27 ธันวาคม 2545 22:47 น.
windsaint
และเธอก็ยื่นกระดาษหนึ่งแผ่นที่มีบทกลอนให้ผมอ่าน บนกระดาษมีกลอนเขียนไว้ว่า
เธอเคยบอกจะเป็นเพื่อนอยู่เคียงข้าง
เธอเคยบอกจะไม่ห่างไปจากไหน
เธอเคยบอกแม้ว่าเราจะห่างไกล
เธอเคยบอกว่ายังไงก็เพื่อนกัน
แต่ตอนนี้ฉันไม่อยากให้เคียงข้าง
แต่ตอนนี้ให้เปลี่ยนทางจากข้างฉัน
แต่ตอนนี้ไม่ให้เธออยู่ข้างกัน
ให้มายืนในใจฉันตลอดไป
ปราง
26 ธันวาคม 2545 19:25 น.
windsaint
หัวใจ...ร่ำ
เพราะจะเศร้าเสียใจสักเพียงไหน
เพราะอย่างไรยังรักเธอเสมอ
เพราะยังคิดหารอยยิ้มพิมใจเธอ
เพราะยังเพ้อถึงเธออยู่เรื่อยไป
แม้หัวใจจะยังคงสร้อยเศร้า
แม้จะเอาถ้อยคำล้ำสมัย
แม้จะมีคำหวานตามติดให้
แม้จะเศร้าอย่างไรยังมีเธอ
หากว่าฉันยังเศร้าขนาดนี้
หากยังมีหัวใจให้เสมอ
หากวันนั้นจะยังคงมีเธอ
ยังบอกเธอว่ารักไม่เปลี่ยนไป
ขอคิดถึงเพียงเธอเธอเท่านั้น
ขอได้ฝันแต่เธอไม่ไปไหน
ขอเพียงรักแค่เธอคนเดียวตลอดไป
ขอหัวใจที่รักแค่เพียงเธอ...แม่นวลปราง
26 ธันวาคม 2545 18:49 น.
windsaint
เสียใจ...ไม่อยากเสียเธอ
แม้จะเศร้าเรื่องต่างต่างมามากมาย
แม้จะร้องไห้มากล้นขนาดไหน
แม้จะมีเรื่องต่างต่างให้เสียใจ
แต่หัวใจยังไม่อยากจะเสียเธอ
เพราะยังอยากให้เธอเป็นกำลังใจ
เพราะยังอยากให้เธออยู่ข้างกันเสมอ
เพราะยังอยากพูดคุยอยากเจอะเจอ
เพราะว่าไม่อยากเสียเธอไปจากกัน
ถึงจะเศร้าเสียใจจะเป็นทุกข์
จะบอกเล่าความสุขให้เธอฝัน
ถึงจะเจ็บสักเพียงไหนจะกัดฟัน
จะอดกลั้นแล้วทำให้เธอยิ้มอย่างสุขใจ
เพราะอยากได้รอยยิ้มจากหน้าเธอ
เพราะอยากเจอรอยยิ้มที่ชิดใกล้
เพราะอยากเห็นใบหน้าที่สดใส
แม้เสียใจจึงไม่อยากเสียเธอ...แม่นวลปราง
24 ธันวาคม 2545 16:12 น.
windsaint
ร่ำ...ให้...
ให้หัวใจถ้อยคำย้ำว่าหวาน
ให้วันวานก่อนเก่าคอยเล่าสู่
ให้วันคืนหมุนเวียนเปลี่ยนฤดู
ให้รับรู้รับฟังว่ายังคอย
คอยหวนให้ใจยังฟังว่าหวาน
คอยผ่อนให้ยืนนานกาลเศร้าสร้อย
คอยบอกให้รำพันตะวันคล้อย
คอยฝันให้ไม่ปล่อยลอยโรยรา
ยามสายันณ์ฝันให้ใจเวกหวิว
ยามปลดปลิวลมให้ไล้ใบหน้า
ยามตะวันต้องให้ไล้กายา
ยามสนธยาโหยให้ใจพะวง
คราวคร่ำรักถึงคราพาให้ฝัน
คราวคืนนั้นยังจำย้ำให้หลง
คราวที่นางข้างกันหวั่นให้ลง
คราวนั้นคงหลงละเมอเพ้อให้ใจ
คิดถึงคราวเมื่อครั้งยังเคยเคียง
คิดถึงเพียงติดตาพาหลงใหล
คิดถึงเธอยามข้างไม่ห่างไกล
คิดถึงให้ใจหวนแม่นวลปราง
22 ธันวาคม 2545 17:23 น.
windsaint
เล่น...รัก...
รักคำเดียวเปลี่ยวใจให้วาดหวัง
รักบางครั้งบ่งบอกออกให้รู้
รักคือเธอคนเดียวเปลี่ยวใจดู
รักหลอกหูหลอกตาฤๅหลอกใจ
มีรักอยู่ดวงใจให้ใครหลง
เพราะรักคงส่งเสริมเติมหวาดไหว
และรักอาจทำร้ายข้างกายใคร
ล้วนรักไซร้ทำลายให้วายชนม์
จะมีรักคำนี้ให้ประจักษ์
จะหลงรักปักใจให้แห่งหน
คือคำรักภักดีที่ตัวตน
และคนรักยังยลปนยินดี
ใจประจักษ์รักมั่นไม่หวั่นไหว
ยังมั่นใจรักล่วงห่วงใจนี้
เพราะคือคำรักเธอเพ้อทันที
ดวงใจพี่รักเจ้าเร้าอุรา
ใจยังซึ้งตรึงรักประจักษ์รู้
ใคร่อยากดูรู้รักเป็นหนักหนา
มองเข้าไปใคร่รักสลักตา
เพราะธาราสายรักสลักทรวง
ยังคงมั่นคำหนักรักที่สุด
และไม่หยุดคนทักรักที่หวง
จะมีใจให้นักรักทั้งปวง
เพราะจะล่วงพร่ำเพ้อรักเธอจริง
เพียงถ้อยคำพร่ำเพ้อเธอรักไหม
หรือคำนี้คำไหนใจรักยิ่ง
หรือสายตาสายใจให้รักติง
หรือเจ้าวิ่งหนีไปใจรักหนัก
มีเพียงคำเอ่ยเอื้อนก็เปื้อนรัก
เพราะประจักษ์ลุมหลงพะวงรัก
แม่ยอดใจในกายหมายคิดรัก
คงไม่หนักหัวใจที่ให้รัก
หรือจะมีใครรู้ว่ารักเจ้า
หรือจะมีใครเล่าเฝ้ารู้รัก
หรือมีคำรักใดใครประจักษ์
เพราะว่ารักให้หวนแม่นวลปราง