31 พฤษภาคม 2547 23:24 น.
windsaint
บุหรี่
คือคมควันคมเคียวเกี่ยวชีวิต
คือยาพิษพิฆาตบาดสังหาร
คือสิ่งร้ายทำลายวายวิญญาณ
พญามารมาพรากจากชีวัน
หนึ่งมวนพิษติดง่ายทำลายคน
ยิ่งยากจนยิ่งร้ายทำลายขวัญ
ยาเสพติดยาพิษร้ายทำลายครรภ์
คือพิษมันวางวายทำลายคน
หยุดสูบเลิกคิดปลิดชีวาตม์
หยุดพิฆาตทำตัวมัวหมองหม่น
หยุดเถิดต่อชีวิตช่วยชีพตน
หยุดเพื่อคนที่เรารักได้สุขใจ
หนึ่งบุหรี่ที่คร่าพร่าชีวิต
ยิ่งสูบก็ยิ่งติดเกินหยุดไหว
แค่เพียงครั้งทั้งชีวิตอาจเสียไป
อย่าคิดใช้ชีวิตด้วยการลอง
เมื่อบุหรี่มีพิษที่ร้ายรุนแรง
ทำร้ายเราทุกแหล่งแรงหม่นหมอง
แต่ความรักยิ่งมากยิ่งอยากลอง
เหมือนถูกต้องยาเสพรักให้ติดเธอ
28 พฤษภาคม 2547 23:58 น.
windsaint
ลมหายใจของความคิดถึง
ที่ห่างเหินห่างหายไม่เห็นหน้า
ที่จากลาใช่ว่าไม่คิดถึง
ลองเงี้ยหูรับฟังสักครั้งหนึ่ง
เสียงลมหายใจของความคิดถึงที่แผ่วเบา
เสียงกระซิบข้างหูอยู่ว่าห่วง
ยังคอยทวงตามถามความเรื่องเขา
อาจจะดูไม่สนเพราะทนเอา
แต่ลึกลึกมันรุมเร้ารุ่มร้อนใจ
อยากติดตามถามไถ่ในสารทุกข์
ว่ายังสุขสบายอยู่ดีไหม
อยากจะรู้อยู่ดีว่ามีใคร
ที่มอบไว้ทั้งใจไม่ลืมกัน
เธอได้ยินบ้างไหมว่าคิดถึง
อาจไม่ซึ้งไม่หวานแต่ไม่หวั่น
จะคิดถึงกันไหมไม่สำคัญ
แค่เพียงฉันคิดถึงเธอเท่านั้นพอ
30 เมษายน 2547 00:58 น.
windsaint
แข็งขืน
ถูกสั่งสอนปลูกฝังหวังให้เชื่อ
ตามทุกเมื่อคำสั่งยากรั้งขืน
มีปัญหา?อน่าสงสัยให้กลับคืน
จงหยุดยืนตามข้าบัญชาคน
มีความเห็นแตกห่างต่างไปบ้าง
อย่าหลงทางมุ่งใส่อย่าไปสน
แม้นพงหนามขวากขวางหนทางจน
จงอดทนมั่นมุ่งพุ่งต่อไป
ถูกกล่อมเกลาเออออต่อความเห็น
ใครจะเป็นขัดขืนยากฝืนได้
จะแข็งข้อรอวันมันพ้นไป
จึงเป็นไทพ้นทาสอำนาจงาม
จะแข็งขืนขัดสู้ให้รู้แน่
จะตอแยไม่หวั่นประจันหนาม
จะกอบกู้สู้ชื่อระบือนาม
จะทวงถามความดีที่กลับคืน
เมื่อไหร่นะจะมีเธอเพ้อเคียงข้าง
ยืนห่างห่างไม่ไกลไม่ใกล้ฝืน
ปล่อยหัวใจเหนี่ยวไปเหมือนไกปืน
ให้มันลื่นบอกมาว่ารักเธอ
22 เมษายน 2547 23:42 น.
windsaint
เสียงบ่นของหัวใจ
เฮ้อ! นี่เราเป็นอะไรไปแล้วหนอ
ใจเจ้าฝ่อเจ้าหวาดหรือขลาดเขลา
หรือตื่นเต้นตื่นไปหนอใจเรา
จึงแสนเศร้าสุดโศกสลดอุรา
มองละเมอเหม่อลอยไปหาเขา
ใจเบาเบาลอยหวิวและปลิวหา
มองออกไปมองอะไรคล้ายคนบ้า
ใจจะบ้าพาหลงคงละเมอ
ใจเอ๋ยใจหนอ
มันเฝ้ารอคอยใครดั่งใจเผลอ
บอกได้ไหมว่าใครใจอยากเจอ
จะได้ไปหาเธอหมดทั้งตัว
เมื่อไหร่นะที่เธอจะตอบรับ
ที่เที่ยวจับตาตามถามหาทั่ว
หวังเล็กเล็กหวาดลึกลึกตระหนึกกลัว
หัวใจทัวร์ไปที่ไหนไม่บอกกัน
ทำไมนะทำไมเธอยังเฉย
แถมไม่เคยตอบให้หัวใจฉัน
มีเหตุผลบ้างไหมใจดึงดัน
ใจหวั่นหวั่นจึงหวาดหวาดเป็นทาสเธอ
ใจดื้อรั้นมองใครไม่เป็นหรือ
ใจแสนดื้อจะดึงดั้นรั้นเสมอ
ใจดวงเดียวดวงเดิมไม่เติมเกร่อ
ใจรักเธอใจรักปักหมดใจ
เฮ้อ!ไม่รู้ทำไมใจถึงหนัก
หรือเพราะรักหรือเพราะหลงน่าสงสัย
หาคำตอบว่ารักคืออะไร
ให้มีใครคืนคำที่ซ้ำเติม
22 เมษายน 2547 00:02 น.
windsaint
อารมณ์วูบไหว
ใจเจ้าเอ๋ยเหตุใดใจคิดถึง
ห้วงคำนึงหนึ่งนั้นที่หวั่นไหว
อ่อนและโยนโจมตามถามหาใคร
มันเปลี่ยนไปเปลี่ยนเปและเรรวน
ลอยละล่องละลิ่วปลิวระเรื่อย
เหมือนลมเอื่อยเฉื่อยไปอยู่ในสวน
ตามอารมณ์สายธาราถาโถมทวน
วารีล้วนลอยลู่ตามคู่ชม
ถามว่าหาหัวใจได้ที่ไหน
เมื่อลอยไปรอดูหาคู่สม
เปรียบว่ารักสบัดไสวไปตามลม
ต้องช้ำตรมระทมหนักเพราะรักนาง
เป็นเพียงความวูบไหวของความคิด
เหมือนดังจิตติดตามเมื่อยามห่าง
หลากอารมณ์หลั่งไหลไม่จืดจาง
ไม่เห็นทางรักรับหวนกลับมา
เหตุคำถามตามใจใคร่อยากรู้
ลองถามดูใคร่ตามที่ถามหา
ตอบความรักปักใจหาใครมา
หรือบอกว่ารักนี้มีให้เธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟwindsaint
หน้าส่วนตัว
3378
