19 ตุลาคม 2546 23:53 น.
windsaint
หัวใจ...ไร้ความสามารถ
เริ่มรู้ตัวหัวใจไร้สามารถ
เพราะว่าขาดคนดูแลคอยแก้ไข
หากมีเรื่องบางสิ่งตัดสินใจ
คงไม่ไหวให้คิดตามลำพัง
ต้องการคนดูแลไม่ให้พลาด
ไร้สามารถจะทำได้ตามหวัง
ต้องหาใครมาช่วยเสริมกำลัง
ไม่ให้พลั้งเผลอพลาดประมาทไป
เที่ยวตามหาคอยคนมาดูแล
ที่แน่แน่เป็นเธอจะได้ไหม
ช่วยตัดสินช่วยคิดเรื่องอื่นใด
เพราะหัวใจไร้สามารถถ้าขาดเธอ
เมื่อหัวใจไร้สามารถเพราะขาดรัก
ยากจะหักหัวใจจึงพลั้งเผลอ
พอหัวใจไร้สามารถก็อาจเบลอ
ขอนะเธอช่วยมาดูแลใจ
ขาดสามารถขาดรักขาดความรู้
เธอช่วยดูช่วยจำทำได้ไหม
ตอบคำถามของฉันจงมั่นใจ
เพราะอยากให้มาดูแลอย่างแน่นอน
18 ตุลาคม 2546 21:52 น.
windsaint
ผู้จัดการฉ
ตามเฝ้าหาตามองคอยส่องสอด
ขาดใครกอดคนโอบให้หายหนาว
ขาดคนคอยนั่งมองใต้แสงดาว
ขาดข่าวคราวบางคนให้เห็นใจ
คราวมองฟ้าก็ยังคงคิดถึง
มันดื้อดึงดื้อด้านเหมือนครั้งไหน
ยังดื้อรั้นรักเธอจนหมดใจ
จะมีใครบ้างไหมมาจัดการ
ใจที่ดื้อดึงดันจะหวั่นไหว
มีบ้างไหมใครคอยช่วยประสาน
ขอบางคนคนนั้นรอมานาน
ใครจะสานความรักนั้นให้เธอ
อยากตามหาคนคอยมาช่วยเหลือ
คอยโอบเอื้อค้ำจุนที่เสนอ
คอยดูแลหัวใจให้ฉันเจอ
ขอให้เธอมาเป็นผู้จัดการหัวใจ
คอยดูแลควบคุมทั้งความคิด
คอยจัดชีวิตวิธีหรือที่ไหน
คอยจัดการคอยตักเตือนด้วยห่วงใย
รับรักไว้หัวใจให้ดูแล
16 ตุลาคม 2546 22:08 น.
windsaint
เพ้อเพลิน
มีให้คิดใยไม่คิดถึงบ่วงรัด
เกี่ยวกระหวัดรัดแน่นแสนสุดหัว
บ่วงดวงใจให้รัดผูกมัดตัว
รัดเข้าขั้วลงจิตมิคิดตรอง
ใช่ว่ารักจากใจใกล้จะหมด
ยังไม่ลดแต่เพิ่มเติมคูณสอง
เพิ่มทวีที่ใจจะใคร่มอง
อยากจะปองดวงใจนี้ให้เธอ
ใช่ว่ารักครั้งนี้มีน้อยนิด
แต่เพราะคิดรักประจำสม่ำเสมอ
เตรียมบอกคำซ้ำซ้ำย้ำรักเธอ
และยังเผลอเพ้อรักจนหมดใจ
ใช่ว่ารักจากใจไร้สาระ
ใช่ว่าจะมีใจให้ใครไหม
ในเมื่อใจก็มีเพียงหนึ่งใจ
จะให้ใครถ้าไม่ใช่เอาให้เธอ
ใครจะรู้ทั้งใจนี้มอบให้
ใครจะไปสนใจว่าพลั้งเผลอ
ใครจะมองผ่านเลยก็ช่างเกลอ
ใครจะเพ้อเท่าฉันที่รักจริง
15 ตุลาคม 2546 22:26 น.
windsaint
พิสวาท
พิษที่โถมโหมแรงคล้ายแกล้งเสก
เป็นดั่งเมฆก่อตัวมัวกระหน่ำ
เป็นคลื่นรักหนักโหมด้วยโครมคำ
คอยกรีดซ้ำกระหน่ำจนหนำใจ
กายรุ่มร้อนรุมเร้าอยากแนบชิด
เหมือนโดนพิษสวาทมาสาดใส่
โดนพิษสวาทราดรดหยดสู่ใจ
พิษจึงไหลเวียนวนไม่พ้นเธอ
พิษกรีดกายกรายลึกเข้ากึกก้อง
สู่สมองไม่รับรู้อยู่เสมอ
เป็นหนึ่งใจไม่พ้นใจที่ให้เจอ
เพราะคือเธอที่หยดพิษมาสู่ใจ
พิษกระจายหมายเก็บเหน็บสมอง
แต่ใจร้องครวญคร่ำย้ำไม่ไหว
มันร้อนรุ่มรุมเร้าเข้าทรวงใน
เพราะทั้งใจถูกพิษว่ารักเธอ
ถูกแผลพิษสวาทเข้าบาดลึก
เป็นภาพนึกภาพพลั้งเข้ายังเผลอ
พิษสวาทบาดไปใจละเมอ
ทำให้ฉันรักเธอจนล้นใจ
14 ตุลาคม 2546 22:23 น.
windsaint
ตุลา
เสียงประชาร้องหาเสรีภาพ
ถูกมือปราบมือปืนเขายิงใส่
สัญลักษณ์ต้นกำเนิดประชาธิปไตย
ไทยล้างไทยฆ่าไทยเพื่อใครกัน
เสียงกระสุนดินปืนเป็นห่าฝน
ล้างผลาญชนชาติไทยให้เสียขวัญ
กี่ชีวิตที่ร่วงโรยกี่ร้อยพัน
แล้วใครกันรับผิดชอบชีวิตคน
ประชาธิปไตยที่แลกด้วยรอยเลือด
สีแดงเผือดสาดแรงทุกแห่งหน
ประชาธิปไตยเพื่อประชาชน
แต่ว่าคนรุ่นใหม่ไม่ใส่ใจ
หรือหลงลืมสิ้นแล้วความเสียสละ
จึงเลยละปละปล่อยไปถึงไหน
14ตุลาวันประชาธิปไตย
คงเหลือไว้แค่เพียงความทรงจำ
ต่อจากนี้คงเหลือเพียงรูปภาพ
คงเหลือคราบน้ำตารอยถลำ
เหลือเอาไว้แค่รอยของถ้อยคำ
ที่ตอกย้ำความลืมเลือนของประชา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟwindsaint
หน้าส่วนตัว
580
