3 กุมภาพันธ์ 2546 22:48 น.
windsaint
เพราะเธอ..หรือเปล่า
เมื่อภาพเก่ามันแว่วมาคอยเตือน
ไม่ลางเลือนลืมไปจากใจนี้
หรือจะเป็นเพราะว่าเธอคนดี
ทำให้ที่ลืมไปหวนกลับมา
เรื่องความสุขที่เคยได้พบเห็น
เรื่องลำเค็ญที่ย้อนกลับมาหา
เรื่องเก่าเก่าถูกปลุกจากนิทรา
ใจจึงล้าจึงล้มจมลงดิน
อยากร้องไห้แต่เหลือเพียงคราบน้ำตา
อยากซบหน้าแต่หมดหดหายสิ้น
อยากเอ่ยคำยิ่งย้ำยิ่งมลทิน
หรือเล่ห์ลิ้นเหลี่ยมเธอจึงเพ้อไป
เพราะว่าเธอหรือเปล่าทำใจเหงา
เพราะว่าเธอหรือเปล่าจึงดลให้
เพราะว่าเธอหรือเปล่าจึงปวดใจ
หรือเพราะใครทำให้คิดถึงเธอ
เธอจะรู้บ้างไหมใครคิดถึง
เธอจะซึ้งบ้างไหมใครพร่ำเพ้อ
เธอจะคิดบ้างไหมใครอยากเจอ
เธอจะรู้บ้างไหมว่ารักเธอหมดหัวใจ...แม่นวลปราง
2 กุมภาพันธ์ 2546 23:03 น.
windsaint
ต้นไม้
ต่างสถานต่างล้วนกำเนิดไม้
หนึ่งนั้นได้กำเนิดบนยอดเขา
อีกหนึ่งเกิดปลายภูผาป่าบางเบา
เกิดใต้เงาแห่งภูผาถลาโยน
ไม้ปลายเขาปรารถนาขึ้นสู่ยอด
ด้วยอยากรอดให้พ้นที่ต้นโน้น
กลับไม่รู้อีกฝั่งกลับถูกโค่น
ตัดจนโกร๋นไร้ซึ่งเหลือชีวี
ต่างสถานหมายทะยานไปอีกถิ่น
ไม่รู้สิ้นหนทางต่างวิถี
หมายหนทางข้างหน้าอาจยังมี
สิ้นวิธีทางสู่บนยอดเนิน
หารู้ไม่แต่ละถิ่นยังดินเดิม
เพียงอาจเติมเร่งปุ๋ยให้แต่เนิ่น
แต่เพียงดินถิ่นยังเท่าไม่ขาดเกิน
แค่หลงเพลินแต่ชื่อไม่ดูตน
ส่วนกำเนิดหัวใจคือใจฉัน
คิดถึงกันทุกวันทุกแห่งหน
ส่งให้เธอด้วยหัวใจไปทุกคน
ขอรักเธอรักจนหมดหัวใจ...แม่นวลปราง
1 กุมภาพันธ์ 2546 23:16 น.
windsaint
ฝากฟ้า...สั่งลม
ในคืนที่ราตรีดาวพราวนภา
ในคืนฟ้าชวนคิดพิศมัย
ในคืนนี้มีคนคิดถึงใคร
หรือจะให้ราตรีไม่มีเธอ
อยากฝากฟ้าฟากฟ้าในคืนฝัน
ส่งถึงกันในคืนที่พร่ำเพ้อ
ส่งผ่านฟ้าบอกไปให้ละเมอ
ขอรักเธอคนนี้เรื่อยเรื่อยไป
สายลมพริ้วปลิวปรายเป็นสายรุ้ง
สายลมมุ่งหมายหมาดพิฆาตไหว
สายลมจับขยับกระชับใคร
สายลมใดรึจะสู้กู่คร่ำครวญ
สั่งลมเจ้าฝากรักไปให้ถึง
สั่งลมรำพึงซึ้งรักที่มักหวน
สั่งลมเอ๋ยเคยช่วยด้วยรัญจวน
สั่งลมครวญบอกรักจนหมดใจ
อยากฝากเธอส่งผ่านฝนสายลม
อยากผสมความรักที่มอบให้
อยากฝากฟ้าสั่งลมผสมใจ
อยากบอกไว้รักเธอแม่นวลปราง
1 กุมภาพันธ์ 2546 00:35 น.
windsaint
ทะเลดาว
ลอยระยิบเป็นสายลายระลอก
คลื่นกระฉอกเป็นสายดั่งลายฝน
มีลวดลายประดับวับวิบวน
น่ายินยลสนใจในตัวเธอ
คือธาราแห่งดาวที่พราวฟ้า
เป็นสายตามองเราอยู่เสมอ
ดาวระยิบใจระยับวะวับเบลอ
ที่พร่ำเพ้อถึงเธอเป็นดวงดาว
ทะเลดาวช่วยส่งให้คิดถึง
ให้ได้ซึ้งถึงเธอในคืนหนาว
มีนภาเวหาในฟ้าพราว
คิดถึงคราวเมื่อเธออยู่เคียงกัน
ดาวกระพริบกระซิบส่งให้ตรงจิต
เพียงสักนิดคิดถึงให้เหมือนฝัน
อยากบอกดาวให้ถึงเธอในคืนนั้น
บอกว่าฉันรักเธอไม่จืดจาง
แค่เพียงเธอบอกกันว่าคิดถึง
ใจมันซึ้งถึงเธอไม่เคยห่าง
ขอรักเธอคนเดียวไม่วายวาง
แม่นวลปรางให้รู้ไว้ว่ารักเธอ
31 มกราคม 2546 23:01 น.
windsaint
windsaint, the came back
หวนกลับคืนสู่สถาน ณ บ้านเกิด
ที่ประเสริฐสุดในทุกสถาน
ดุจจะเป็นดังเช่นในวิมาน
ที่เรียกบ้านอบอุ่นในจิตใจ
คืนสถานที่เรียกว่าบ้านเรา
กลับมาสู่ถิ่นเก่าในเมืองใหม่
บ้านที่รักอบอุ่นในฤทัย
บ้านจ๋าบ้านรู้มั๊ยคิดถึงจัง อิอิ
แต่ที่รู้คิดถึงปรางมากกว่า
คงเพราะว่าให้หวนถึงความหลัง
อยู่คนเดียวมันเปลี่ยวมันเวงวัง
คิดถึงจังคิดถึงมากแม่นวลปราง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟwindsaint
หน้าส่วนตัว
817
