับเธอ
ฉันรักเธอรักเธอนะนวลน้อง
ฉันอยากปองเธอผู้ฉันพร่ำเพ้อ
ฉันบอกไว้ให้รู้ฉันอยากเจอ
ฉันมองเหม่อถึงเธอแม่นวลปราง
20 พฤศจิกายน 2545 17:32 น.
windsaint
พร่ำ...รำพัน
น้ำตารักหลั่งไหลมาเป็นสาย
น้ำตาชายที่เฝ้าใฝ่ลุ่มหลง
น้ำตาฉันที่เคยทรนง
น้ำตาที่เหลือคงไม่เหลือใจ
แต่เสียงใจของฉันมันร่ำร้อง
แต่เสียงใจมันจ้องจะร้องไห้
แต่เสียงฉันมันร่ำร้องบอกออกไป
แต่เสียงใดไม่เท่าเสียงลมครวญ
ลมครวญถึงท้องฟ้าคราสดใส
ลมครวญถึงหัวใจที่อยากหวน
ลมครวญถึงวันที่รัญจวน
ลมครวญถึงคราวที่เศร้าใจ
แต่บางครั้งลมเศร้าเหงายิ่งกว่า
แต่บางคราลมคิดอยากร่ำไห้
แต่บางทีลมหวนยิ่งช้ำใจ
แต่บางคราวหาใครยังไม่เจอ
ไม่เจอแม้หัวใจที่เมตตา
ไม่เจอแม้แววตาที่มองเหม่อ
ไม่เจอแม้คนดีดีที่อยากเจอ
และไม่เจอคนเช่นเธอที่ฉันรอ
ฉันรอเธอและยังคงรออยู่
ฉันรอเธอเธอผู้ที่จะต่อ
ฉันรอเธอคนเดียวที่เฝ้ารอ
ฉันรอเธอคนเดียวก็พอ...ไม่รอใคร
19 พฤศจิกายน 2545 16:59 น.
windsaint
กระทง...หลงใจ
ปล่อยกระทงใบน้อยให้ลอยน้ำ
ลอยความช้ำซ้ำเติมดวงใจนี้
ให้กระทงใบน้อยลอยดีดี
ด้วยใจที่ห่วงหาและอาทร
แต่กระทงลำน้อยกลับลอยวน
ใจสับสนเหมือนเป็นลางสังหรณ์
หากใจรักดวงนี้ต้องม้วยมรณ์
มันคงย้อนมากระทบจบที่ใจ
กระทงน้อยใกล้ล่มจมลงน้ำ
กระทงน้อยลอยต่ำเกินเอื้อมได้
ดั่งตัวเธอแม้เอื้อมยังไม่เข้าไป
มิอาจให้ใจเธอหวนกลับคืน
กลัวกระทงจะล่มจะจมน้ำ
มิเท่ากลัวใจช้ำจะขมขื่น
กลัวว่ารักจะพังมิอาจฟื้น
ฉันอยากตื่นจากฝันร้ายนี้เสียที
แต่ว่ามันไม่ใช่ความฝันร้าย
มันกลับกลายเป็นความจริงที่อยากหนี
กระทงใจล่มไร้ซึ้งชิ้นดี
ไม่เป็นที่ต้องการของใครใคร
กระทงใจเตรียมไว้ใกล้จะล่ม
มันขื่นขมระทมขนาดไหน
กระทงล่มต่อหน้าไม่เป็นไร
กระทงใจล่มทั้งพังยับเยิน
ลอยกระทงร่วมลอยหัวใจฉัน
คิดว่ามันเป็นเพียงแค่ผิวเผิน
แท้ที่จริงใจฉันนั้นหนักเกิน
จึงถูกเมินเรือล่มจมสู่ดิน
เอาหัวใจใส่ไว้ในกระทง
ใจกลับหลงทางเดินที่ขาดวิ่น
ลอยกระทงกับหัวใจที่โผบิน
ให้มันสิ้นหายไปกับธารา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟwindsaint
หน้าส่วนตัว
569
