8 มกราคม 2546 18:25 น.
windsaint
ริมหาดทราย...สายลม...ชมจันทร์...
ริมหาดทรายเม็ดเรียงเสียงเกลียวคลื่น
สาดครืนครืนคล้ายคลื่นสะอื้นไหว
ซัดพัดสาดหาดทรายคล้ายซัดใจ
ถึงหัวใจวับวามงามจับตา
สายลมโชยกระทบผิวเป็นริ้วคลื่น
ลมโชยชื่นวิบวับระยับค่า
กระทบกายหมายฟื้นคืนทิวา
ประกายฟ้าพาลมผสมกัน
ชมจันทร์เจ้าแวววับจับผืนฟ้า
แววจันทราจับคลื่นคล้ายคืนฝัน
ประกายดาวพราวระยิบกระพริบพลัน
อวดดวงจันทร์ด้วยดาวพราวนภา
ริมหาดทรายสายเปลี่ยวข้างเกลียวคลื่น
สายลมครืนเคลื่อนคล้อยลอยห่างหา
ชมจันทร์น้อยลอยประชันขันดารา
คลื่นซัดซาพาโปรยโรยร่วงใจ
คิดถึงนางข้างกายใจหายวาบ
มันซึ้งซาบซ่านซึ้งซึ่งถึงไหน
ใจยังหวังยังคอยแม่กลอยใจ
อยากจะได้นวลปรางแนบข้างกาย
6 มกราคม 2546 16:27 น.
windsaint
ลมหนาว...ในสายฝน
กลางสายฝนหล่นมาจากฟ้ากว้าง
รุ้งจางจางแวววับขึ้นจับฟ้า
หยาดฝนพรมลมหนาวพราวจับตา
ฝนหล่นมาโปรยปรายดั่งสายธาร
หนาวเข้าไปในจิตคิดหวาดหวั่น
มันหนาวสั่นสาดไปถึงไพศาล
หนาวกระดูกกรีดกระทบจบสะท้าน
ถึงกายคราญพานหนาวรวดร้าวใจ
หนาวลงไปในจิตพิศวาส
เมื่อฝนบาดกรีดลงคงหวาดไหว
ฝนหวีดหวิวพริ้วมาจากฟ้าไกล
แทรกลงไปในร่างสรรพางค์กาย
หนาวที่ใจหวาดหวั่นพรั่นพรึงจิต
อยากใกล้ชิดสนิทใกล้ดังใจหมาย
ถึงหนาวเนื้อห่มผ้ายังมาคลาย
แต่หนาวภายในใจขาดใครเคียง
หนาวที่ใจในจิตถึงคิดหนาว
เมื่อถึงคราวอยากผินได้ยินเสียง
สั่นที่ใจใช่กายที่ลำเอียง
ขอแค่เพียงนวลปรางอยู่ข่างกาย
1 มกราคม 2546 20:12 น.
windsaint
ปีใหม่...ใจดวงเดิม
แม้ปีเก่าจะผ่านผันวันผ่านไป
แต่หัวใจยังใหม่ในรักนั้น
และมั่นคงในรักเธอไม่แบ่งปัน
ไม่เปลี่ยนผันจากเธอไปเพ้อใคร
รักของฉันยังคงที่ไม่คลาดเคลื่อน
ไม่ว่าเดือนดวงดาวจะอยู่ไหน
ไม่ว่าจะวันเดือนหรือปีใด
แต่หัวใจยังเสมือนเดือนดวงเดิม
ไม่ต้องคิดเปลี่ยนใจในปีใหม่
ไม่ต้องมีอะไรให้เพิ่มเสริม
ไม่ต้องแสร้งไม่ต้องแต่งไม่ต้องเติม
ใจดวงเดิมขอรักเธอไม่เปลี่ยนแปลง
จะคงที่หัวใจไว้ที่เธอ
จะพร่ำเพ้ออย่างไรไม่เสแสร้ง
จะปีใหม่ปีอะไรใคร่แสดง
จะขอแจ้งว่ารักเธอแม่นวลปราง
1 มกราคม 2546 19:57 น.
windsaint
สวัสดีปีแพะ
แพะเข้ามาม้ากระเด็นเป็นปีใหม่
แพะสดใสให้สนุกสุขหนักหนา
ให้ปีแพะแงะทองกองตรงหน้า
ให้แพะมาพาสุขสนุกใจ
ปีใหม่นี้มีความสุขทุกข์จางหาย
ให้โรคร้ายกรายกร้ำจ้ำหนีไป
ให้โชคดีมีสวัสดิ์ปัดเป่าภัย
ให้มีชัยไร้โศกเป็นสุขเทอญ
สาธุ๊ อิอิ
30 ธันวาคม 2545 00:13 น.
windsaint
ต้องลม
ลมหนาวมีดกรีดกรายถึงกายบาด
คืนนี้อาจมาดหมาถึงกายเนื้อ
ใจบางเบาเข้าไปถึงใจเจือ
แล้วจะเหลืออะไรให้ใจจาง
คงมีเพียงเสียงลมวาดบาดต้องผิว
หวาดหวีดหวิวปลิวล่องทั้งห้องร้าง
ลมระเรื่อยเอื่อยแอดยังแดดบาง
ใจห่างห่างวางเหนื่อยระเอื่อยใจ
หวังให้วาดมาดหมายที่คลายหวัง
แม้จีรังอาจพังที่หวังไว้
ลมเบาเบาเข้าซบจบจนไกล
เสียงใสใสข้างกายไม่หายจาง
อยากได้ยินเสียงเธอที่เพ้อหา
วอนลมพาเสียงมาจากที่ห่าง
ขอฟังเสียงเพียงเบาเบาที่เคล้าคราง
ลมยิ่งร้างไม่ห่างไกลที่ใจเธอ
แววสำเนียงเสียงครวญให้หวนจิต
แอบไปคิดจิตใจมันใฝ่เพ้อ
ฝันไปไกลยิ่งใจยิ่งอยากเจอ
จะบอกเธอว่ารักนะนวลปราง