18 กรกฎาคม 2547 00:05 น.
windsaint
บางครั้ง แม้เพียงเสี้ยวนาทีที่เราได้อยู่กับเค้าแค่ 2 คน
มันก็เป็นความรู้สึกที่มีความสุขมากกว่าใคร
แต่เมื่อท้ายที่สุดแล้ว เราก็ต้องเผชิญกับความเป็นจริงที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้
ทำไมนะ เราถึงต้องแปลบจุกครั้งที่รู้สึกนึกถึง
ทุกครั้งที่เห็น ความเจ็บปวดที่ไม่รู้จะใช้สิ่งใดทดแทนได้
ความรักหรือคือสิ่งที่ทำให้เรายินยอมทำร้ายตัวเองได้ขนาดนี้
ทำไมนะ เค้าถึงได้สนใจผู้ชายที่ไม่เคยสนใจ ไม่รับรู้ ไม่เคยอ่อนหวาน และเย็นชาขนาดนี้
แต่ทำไมสิ่งที่เราตามใจด้วยทุกอย่างถึงมีค่าน้อยกว่าความเย็นชานั้น
ทำไมสิ่งที่เราทำไปไม่ได้ค่าตอบแทน
แต่สิ่งที่เค้าไม่ได้ทำได้รับความรักที่เราปรารถนาจะได้นั้นค่าตอบแทน
แล้วทำไมความรักของเราถึงต้องเป็นสิ่งที่ให้ตลอดไป
ขอแค่เพียง พื้นที่สักนิดในหัวใจของเธอ ช่วยเว้นที่ว่างให้เข้าไปยืนอยู่บ้าง เท่านี้ก็พอ ขอเพียงแค่ นิดนึงพอ
* จะพยายามให้เธอ เว้นที่ภายในดวงใจของเธอ ให้กับฉัน ได้ยืน รกร้างเยือกเย็นเดียวดายเจียนตายไม่หวั่น จะทำใจ แบ่งใจให้ฉัน นิดนึงพอ *