28 มีนาคม 2546 23:14 น.
windsaint
หยุดเสียที
หยุดได้ไหมก่อนทำร้ายกันเหลือเกิน
หยุดเพลิดเพลินบนความทุกข์คนอื่นเขา
หยุดต่อสู้แย่งชิงเป็นของเรา
หยุดอย่าเอาเปรียบกันมันไม่ดี
หยุดกระทำสิ่งร้ายทำลายผู้อื่น
หยุดฝ่าฝีนกฏตราคร่าศักดิ์ศรี
หยุดละโมบโลภมากได้ซักที
หยุดอย่างนี้หยุดเถิดและหยุดใจ
หยุดความคิดจิตผลาญรุกรานชาติ
หยุดทำฆาตกรรมขอได้ไหม
หยุดประทุษร้ายทำลายใคร
หยุดสิ่งไซร้ชั่วร้ายทำลายคน
หยุดสงครามสังหารผลาญชีวิต
หยุดสงครามปลิดชีพทุกแห่งหน
หยุดสงครามข้ามชาติขาดเหตุผล
หยุดสงครามเพื่อคนไม่ล้มตาย
หยุดรักเธอยากกว่าหยุดสงคราม
เพราะยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุไม่ห่างหาย
ให้ห้ามรักห้ามยากลำบากกาย
ห้ามให้ตายไม่หยุดรักปักนวลปราง
27 มีนาคม 2546 22:30 น.
windsaint
เมา
มันพร่ำเพ้อออกมาเป็นกลอนกาพย์
อยากให้ทราบเฉลยเผยให้รู้
บอกเรื่องราวเล่าความคิดจิตพรั่งพรู
ที่มันอยู่ในใจให้ออกมา
เหมือนคนเมาเอาทุกข์มาสุมอก
ยากจะยกออกไปดังใจว่า
อยากจะพูดจะพร่ำพรรณนา
เหมือนคนบ้าคนเศร้าที่เมาใจ
ไม่เมาเหล้ายังเศร้าเพราะเมาจิต
ยิ่งกว่าฤทธิ์สุราภาษาไหน
แม้ฤทธิ์เหล้าเขาว่าแน่ยังแพ้ไป
เพราะเมาใจให้หนักประจักษ์ทรวง
เพราะเมาเหล้ายังเฝ้าแต่เมากลอน
พร่ำอาวรณ์นอนนิ่งทุกสิ่งล่วง
พรรณนาพาจิตติดตาลวง
เหมือนถูกล้วงห่วงหาแสนอาทรณ์
ให้หลงจิตคิดมากลำบากใจ
มัวหลงในใจว่าอุทาหรณ์
ไม่เมาเหล้าไม่เมาใจใยเมากลอน
จิตสั่นคลอนเพราะเมามันเศร้าใจ
ไม่เมาเหล้าไม่เมาใจใยเมาเธอ
ที่ยิ่งเพ้อยิ่งชวนยิ่งหวนให้
ที่ยิ่งรักยิ่งสนิทแนบชิดไป
ที่มอบให้ใจล้วนล้วนนะนวลปราง
26 มีนาคม 2546 22:52 น.
windsaint
ดอกหญ้ากับพายุ
ดอกหญ้าเด่นเป็นสง่าท้าลมฝน
สู้อดทนทานฟ้าท้าร้อนหนาว
ยังยืนหยัดอยู่ยังทุกครั้งคราว
ดุจดวงดาวส่องสว่างกลางแสงจันทร์
พายุโหมโถมกระหน่ำเข้าซ้ำเติม
ลมแรงเสริมเพิ่มแรงแห่งความสั่น
ลมกรรโชกกระชากขาดจากกัน
ไม่หวาดหวั่นสั่นสะท้านต่อต้านลม
จะต่อสู้พายุไม่หวาดหวั่น
จะมุ่งมั่นแก้ไขไม่ยอมล้ม
จะยืนหยัดอยู่ต่อไม่ขอล่ม
จะต้านลมต่อฟ้าไม่ปราณี
จงฝ่าฟันปัญหาพายุฝน
จงสู้ทนปัญหาอย่าถอยหนี
จงบุกบั่นฟันฝ่าทุกนาที
เพื่อรอวันเวลาที่พายุจาง
ฉันจะสู้ฟันฝ่าเพื่อวันนี้
วันที่มีความหวังไม่เลือนห่าง
วันที่ฉันมีเธออยู่เคียงข้าง
วันที่มีนวลปรางอยู่กลางใจ
25 มีนาคม 2546 22:37 น.
windsaint
รักเรื่อยๆ
ฟังเสียงกาฟ้าสั่งใกล้ให้เสียงหลง
ใครพะวงคงพอวางให้ห่างหวน
ปล่อยหัวใจไปให้เจอที่เพ้อกวน
ให้แม่นวลหวนมนัสรัดตราตรึง
คิดถึงเจ้าเคล้าถึงจิตที่คิดห่าง
ใจหลงทางจางหลงที่เธอที่หนึ่ง
ให้มีรักหักไม่ลงคงติดตรึง
ถ้าไม่ซึ้งถึงไม่ซ้ำจำแต่เธอ
ตาจ้องไปใต้จิตปองไม่หมองมัว
ตาไม่กลัวตัวไม่กล้าให้มาเก้อ
เก็บหัวใจใกล้หัวจิตสนิทเกลอ
จำบอกเธอเจอบอกทางจางรักกัน
พูดให้รักพักให้ลองดูของใหม่
คงติดใจใครติดจนคล้ายตนฝัน
หากมีรักหักไม่ลงคงอีกวัน
ที่ให้ฉันทันให้ใช้ว่าใครรัก
มอบรักให้ไม่รักหวนนะนวลปราง
รักไม่จางร้างไม่จากให้พรากนัก
จะบอกไว้ใจบอกว่ามาลาพัก
รอนวลปักรักนวลปรางทั้งกลางใจ อิอิ
24 มีนาคม 2546 22:34 น.
windsaint
สงคราม...สงคารม
สาดโคลนสีดีชั่วมั่วไปหมด
น่าสลดปดลวงล่วงใส่ร้าย
โยนความผิดปิดบังหวังทำลาย
เพื่อเป้าหมายหายสิ้นทั้งอินทรีย์
ทำร้ายคนผจญกรรมด้วยคำพูด
เป็นเหมือนสูตรสำเร็จให้เสร็จที่
ป้ายทั้งสีสาดทั้งโคลนให้โดนตี
จนไม่มีคนดีหลงเหลือเลย
ฟาดฝีปากถากถางไม่ว่างเว้น
ไม่เคยเป็นเห็นใจทำให้เฉย
อยู่นิ่งนิ่งสิ่งอื่นทำเฉยเมย
เหมือนไม่เคยรู้จักไม่รักกัน
ตะโกนด่าว่าเขาไม่เอาไหน
ยิ่งสะใจไม่ต่างไม่สร้างสรรค์
สร้างสงครามคารมมาโรมรัน
เพื่อให้มันบรรลัยไปทันที
ใครจะว่าเธอยังไงฉันไม่เบื่อ
ใครจะเบื่อเธอเท่าไหร่ฉันไม่หนี
ใครจะมองเธอยังไงไร้ไมตรี
แต่เธอดีที่สุดในหัวใจ...แม่นวลปราง