8 กันยายน 2545 22:41 น.
windsaint
อย่า เลยทรามเชยเจ้าอย่า เร่งเร้าให้เร่งรัก
ริ เร่งหาผัวนัก..ริ เร่งรักจักเจ็บช้ำ
ชิง ช่วงให้ปวดใจ.ชิง ไว้ให้ใจเจ็บช้ำ
สุก งอมด้วยรักนำ.สุก ตามธรรมชาติสร้างมา
ก่อน รักจักชักนำ...ก่อน ที่คำจะนำพา
ห่าม รักบ่มรักมา...ห่าม ไม่นานบ่มสุกงอม
ดอกไม้ ปล่อยกายา.ไม่นำพาให้ชายตอม
ดอกไม้ สดกายหอมหมู่ผึ้งตอมหมายเชยชม
ดอกไม้ เมื่อหมดหวานผึ้งก็พาลไม่ดอมดม
ดอกไม้ หมดค่าขม..ต้องตรอมตรมระทมใจ
ดอกไม้ สิ้นราคา.ไร้คุณค่าไม่สดใส
ดอกไม้ ค่าหมดไป...ก็เพราะใจเธอง่ายเกิน
อย่า ใจง่ายปล่อยตัว.ริหาผัวไม่ขวยเขิน
อย่า ให้กายยับเยินเพราะมัวเพลินในคารม
อย่า หลงเชื่อเขานัก..ที่เขารักหมายเชยชม
อย่า คิดแต่สู่สมคารมคนจงระวัง
8 กันยายน 2545 22:34 น.
windsaint
หนูเอ๋ยจะคิดรักจะประจักษ์ริเร่งร้อน
หนูเอ๋ยตริตรองก่อนนะสมรระวังกาย
อย่ารีบริเร่งรัก..จะตระหนักประจักษ์หมาย
เร่งร้อนมิรู้วาย.จะเผชิญจะเจ็บช้ำ
สิ่งที่มิอาจรู้นรผู้ฤทัยกร้ำ
หัวใจจะเจ็บช้ำ..เพราะมิอาจจะรู้ใจ
เจ้าเอ๋ยสิเชยขวัญนรกัลยาใส
เจ้าคงมิรู้ใจนรผู้ฤทัยชน
หวาดกลัวสิใครใคร..หฤทัยจะสับสน
น่าหวั่นนะหน้ามนบริสุทธิรักษา
จงหมั่นระวังกาย..รึมิชายแตะกายา
ใจชายมินำพาจะสงวนเสงี่ยมตน
ชิงสุกซะก่อนห่าม.จะบ่งามนะหน้ามน
รักนวลสงวนตนสิระวังนะแก้วตา
ควรที่สงวนกาย.ทิจะหมายจะต้องตา
ตัวเจ้าจะไร้ค่าสิจะพาฤทัยตรอม
8 กันยายน 2545 22:03 น.
windsaint
...ชิงสุกก่อนห่ามนั้น..............ไม่ดี
จงรักสงวนศรี.......................ศักดิ์ไว้
จงอย่าปล่อยใจนี้...................ใจง่าย
พิสูจน์รักที่ให้.......................รักแท้หรือลวง
...เขาหลอกควงล่วงเย้ย.........เชยควง
ลวงหลอกปลอกปลิ้นทรวง.....อกช้ำ
หมายคิดพิชิตล่วง.................เลยร่าง
หมายมาตรสวาทซ้ำ..............จะน้ำตาคลอ
...คิดล่อลวงย่างกร้ำ..............กรายกาย
หมายชิดเชยเนื้อทราย.......ผุดเพี้ยง
ผิวผาดผ่องผุดผาย...............เพียงผ่อง
ผิวผ่องใสขาวเกลี้ยง............หมายหล้อลวงนาง
...ระวังชายหนุ่มไว้...............ให้ดี
ชายหนุ่มนั้นหาดี.................ยากได้
ผู้คนสมัยนี้..ยากเชื่อ ใจนา
ลวงหลอกกลอกกลิ้งไซร้ยากรู้ใจคน
คลอเคลียโลมเล้าซบแอบอิง
มือโอบกอดกายหญิงรุ่มร้อน
คลอเคลียชิดเชยชิงชิมชอบ
เคียงชิดบิดกายซ้อนเร่งรู้เร่งรัก
หญิงร้ายระร่านร้อนร่านตน
คงอยากได้ผัวจน.อดกลั้น ได้ฤๅ
ทำตัวร่านร้อนรน.เยี่ยงแรด
คงกระสันอัดอั้น.ปรี่เข้าหาชาย
อยากเตือนนางให้ห่าง.ตัวชาย
อย่าเร่งร้อนเสนอกาย..ร่างเนื้อ
จะไร้ซึ่งความหมายใจง่าย
จะทอดทิ้งสิ้นเหยื้อ..เมื่อเจ้าไร้ค่า
5 กันยายน 2545 22:38 น.
windsaint
สายฝนหล่นลงหยดจากฟ้า
หยาดหยดมาที่หว่างกลางใจฉัน
ฝนหยดหยาดหวาดกลัวรักรำพัน
คำคำนั้นพี่ว่ารักและหวังดี
ห่างจากฝนฝนจางให้ห่างหาย
พอฝนคลายคล้ายรักก็วิ่งหนี
เปลี่ยนเป็นรุ้งแสนสวยงามฤดี
สายนทีจางหายมลายไป
อยากหยิบรุ้งหลังฝนที่ปลายฟ้า
อยากเก็บมาใส่กล่องใบใหญ่ใหญ่
อยากเอามาเชยชมให้สมใจ
อยากเก็บไว้ไม่ปล่อยให้ไกลตา
แต่จะเอื้อมเท่าไหร่ก็ไม่ถึง
แต่นิ่งดึงยิ่งไกลไปสุดหล้า
เหมือนเธอซึ่งอยู่ไกลจนสุดฟ้า
จะเอื้อมคว้าเท่าไหร่ไม่ถึงเธอ
คว้าเท่าไหร่ก็กลายเป็นอากาศ
คว้าเท่าไหร่ไปไม่ถึงอยู่เสมอ
คว้าเท่าไหร่ก็ไปไม่ถึงเธอ
คว้าเท่าไหร่ก็เจอแค่เพียงลม
เหมือนดังรุ้งสดใสที่สวยสด
เหมือนดังรุ้งงามงดที่สวยสม
เหมือนดังรุ้งหมดจดน่าเชยชม
แต่มิอาจให้ลมคว้าเจ้ามาครอง
4 กันยายน 2545 22:13 น.
windsaint
ฉันไม่กล้าจะรอจะขออะไร
ฉันไม่กล้าเอาหัวใจเข้าไปเสี่ยง
ฉันไม่กล้าเอาหัวใจให้เธอเลี้ยง
ฉันไม่กล้าแม้เพียงจะรักใคร
ทำไมเธอไม่ยอมรับสาย
ทำไมเธอจะใจร้ายกันไปถึงไหน
ทำไมเธอไม่เคยคิดถึงใจ
ทำไมเธอถึงทำตัวเย็นชา
รู้บ้างไหมว่าฉันยังรักเธอ
รู้บ้างไหมว่าฉันเหม่อฉันมองหา
รู้บ้างไหมวันนี้ฉันไร้ค่า
รู้บ้างไหมสายตาฉันไม่เปลี่ยนไป
คิดบ้างไหมว่าใครคิดถึงเธอ
คิดบ้างไหมว่าใครเพ้อละเมอไว้
คิดบ้างไหมว่าใครที่มีใจ
คิดบ้างไหมว่าใครมีน้ำตา
รักบ้างไหมหัวใจที่ดวงนี้
รักบ้างไหมคนดีที่พี่บ้า
รักบ้างไหมคนที่ทำให้มีน้ำตา
รักบ้างไหมคนที่ข้ารักทั้งหัวใจ
ตอบได้ไหมฉันทำอะไรไม่ดี
ตอบได้ไหมว่าพี่ทำอะไรให้
ตอบได้ไหมว่าฉันทำอะไรไป
ตอบได้ไหมทำไมถึงเฉยชา
ให้รู้ไว้ว่ายังคงเป็นห่วง
ให้รู้ไว้ยังหวงเป็นหนักหนา
ให้รู้ไว้ถึงแม้จะมีน้ำตา
ให้รู้ไว้ให้รู้ว่าฉันรักเธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟwindsaint
หน้าส่วนตัว
687
